“Yad ellerin tozu duruyor daha üzerimde. Çok uzaklardan geldim, beni yanýndan sürgün etme!”

Altýn sarýsý saçlarýný salýnca aþk gözlerimin önüne, unutuluþun öyküsüne daldým hayattan yana her þeyde. Karanfil kokan sözlerinle ölümünü izlememelisin sevdamýn. Kapýlarý açmaya korkuyorum nicedir, kilitlerle baþedemeyecek kadar çözüldü dilimin anahtarlarý. Korkakmýþ gibi yapýp da bana yeni bir kahraman aratma! Yok tahammülüm kasýrgalarla gelecek sevda nöbetlerine. Kaçýncý gece bu, kaç gece öteden geliyor gidiþinin ayak sesleri? Her güne senden biraz daha uzaklaþarak uyanýyorum. Ayrýlýklarda rota kavuþmalarýn tersine iþliyor. Büyüdükçe büyüyor boþluk, büyüdükçe büyüyor adý dilde bile eðreti duran sensizlik. Mutlu aþk yoktur diyorlar. Hayýr diyorum hayýr, o varken hep mutluydu kaldýrýmlar. Üzerlerinde dans ederek yürürdük, ellerim sýkýca sarýlýrdý ellerine, ýslanýrdýk yaprak yaðmurlarýyla her eylülde. Sadece þekil deðiþtirdi varlýðýnýn nefesi. Kaldýðýn yerden kaldýðým yere gelebilmen kaç asýr sürer ki? Adýmlarýný takip et ve tersten yürümeye baþla hadi! Silinmesinler diye ellerimle parlattým her birini. Ortalýk karýþmadan, harp yerinde tarih olmadan, bakýþlarýnýn baharlarýný sonbaharlar vurmadan…

“ Üç noktalardan hep korktum, ne geldiyse baþýma bitememekten geldi. Al sende kalsýn tüm bitemeyiþlerimin özeti. Tek beni yanýndan sürgün etme!”