Ummandan gelen bad-ý Saba’yým,
Ruzigar-ý ah-ý sabbah-ý beklerim.

Dil-i Rubayý kesip katl eyledim,
Ta ki mana-yý asl-ý seda gelsin.

Kör etti aþký Zýll-ý Züleyha, görmez oldu,
Ki açan gözleri, ol Cemal-i Yusuf gelsin

Yakup serz eyler tenha-i kuyuya,
Vatka ki, ol dem seherde Yusuf gelsin

Kanlý gömlek medrese-i Yusuf’a bela
Ezelden ebede, dil þikeste, mecrur olsun

Geel, gör usuul, usul çök, uslu ol,
Sende ser-keþ, olma DELÝ gibi!

Þiir belleme! Say ki, taht-ý revan,
Zeynebin ahu figanýna, çeþm-i giryandýr

Her kim iç eylerse sath-ý a’yan dan,
Bu, ol nefs-i edeb-i rahmandandýr

Ey Aziz! Hangi demde olursan ol,
Zýll-i can bulursun ey caným!

Oku; Bostan-ý irfan-ý Al-i gibi,
Zemheri vurmuþ Tur-fani olsun.

Koy zulal-i Zemzem akýp gitsin,
Ah-ý va veyla, giryan-ý Derya olsun.

Oku, iç et! Kör ol ve dahi dilin lal,
Aç ey can! Bað-ý sine-i arif’an olsun.

Söz verdi, ol merd-i Haydar-ý Ali’ye
Konuþmaz bir daha lal oldu, saniye!

Okusun, okusun okunsun da,
Aksýn, olsun ol zeban-ý Zebur gibi

Seher vakti çürütecekse alnýný
Aþk þarabýndan alsýn dest abýný

Varlýk bedeni baþtan aþaðýya
Leyla, Leyla u vaveyla giryan’ýnda

Kevir’de kaybolmuþ mecnun,
Nerden alsýn Leyla’nýn kokusunu

Mecnunem, ey Bahr-i Umman! Al sine’ne,
Meczupluðum Leyla’nýn cilvesindendir.

Diba iþlensin! Ol Meryem misali,
Ne olur, Zenube sayma, ey saki!


Belki, ol Ziya’ya haml olmuþ,
Saay ki, Zen-i Al-i aba’dandýr.


Ol nefes; beden-ine SÝN’di ise,
Bil ki, Mihr-i Al-i Ya SÝN’ dendir

Nale, nale inlenecek olan hal-e,
Söylenecek tek yer, O’na havale!

Yakub’un sürdüðü merhem misali,
Cemal’i Betül-i Zehra-i gülistanýndandýr.

Nereden bilsin Alem-i bühtan? Ki,
Can libas’ý Ali’nin leyle-i Nefh’indendir.

Muhammed CAN