HAÝNLER VE KAHRAMANLAR
Bugün bir þiir okudum.Bir vatan haininin þiirini.Öyle bir hain ki doðduðu topraklardan kovulmasýna karþýn hala eserlerinin yayýnlanmasýna izin veriliyor.Birde deðiþiklik yapýp haberleri izledim bugün.Kahramanlarý gösteriyordu beyaz cam.Suikastlar yapan,halký bölen,yoksulun yetimin hakkýný onlarý yok etmek için kullanan kahramanlar.
Sýrf aykýrý olduðu için iktidarla uyuþmadýðý için Pir Sultan’ý astýk yýllar önce. Oysa sadece güzel bir dünya istiyordu. Kardeþçe yaþamayý öðretmeye çalýþýyordu.Bir an çýkar gruplarýnýn tahriklerine kapýlmanýn bedeli çok aðýr oldu.Pir Sultan’a görülmemiþ eziyetler yaptýk.Bize öðreteceði daha çok þey vardý.Ama bize hiç gönül koymadý.Çünkü o bir gönül adamýydý.Halkýnýn masumiyetine inanýyor ve onlarý seviyordu.
Her insan kardeþçe yaþayalým, kimse kimse vurmasý, düþmanlýk olmasýn diyor.Peki söylemekle oluyor mu?Sinema tarihimize adýný altýn harflerle yazdýrmýþ olan Yýlmaz GÜNEY’i dönemin iktidarýyla ayný fikirlere sahip olmadýðý,muhalefet olduðu için ülkesinden kaçýrttýk.Onu da vatan haini ilan ettik.Böyle bir vatandaþýmýz yok dedik.Sanki haksýzlýða direnme cesaretini gösterebilen,toplumumuzun gerçeklerini bu kadar çýplak anlatabilen yüzlerce aydýnýmýz varmýþ gibi ona ihtiyacýmýz yok dedik.Doðduðu topraklara,sevdiklerine hasret;gözü açýk yolcu ettik onu.Bizim sanatçýmýza bizden daha iyi onun deðerini bilen binlerce yabancý eþlik etti son yolculuðunda.Ardýndan gözyaþý döktüler.Ancak yýllar sonra o bizim evladýmýz deme cesaretini gösterebildik.Ama hala onu kendi topraklarýna getirip ruhunu huzura kavuþturamadýk.
Bir “Mavi Gözlü Dev” vardý bu dünyada.Tanrý onunla vatandaþ olma þansýný bize verdi.Çok beðenmiþlik edip elimizin tersiyle ittik bu þansý.Öyle bir hýrsa kapýldýk ki;onun aþk þiirlerinde bile ona komünist yaftasý yapýþtýrdýk.Söylediði her sözde bir anarþi arayýþý içine girdik.Oysa o kendi memleketine,kendi evine þiirler yazmak istiyordu.Tanýmadýðý þehirlerde kalmak zorunda olduðu nemli otel odalarýna deðil.Cadý avýna çýkmýþ gibi kapitalist,anarþist dediðimiz aydýnlarýn peþinden teneke çalarak kovaladýk onlarý.Böyle geçti bir Nazým’da…
Birde türkülerimizin asi çocuðu Ahmet KAYA vardý. Þarký söylemek istedi diye insan vatan haini ilan edilir mi,demeyin?Bizim ülkemizde ediliyor.Baþka bir dilde þarký söylemek istediði için onu da kovduk.Madem dilimiz o kadar üstün neden uluslar arasý yarýþmalarda ülkemizi Ýngilizceyle temsil ediyoruz.Neden böyle kararlar aldýklarý için sorumlularý vatan haini ilan etmiyoruz.Belki de korktuðumuzdandýr.
Hepsini teker teker kovduk.”HAÝN” dedik.Ölülerinin bile doðduklarý topraklara gelmelerine izin vermedik.Ama iþin garip yaný sadece bedenlerini kovduk.Onlarý kovan devlet halkýn zihinlerinden ne onlarý silebildi ne eserlerini.Onlar halkýn kalbinde yaþamaya devam etti.Yani onlarý gerçek anlamda kovacak cesaretimiz bile yok.Yaptýðýmýzýn devamýný getiremeyecek kadar aciziz.
Sýrf oy kaygýsýna Ahmet KAYA’nýn,Nazým’ýn,Yýlmaz GÜNEY’in ve daha nicelerinin yýllar önce söylediklerini baþbakan daha bugün söyleyebildi.Olsun oda bir kazanýmdýr.Umarým bu söylediklerinin arkasýnda durabilme cesaretini gösterebilir.Yoksa bu da yeni bir malzeme bulununca unutulup gider.Tek dileðimiz bu sözlerin arkasýnda durulmasý ve bir an önce o aydýnlarýmýzýn kemiklerinin de olsa doðduklarý topraklara getirilip þereflerinin iade edilmesidir.