ZITLIKLAR PARODÝSÝ

Hüzün batýyor bu gün güneþ yerine.
Aðaçlar açmýyor çiçek
Yerine keder filiz veriyorken.
Yalnýzlýk, dostluðun yerini alýyor her bir kalpte.
Aþk tükenip bir kuytuda ölüyorken
Doðuyor ayrýlýklar…
Umut dolu yüreklerin yerini
Karamsar ruhlar alýyor sokaklarda

Kýrýk dökük bu gün her güzel þey
Belli ki bu gün küþmüþ bize dünya
Kýzýp daðýtýyor her güzel þeyi
Sokakta top oynayan çocuklarýn yerinde
Bile yeller esiyorken
Yaþlýlarýmýz doldurmuþ parklarý, bahçeleri
Tükenmiþiz bu gün her birimiz
Perdesini açan zýtlýklar parodisinde.
Ölüm bile korkmuþ sonsuzluktan
Çekilmiþ kabuðuna…

Gülümseyen bir insan arayan yüreðim
Aðlayan yüreklerin ortasýnda kalýyor.
Ben de kaçýyorum mutluluk yerine geçip
Peþimi býrakmayan acýlardan.
Her bir yürekte yerini almýþ artýk
Hüzün, keder, ayrýlýk, yalnýzlýk…
Her biri kendi rollerini oynayýp
Kahkahalarýnda çýldýrtýyor ruhumu
Susturamýyorum onlarý,
Eðlenip, gülüyorlar küstahça her biri birden bana.

Gel kurtar bizi hayat.
Acýlar her birimizin hayatýný ipotek etmiþken.
Çekmecemde kalan son bir resim gibi
Tükendi artýk her güzellik…

Bak bulutlar da gidiyor uzaklara
Deniz de terk ediyor þehri,
Aðaçlar da çürüyor olduklarý yerde kaçamadan
Aðacýn kökü gibi sarmýþ her yerimizi kötülükler
Unutulmuþuz her birimiz masumlukta
Gerçi masumluðun yerini de çýkar almýþ ya
Ona da razý olur bu köhneleþmiþ bedenler
Býrakýrýz her birimiz cesurca kendimizi
Korkup saklanan ölüme.

Darýlan güzel duygularýn yerinde
Ýnsanlarý sahiplenen kötü duygular
Hayat denen oyunda
Kýrýyorlar kalbimizi de, ruhumuzu da…
Darýlma kalbim, darýlma ruhum
Güzelliklerin elinden yakalayýpta
Yetiþemedim güzel bir hayata

Þimdi gecenin bittiði anda
Doðuyor öfke yeryüzünü kýzarta kýzarta
Ellerimiz boþ, kalplerimiz taþlaþmýþ
Duruyoruz semaya açtýðýmýz ellerle
Hayatýn bizi kurtarmasýný dileyerek.
Aðlayýþlarýmýzda düþen her bir damla da
Yaðmur gibi yaðýyor kararsýzlýklar üzerimize
Ve söndürüyor her bir umudumuzu
Bu zýtlýklar parodisinde…