Bilmiyorum yolun selametini, tevdi edilen þevki
Öylesine gidiyorum göçmelerin dirliðimde fevki
Ne þimal, ne þark ve hatta dahi garp esin mevkii
Kaybolan ümmet kimliði, þura ahengi azimet mi

Arzýn nidasý dinmiyor ve afat nefesleri götürüyor
Bela, musibet tükenmiyor, þirret hanelere giriyor
Evlatlar kimi dinliyor, serzeniþler kifayet etmiyor
Kul baþýný alýp gidiyor, beþerlik aþka hükmediyor

Oysa süreler okunuyor, ayetler bir bir dile geliyor
Neden kalplerin sesi duyulmuyor, yürek burkuyor
Akýl sýr ermiyor vakit kime hakikati hikâye ediyor
Annem babam kabrinde bilsem ki hasreti demliyor

Kavuþmak bilincin olmazsa niçin kefalete yetmiyor
Kim vefayý hakkýyla biliyor, sadakat ta uzaklaþýyor
Zülüm, ümmeti muhammendin umutlarýný yoruyor
Ne bir hal kalýyor, ne de taranan sayfalar okunuyor

Temaþa ettiðim hasret gülü ne kadar güzel kokuyor
Hissiyatýmý özlemle kuþatýyor, atimde þevk beliriyor
Kalbi umutlarým harlaþýyor ve seninle anlamlaþýyor
Ýþte bu vakit hüzün halimden ayrýlýyor sana eriþiyor

Sadece bilmek elvermiyor, azim zarureti kesp ediyor
Ýradem aklýmla vicdanýma yöneliyor idrakte bekliyor
Sabýr, kanaatle kavilleþiyor, umut kalplerden uçuyor
Senin eksik etmediðin tebessümün halime haz veriyor

Seyyahýn halinden hancý bir baþka anlar hasret kokar
Aþk, muhabbet bahtýnda açan ne letafetli bir ilkbahar
Sevgiden kim korkar, sevda saðanaðýnda edep bir har
Ah kalbim aþkýn buðusunda ar var kim ararsa illa kar

Hali yazmak ve melali merakla arza sunmakta evet fark
Ruhun sayfalarýnda solumak kalbi müþterekliði bulmak
Ecrin suhuletiyle barýþýk olmak, fazilette hazla yarýþmak
Ah efendim, bir þekliyle sana ulaþmak, yaþamaktýr sanat




Mustafa CÝLASUN