Alýp götürüyor zaman, sanki biçilmiþ kaftan an be an
Bazen geçmiyor taraneleri, solgunlaþan nefesleri, hüzün içinde geçen fersiz halleri
Düþünüyorum, elan içinde nefesleniyorum, suaaleri derliyor, boynun büküyorum
Ne istiyorum, nereye gidiyorum, istikamet için ruhumun bizarlýðýný göremiyorum



Annem neler söylemiþti, yok iþte göçtü gitti
Babam yadederdi, nefes nefese hikaye ederdi, sürur içinde gözlerin ferini hasrederdi
Sýký sýkýya tembihlerdi, bazen aman ha yaklaþma derdi, nefsimi gemlememi isterdi
Kalbin sezgisiyle nazar et derdi annenin þefkatini görmezden gelme diye söz ederdi



Dedem kabirdeydi, ninem bilmem ki ne haldeydi
Mahzun çehreleri, maðdur nefesleri, an be an bekledikleri vakit çoktan gelmiþti
Þimdi ne söylerlerdi, gönül lehçeleri hayli sessizlerdi, ne bir ses, ne heves ayan idi
Bu hali ve içinden çýkýlmaz ahvali düþünmek pek külfetliydi,bir tefekkürü zahitti



Temaþa ettiðim bu hal üzre dil lal oluyor
Boðazým kuruyor, yutkunmalarým baþlýyor ve gözlerim boþluk içinde neleri arýyor
Kalp ki; sýla hasreti sine-i halde öyle aþikar ki, þehredilmeyen zaman hali baðlýyor
An be an kalbin sezgisinde med cezir yaþanýyor, hasret, haþyet bir birine karýþýyor



Ne söylenmeliydi, elbette ki ömür hesabiydi
Hevesler renk renk, nefsim nizamsýzlýk içinde neye denk, haydi baþlýyor düþünmek
Dirilip dirilip þafaklarýn muþtusunda, umutlarýn kanatlarýnda sevdayý hissetmek
Gönlü kaygýsýz ve tasasýz bir þekilde aþkýn didarýna hasretmek ve öylece göçmek



Mustafa CÝLASUN