' Kurallý yaþamak katý yasaklamalardan geçer… Güçlülük kadýn olmakla deðiþmez… Yetkimi hoþgörüsüz ve sürekli bir þekilde kullanmalýyým… » Aðzýnýn içinde mýrýldandýðý bu sözlerden sonra bayan idarecinin gözleri irileþmiþti.
Sekreterine, rahatsýz edilmemesini, söyledi. Bilgisayarýyla bir þeyler yazmaya koyuldu. Adeta yazdýklarýyla yelpazeleniyordu. Gözleri zaman zaman tek noktada kalýyor, kelimeler üzerinde üç boyutlu kurgular arýyordu.
Aradan iki saat geçmiþti. Ki içinde bir tek sevgi sözcüðü bulunmayan, siyasi parti duyurusunu veya sendika bültenini andýran yazýsýna son noktayý koydu. Altýna ; ismini, unvanýný ve tarih yazmayý unutmadý. Ýmzasýný da attýktan sonra, ' zorlamalarýma karþý direnmenin güçlüðü yakýnda anlaþýlacaktýr... » diyerek telefona sarýldý.

El kol iþaretleriyle, konuþmasý buðulu camlar arkasýnda akislendi.
Birkaç dakika sonra, saçlarý aðarmýþ bir iþçisi, endiþeyle kapýyý týkýrdattýktan sonra içeriye girdi. Titreyen eline tutuþturulan
mektubu aldý. Geri adýmlarla dýþarýya çýktý. Fazla vakit kaybetmeden, telaþla kendisine yazýlanlarý okudu. Alýn terlerini sildikten
sonra derin derin nefes aldý. Bir ülkede ' yabancý olmanýn olumsuzluklarýný » düþündü.
Ýç çekiþleri akþamüstü evine de yansýdý. Babalarýnýn kucaðýnda günün gerginliðini atmak isteyen çocuklarýnýn mahzun halleri
onun kederini katmerleþtirmiþti.
Gece yarýsý acýlar kalbine yüklendi. Ambulansla hastahaneye kaldýrýldý. Ve orada öldü.
Kendisini sevenler onu morgta ziyaret ettiler. Hanýmý hayatýnýn yönünü deðiþtiren soðuk rüzgârlarýn þeklini anlatmaya çalýþýrken gözyaþlarýný tutamýyordu. Çocuklarýný geleceðe hüzünle taþýyacak bir baþlangýçtan haberleri olmayanlar yarýn
onlarý nasýl karþýlacaklardý ?

Olay unutulmuþtu. Birkaç ay sonra, ayný iþyerindeki yetkili bayan ' etkinliðin sürekliliði yargýlayýcýlýktan geçer…Psikolojik
yöntemlerle, kesintisiz yabancýlarla mücadeleyi sürdürmek benim görevim olmalý…Güçlülük kadýn olmakla deðiþmez… »
Aðzýnýn içinde mýrýldandýðý bu sözlerden sonra bilgisayarýyla bir þeyler yazmaya koyuldu. Bayan sekreterine de rahatsýz
edilmemesini söyledi. Yazdýklarýyla âdeta yelpazeleniyordu.
Mektubuna son noktayý koyduktan sonra, altýna ; ismini, unvanýný ve tarih yazmayý da unutmadý. Ýmzasýný da attýktan sonra :
' Her þeyin baþlangýcýnda sonuca ait izler vardýr... Geçmiþtekilerin unutulmasý iþimi kolaylaþtýracaktýr... » diyerek telefona sarýldý. Konuþmalarý buðulu camlar arkasýnda akislendi.
Kapýyý týkýrdatarak içeriye giren iþçisinin eline yazdýðý mektubu tutuþturdu. Ýþçisi geri adýmlarla dýþarý çýkarken, o gerindi.
Rahatlamýþ bir hali vardý. Bekleme dönemi baþlamýþtý.
Ýþçisi önce derin nefes aldý. Sonra, kendisine verilen mektubu açmadan ikiye katlayarak cebine koydu. Kulaklarýna ambulans
sirenlerinin sesleri gelmeye baþladý.Kendisini hastahanede ve morgta hissetti. Bir gölge gibi, onun duygularý geliþirken aile
hayatýna yansýyan huzursuzluklar baþkalarýnca hiç farkedilmedi.
Ýnsan haklarý bildirgeleri bulunan duvarlarda tenzilatlý satýþ ilanlarý daha çok dikkatleri çekiyordu.
Hüzünler ; evlerde aðýt, iþ yerlerinde huzursuzluk, yüreklerde burukluk halinde yansýrken, televizyonlarda kovboy filmleri
gösteriliyordu.