Konsere gideceðim deyip, erken de olsa fýrlamýþtýk evden. Koþarcasýna çýktýk ama yavaþladýn. Hafiften yaðýyor ya, soðuk çünkü, ellerinle hissettiðin. Müziði de hissetmeye gidiyorsun. Yavaþlamalý. Hani dedilerdi ya daðda tutamazsýn ne tavþaný ne metal kaþýðý. Yavaþlamak, iþte müziðin tahta kaþýðý.

Aslýnda bugünü yaþadým mý bilmiyorum. Müzik gerçek miydi? Yoksa aklýmýn bir oyunu mu? Bilmiyorum...

Keþke çýkmadan aynada yansýman var mý baksaydýn. Galiba ciddi gibiyim.

Tahta kaþýk tamam, ama ekmek tahtasýný unutmuþsun aklýmýn oyunum. Hani o mütevazi, plastik deðil tahtadan ekmek tahtasýný.

Hem de ne çabuk unutmuþsun aklýmýn oyunum.

Bilmez misin ki ben "ekmek tahtasý ve tahta kaþýk yüzünden" derdim hep. Yarým mý kaldýn? Neden unuttun!

Peki madem öyle, konuþalým, sevgili unutkan yarým. Bak geldik konserden.

Soðuktu vardýðýmýzda konsere. Ama ýsýndýk kafeteryada içtiðimiz kahveyle. Hatta yandaki amca þarabýný içiyordu da son gong ile koca þarabý fondip yapmak zorunda kaldýydý da gülmüþtük. Güldükçe ýsýnmýþtýk.

Hele günün sürprizine ne demeli: yýllar öncesinden hocan ve eþi. Hani seni okula girdiðin ilk sene üzen. Nasýl da küplere binmiþtin o gün. Nasýl olur da sana süper bilgisayarýn þifresini vermezmiþ... Okula baþlayalý daha 3 saat olmuþtu gerçi, ama olsundu. Nasýl vermezdi. Bak sen. Kýzmalý tabii... Þimdi ise konser geçeli kimbilir kaç saat oldu. Ne dedik hatýrladýn mý: "Hocam ben de makine çevirisi iþi yapýyorum, süperbilgisayarlarla. Yetmiyor çoðaltacaðýz."

Konser güzel baþlamýþ oldu.

Hatta keyifle oturduk hani. 21 no'lu koltuðumuza. Bilirsin ya sevgili yarým, aklýmýn oyunum. 21 uðurlu sayýmýzdýr.

Ýlk besteden, ilk heyecandan sonra Çaðla geldi sahneye. Annesi de hemen ön sýrada; dikkatliyiz. Ayýp bir laf etmemeli þimdi ufak ufak konuþurken. Neyse güzel çaldý. Bak, hüzünlü dediler. Ama seninle ben çok da eðlendik aslýnda. Yüzünü okuduk çünkü. Daha dün sað sýrada viyolonsel çalardý, bak bak þimdi büyümüþ de solist olmuþ. Arkadaþlarý alkýþlýyor. Nasýl da omuzlarý önde mahcup. Eðlendik tabii.

Ve sonra ara.

Ve sonra iþte o müzik... Dý dý dýýýýý, dýýýý rý rýnnnn. dýý dý dýýýýý, dý rý rýnnn. Sen anladýn da yazamadýn, ama iþte o müzik. Brahms'ýn 3'ünün 3'ü...

Ne güzel akýyor her þey.

Aksýn zaten. Durmasýn.

Ama bazen zaman akmasýn.

Bak aklýmýn oyunum, unutkan yarým. Sen unutup baþka biri olup da, o aynada kalýnca, o yansýmada sen, masum yüzlü bir yarýmdýn. Ben giderken baktým. Aynanýn köþesine de yazmýþtýn "babane seni çok seviyorum" diye... Yazarsýn tabii. Bu yarýndan bir þeyler anýmsadýn da ondan. Babanemizi çok severdik tabii. Bir ay sonra tam bir yýl olacak onu kaybedeli. Nasýl da yaþam doluydu. Ardýndan arkadaþlarý sorduydu: rahmetli kaç yaþýndaydý diye. Duysan kýyamazsýn... 20 yaþ eksik söylemiþ hepsine, 65'e yeni girdim diye... Hatýrlarsýn tabii unutkan yarým. Nasýl hatýrlamazsýn sana ben hatýrlattým, konsere giderken onun aldýðý son hediye parfümü, sürerek iki yarýma da...



Ýlker Fýçýcýlar
20 Þubat 2009