"İnsan beyni, asla durmayan harika bir organdır; sabah uyanana kadar sürekli çalışır." – Robert Frost"

Ağlıyorum Şimdilerde

Aşkının haraplığı ve bitikliği üzerine tutmayan elleri ve görmeyen gözleri ile derin bir dehlizde kaybolan adamın şiiri...

yazı resim

Ağlıyorum şimdilerde

Ağlıyorum şimdilerde yokluğunla beraber
Bir vapurun başında durup denize bakıyorum
Ardıma baktığımda ise derin acılarımı
Ve senin o yokluğun duruyor
Acılara zaman nedir bilmeden direnişim yok artık
Bakışlarını bir daha göremiyorum
Sesini bir daha işitemiyorum
Yollara baksamda evimin penceresinden her defasında
Yine de gözükmüyor suluetin hiçbir zaman
Tutmayan ellerim ve
Görmeyen gözlerim seni özler oldu kendi başlarına
Bana ise yer kalmadı onlar varken
Gidiyorum dile getirmediğim sevdamıda alıp
Uzaklarda bir yerdeki dünyama
Sen olmasanda direnmeye çalışırım her şeye ama
Tek bir sözün yeterdi seninle kalmam için
Tek bir bakışın yeterdi geri gelmem için
Tek bir öpüşün yeterdi seni sevmem için
Ama şimdi tutmayan ellerimle,
Görmeyen gözlerimle ve sensiz atmayan kalbimle birlikte
Vapurun demirine tutunup anıyorum seninle olan günlerimi
Elimde, avucumda hiçbir şey kalmadan bakınıyorum etrafıma
Zaman geçsede sensiz ben yine de bekliyorum aynı yerimde
Ama beklerkende dökülüyor gözyaşlarım durmuyor yerinde
Gözyaşlarım denize düşerken
Sanki ben de düşüyorum derin maviliğe doğru
Geriye gelmeyecek kadar karanlık bir dehlize doğru
] ]

KİTAP İZLERİ

Bir Zambak Hikayesi

Mehmet Rauf

Tabuları Yıkan Erken Cumhuriyet Dönemi Erotik Edebiyatı: "Bir Zambak Hikayesi" Türk edebiyat tarihinin tozlu raflarında uzun yıllar gizli kalmış, adı bilinse de içeriği hakkında fısıltılarla
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön