Hayat bir sahne.
Ben üç maymun.
Rolüm, hep ayný nakarattan ibaret..
Ben, maymun bir.. sen kör-sün, görme!
Ben, maymun iki.. sen saðýr-sýn duyma!
Ben, maymun üç.. sen dil-sizsin konuþma!

Sonra..
Eee hadi ama..
Çek gözlerine perdeyi..
Pamuklar týka kulaklarýna..
Baðla dilini..

Oyna üç maymunu.. sahne senin..

Görmedikce..
Duymadýkca..
Konuþmadikca, bütün alkýþlar sana!
Bravo üç maymun.. bravooooo..

Evet!
Eveeet.. maymuncuk..
Bütün bu alkýþlar sana!

Ne gördüm.. Ne duydum.. Ne konuþtum..
Üç maymunla resmen aptalý oynadim!
Yýllarca bol bol alkýþ aldým.

Ee.. ama artýk maymun sahneden indi..
Açti gözünü..
Attý pamuklarýný..
Çözdü dilini..

Ah, o üç maymun..

Neler gördü!..
Nelerinizi göremedi dersiniz?
Neler duydu!..
Nelerinizi duyamadý dersiniz?
Neler soylemedi!..
Nelerinizi soyleyemedi dersiniz?

Göz açýlmaya.. kulak duymaya.. dil çözülmeye görsün..!
Meðer, gören.. duyan, konuþan; ne þarlatan maymunlar varmýþ-sahne önünde..

Þaþtým..!

Sahte dostluklar..
Sahte gülüþler..
Kuyu kazmalar..

Kýskançlýklar..
Çekememezlikler..
Fesatlýklar..

Hemde, þu üç günlük dünyada..
Hiç birimize, kalmayacak olan dünyada!

Artik yeterince gördüm..
Duydum.. Konuþtum..
Þaþtým!

Þimdi sahne yine benim..
Yine üç maymunu oynamaya..
Amaa..
Alkýþlarýnýz da.. Bravolarýnýz da, sizin olsun.
Ben Almayayým!..

Buyrun.. sahne önü'de sizin..
Þarlatan maymunlarý oynamaya...!

E.Bulut