"İnsan beyni, asla durmayan harika bir organdır; sabah uyanana kadar sürekli çalışır." – Robert Frost"

Ayrılığın Aşka Attığı Tokatla Soldu Gün

ya/sakladım aşkı / ya/saklandım /

yazı resim

sessizliklere gömülen bir tokat gibi yalnızlığın
…yalnızlığım
…yalnızlığımız
ıslak gözlerimde silinmeyen bir yüz
dilimde eskimeyen bir isim

azgın bir gecenin
kahpe şehvetine yenik düştü
sıradanlığın saydam büyüsünde
uyku mahmuru aşk

ya/sakladım aşkı
ya/saklandım

ayrılıklarda büyüdü aşk
büyüdükçe yıktı kalelerini kahramanın
…daha dün gibi
hayatın kralı bendim
düşlerim/vezirlerim
…daha dün gibi

salyangoz kaçışlara mahkum yalnızlıkta vurgun yedim…yaralı
yasak aşkların kıvrandıran zehri damarlarımda
gökler seriliverdi ayaklarımın altına
bir kez daha kanadı yaram
sızı(n) birikti yüreğimde

gözlerine değsin vurgun yediğim saatlerin okları
...kör/se gözler...görmez

bir pamuk şekeri gecesinde
ıslatsın yüzümü yangını sevdanın
bir öpücük kondursun
saçlarına mevsimlerin
sana çağlasın sevgi çiçeği...buram buram
çocuk şenlensin yüreğimde/yüreğinde

beni bekle
…bekle

ya/sakladı aşk beni
ya/saklandın sen

bekle/gün bitmesin

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön