Sen kana susayan bir lal dudaktýn.
Bana miras diye buhran býraktýn.
Önce sarhoþ ettin, en sonu yaktýn.
Çaktýn umuduma mezar taþýmý.

Sanki asumandan düþen kem nazar,
Ruhuma sevdanýn kabrini kazar.
Bu aþký nihayet tarihler yazar;
Katletsen ruhumu, yaksan naþýmý!

Tepetaklak dünya, saðlar sol gibi,
Gövdeler baþ olmuþ, ayak kol gibi.
Hasret estiðinde toprak yol gibi;
Çamur ettin ekmeðimi, aþýmý.

Hoyrat el ansýzýn çekince tülü,
Baktým her hatýra ne yazýk ölü.
Hayat tozlu albüm, sevdam gömülü!
Nasýl kaybettim ben can yoldaþýmý?

Sen sevda sarhoþu, çýlgýn bir gülsün.
Hayal pençesinde kumral kâkülsün.
Diken darbesinden aþkým dökülsün.
Boþa akýtýrým, bu gözyaþýmý.