kýnýnda kýlýç gibi suskun bu gece, yatýþýyor karanlýk sen konuþ yine
yürü sokaklar yorulsun avuçlarýnda sýmsýcak gölgeleri gökyüzünün

dili dönmez fýrtýnanýn yeni heceleyen çocuklar, dilsizler gibi konuþ
çaðýldayan bir kurþun ol ya da hücreden firarý sayýklayan bir düþ

böyle sýyýr geceyi sesinden bir büyüye uzansýn ne kaldýysa nefesinden
bak avaza kesti de þehir oynadý zehir zemberek her þey yerliyerinden

zamana deðmeden söyle siyah beyaz resimlerde ürkütmeden boþluðu
sen yürü eðnin geceden aþsýn, öylece ne varsa zincirinden boþansýn

sýrýlsýklam bir Ankara, topuk sesleri, yüzün ýslak her þey böyle yitecek
gece habire içiyor durma sen konuþ gece kucaðýma ha düþtü ha düþecek

insanlar otobüsler hýncahýnç yalnýzlýklar bozkýrdan yontma bu þehir
aksak kaldýrýmda ellerin ýslak ellerin yirmilerinde kalmýþ asi bir nehir

ah durma caddeler kemiriyor beni, harfler ýþýklar tedirgin ve çýplak
böyle olur yaðmura vurulmak yaðmura vurulmak yaðmura vurulmak

Temrin 22.sayý