Sezen Aksu’nun yankýlar yapan konserini izleme þansým olamadý. Ancak sayýn Can Macit konseri izedebiyat sitesinde ayrýntýlarýyla anlatmýþ bulunuyor. Bazý konularda kendisine hak vermiyor deðilim. Ancak ben kendi görüþüme göre konseri deðil fakat konuyu bir daha anlatmak istiyorum.

Sezen Aksu’nun eskisine göre verimli ve baþarýlý olamadýðý açýk seçik görünüyorsa da eskiden yaptýðý birçok besteyi unutulmazlar arasýnda saymak gerekir. Sen Aðlama, Firuze, Beni Yak, Vazgeçtim, Homini de Gýrtlak, Kalbim Ege’de kaldý, Oynama Þýkýdým ve daha nice duygusal, eðlenceli besteler içimizde yer etti. Türkiye’den uzakta, Rusya’nýn Kazan kentinde bir çayevinde otururken Oynama Þýkýdým’ý dinleme, bizi oynarken gören bir Tatar gencinin yanýmýza gelip Türkçe olarak “Pardon, siz Türk müsünüz?” dedirtme zevkini tattýrdý bana. Sezen Aksu eski Sezen Aksu deðil; bu doðru. Ama þimdiye kadar yaptýklarý onu unutulmazlar arasýna sokmak için yeter de artar bile.

Yaptýðý eyleme ve davranýþlarýna gelelim. Özet olarak üç eleþtiri var.
1.     Sezen Aksu’nun uyuþturucu kullanmakta olduðu iddiasý. Bu iddia polisle onun arasýnda sorun çýkaracak bir durumdur. Ben veya diðer insanlar taraf olamazlar. Ama onun baþkalarýna kötü örnek olmasý konusu vardýr. Bunu da bilemiyorum. Birileri bundan söz etmeseydi hiç haberim olmayacaktý. Yine de iyi bir þey deðildir tabi.

Bir gece Levent sokaklarýnda, elinde av tüfeðiyle Onno Tunç’u kovaladýðýný anlatmýþlardý bana. Ben onun ilk ünlü oluþunu da hatýrlýyorum. Siyah Beyaz TV varken ayaðýnda kot pantolon, makyajsýz, sade bir görünüþle bestelerini söyler giderdi. Askerliðimi Ýzmir Narlýdere’de yaparken bir ara Ýzmir Hatay’da bir arkadaþýn evinde kalmýþtým. Evin balkonu mekik biçiminde bir meydancýða bakýyordu. Sezen Aksu ünlü olmadan önce bu meydancýðýn öte ucunda otururmuþ. Akþamlarý balkona çýkýp meydancýða doðru þarký söylermiþ. Bütün mahalle onu dinlermiþ. Ünlü, hem de çok olup bu ünü yitirmek pek iyi sonuçlara neden olmuyor anlaþýlan. Çok yakýnýnda olanlarýn ölümlerini de unutmamak gerekir. Onno Tunç, Uzay Heparý, çok vakitsiz öldüler. Onno Tunç Ermeni idi. Klasikleþmiþ Sezen Aksu bestelerinin birçoðunun düzenlemesini o yapmýþtý. Ayný zamanda Sezen Aksu’nun sevgilisi idi.

2.     Efes’teki konserin bölücülük deðil, aslýnda malý götürme konseri olduðu iddiasý. Eðer konserde 25 bin kiþi vardý da 13 bin kiþi var gibi gösterildiyse bu iddia doðrudur. Ancak iddia sahibinin iddiasýný kanýtlamasý, veya resmi makamlara suç duyurusunda bulunmasý gerekir. Böyle bir þey varsa ben de karþýyým. Ancak dürüst bir þekilde para kazanmaya malý götürme düzeyinde bakamam. Yani bir sanatçý, ya da sanatçýlar belirli bir ücret karþýlýðýnda (fahiþ olmamak kaydýyla) bir organizasyon yapýp konser veriyorlarsa buna malý götürmek denemez. Ücreti belli, hizmet belli; kimse kandýrýlmýyor. Ýsteyen gider, isteyen gitmez. Konser iyi geçmezse, beceriksizlikler olursa, Sezen Aksu’nun, baþkalarýnýn sesleri yetersiz kalýrsa, insan verdiði bilet parasýna üzülür tabi. Anladýðým kadarýyla iþin bu tarafýnda bazý aksamalar olmuþ ama genelinde iyi gitmiþ. Tarafsýz izleyicilere sormak gerekir. Yahudi þarkýcýlarýn biri konserden sonra kaçak CD’lerini satmaya çalýþmýþ. Bu kiþi kaçak CD satan Türkler ne kadar suçlu ise o kadar suçludur; daha fazla deðil. Yahudi olmasý suçunu katmerlemez.
3.     Bu konserin bölücü bir konser olduðu, bölücülerin ekmeðine yað sürdüðü, özellikle 30 Aðustos gününün seçildiði iddiasý. Bir kere, konserin yasal olduðuna kimse itiraz edemiyor. Konser yasaldýr. Öðrendiðim kadarýyla baþka yerlerde de ayný konserlerden verilecekmiþ. Onlar da yasal olacak herhalde. Ancak bu bazý kimselerin hoþlanmadýðý, istenmeyen bir durumsa, önce yasayý düzenleyenlere, yani TBMM’ye hesap sorulmasý gerekir. Aslýnda AB’ye þirin görünme sevdasý olmasaydý bu yasalar hiç çýkmayabilirdi ya neyse, onu karýþtýrmayayým.

Konserden sonra CNN Türk’te M. Ali Birand’ýn Manþet programýnda konuþan Altemur Kýlýç’ýn, bütün itirazýna karþýn söylediði ve kabul ettiði gibi: ”Bu durum Türkiye’nin gerçeðidir.” Dahasýný da ben söyleyeyim. Türkiye’de 36 ayrý etnik grup yaþýyor. Bu gruplar yüzyýllardýr birbiriyle kaynaþýyor. Bazýlarý “ben Türk’üm” diyor (Ne mutlu Türk’üm diyene), bazýlarý da “ben Türk deðilim” diyor. Acaba “ben Türk deðilim” demek bölücülük müdür? Þurasý kesin ki yasaldýr. Yasal olmayan þey, bunu söyledikten sonra Türkiye Cumhuriyeti’nden ayrý bir devlet kurmaya çalýþmaktýr. Deniyor ki “iþte bu söz ona yol açar.” Acaba hangisi yol açar? Bu sözün söylenmesine izin vermek mi, yoksa bu sözü söyleyenleri bastýrmak mý? Bence asýl bastýrmak ileride Türkiye’nin bölünmesine sebep olabilir. Konser sýrasýnda Diyarbakýr’dan gelen çocuk korosunu yöneten kiþinin çok sinsi bakýþlarý varmýþ. Ben görmedim ama doðru da olabilir, yanlýþ da olabilir. Benim gözlerim bozuk olduðu için gözlüksüz iken net görmek için gözlerimi kýsarak bakarým. Sahnede keskin ýþýklarýn altýnda insan gözlerini kýsabilir. Buna bakarak kiþi hakkýnda bir karar vermek bence doðru olmaz. Türkiye’de aþýrý Kürt milliyetçileri vardýr. Diðer etnik gruplarýn da aþýrý milliyetçileri vardýr. Ýþte onlar bölücüdür. Yani Türkiye Cumhuriyeti’nden ayrý devlet olmak isteyenler. Aþýrý milliyetçiler, aþýrý milliyetçilerin tam karþýsýnda yer alýrlar. Bunun gibi Türkiye’de Türklerden baþka yaþayanlarýn varlýðýný yok saymak, onlara hiçbir hak tanýmamak, baþka bir bölücülük yolu olarak görülmelidir.
Bu konu ile ilgili olarak ‘Milliyetçilik Üzerine’ baþlýklý yazýmý okumanýzý öneririm.

M. Sinan Gür
9.Eylül.2002