Biliyor musunuz bir bebek, anne karnýndayken bile þiddeti hissedebilir. Doðduðunda, canýnýn parçasýný yakana, tekrar el kaldýrýldýðýnda, - hatta o kiþi kendisini sevmek için bile yaklaþmýþ olsa - çýðlýklarla karþýlýk verir. Bundan daha can yakýcý ne olabilir? Artýk o bebek gerçek sevgiyle kuþatýlýp, güvende olduðunu iliklerinde duyuncaya kadar, onu sevmek için kendisine yaklaþana, - kendisi gibi bir bebek olsa bile- saldýrarak karþýlýk verecektir. Sevmek isteyenin þaþkýnlýðý ve sevgisizliðin tutsaðýnýn korkaklýðý, tanýk olanýn kalbini eritecek ve elinden bir þey gelmemesinin hüznü ile, ne yapacaðýný bilemeyecektir.

Kimsenin ne dediði, neye inandýðý önemli deðil. Özgür deðiliz hiçbirimiz, hatta Sezen Aksu’ nun dediði gibi “Masum da Deðiliz” hiçbirimiz. Hiç düþündünüz mü, masumiyetimiz ilk yarayý ne zaman alýr?

Ýlk yalanýmýz yakalandýðýnda mý yoksa yalanla kulaklarýmýz ilk karþýlaþtýðýnda mý ?

Ýlk yalanýmýz aðzýmýzdan kaçtýðý an mý yoksa ilk yalaný beynimiz algýladýðýnda mý?

Hangisi, hangileri ve bir önemi var mý?

Yalanýn baþlangýcý ile hayatlara verdiði toplam zararýn arasýnda bir orantý var mý?

Açlýða günlerce, susuzluða üç gün dayansa da insan oðlu, sevgisizliðe gerçekten ne kadar, ne zamana kadar dayanabilir? Annesini 2 yaþýndan önce kaybeden bebekler, kendisini annesi gibi sebepsizce sevecek birisi tarafýndan sevildiklerini hissetmezlerse, susuz kalmýþ bir çiçek gibi yaþama veda ediyorlar.

Ya þiddetle tanýþanlar? Kendi vücutlarý üzerinde bile haklarý tanýnmayanlar. Ya onlarýn yaþadýklarýna ne demeli? Masumiyetin doruðunda da olsa, en doðal haklarý ellerinden alýnanlar, düþüncelerinde ne kadar masum kalýrlar? Bence, dýþardaki ve içerdeki suçlularýn hepsi, bir zamanlar, ruhlarý en derin yerinden daðlanmýþ olanlar.

Her þeye raðmen ayakta kalanlar, üstelik topluma ve kendilerine göre de iyi olanlar. Bir gün bir yerde, haksýzlýðýn karþýsýnda umutla karþýlaþmýþ, çýkarsýzca -anlýk da olsa- sevgiyle kuþatýlmýþ olanlar.

Aynada kendi gözlerine baktýðýnda gözlerinin içine bakmayý tercih etmiþ olanlar. Gerçeðe gözlerini kapatmaktan vazgeçmiþ, haksýzlýða uðradýðýný kabul etmiþ. Kendi yolunda özgürce ilerleyebilmek için hem suçlularý hem de kendilerini yürekten baðýþlamýþ olanlar.

Ve gözlerini kapalý býrakanlar aslýnda hala þiddet uygulayanlar, hem de -genelde kendilerinin de karþýlaþtýðý gibi- en sevdiklerinin canýný yakan, zaman zaman da kendi canlarýný yakanlar. Kolay deðil, her þeye raðmen temiz ve saf kalmak. Üstelik bir de kendi masumiyetlerinin, sebepli ya da sebepsizce ýrzýna geçilmiþse, ve sevgi nedir bilinmemiþse, ne kadar doðrudur sadece onlarý þuçlamak, o insanýn ilk doðduðu günkü gibi masum kalmasýný ummak.