Zaten yeterince insanlýðýndan ve vicdanýndan yoksun býrakmýþtý çok fazla kiþi kendisini. O günden sonra kimseye acýmadým galiba. Yeniden birþeyler hissedebilir miyim? Onu da bilmiyorum.. Yeniden baþka birisi için aðlayabilirdim belki kimbilir.. Gözüm kanla dolduðunda birisi bana acýmýzýn duygu sömürüsü olduðunu söyledi.. Ben beddua etmezdim.. Ben küfür ettim.Acýmýzý bizimle paylaþacak insanlara..

Hayat nasýl biterdi.. Baþlarken bir hayat bitermiþ biliyor musunuz? Böyle baþladýk..
Önce kardeþim dediðim, ayný yataðý paylaþtýðým insanlarýn bana baþýn saðolsun bile demediðinden bahsetmiþtim beynim yeniden çalýþtýðýnda. Sonra bunca kalleþ için mi canýný verdi o? Sorunun cevabýný kimse vermedi. Hala da veren yok.. Ya da kimsenin yüzü yok..
4 yaþýmda babam tarafýndan terk edildiðimiz gün anneannemde yaþamaya baþladým. Küçük teyzemin oðluyla birlikte. Onun da babasý gitmiþti. Ayakkabýlarýmýz olmadý. Öyle mutlu bir çocukluk geçirdik ki biz; bilmiyordum bunca zaman ruhumuzu hasta edeceðini.
Nerede þimdi o sabahlar?
Gerçi yine sabah oldu.. Zaman dediðinde durmuyor ki meret..
Güya bir ah çeksek açýk denizlerin ötesi duyardý ha! Kaç kiþi duydu feryadýmý?!
Rüyalar, sen, ben, abim, sevecen, anneannem, teyzem, dedem, annem..
Yemeklerimiz yine ayný kokular..Yine ayný merdivenler ev çok sessiz..
Anneanne diye baðýrýp yumrukladýðýmýz ayný kapý.
Uyudugumuz yataklar..Karýþtýrdýðýmýz çekmeceler..
Koþtugumuz ayný sokak ayný kapý önü..Hepsi ayný yerde..Biz hala aynýyýz..
Hala sen ben sevecen abým 4 kiþi..Yine ananem..
Rüyalara geliyorsun ozaným onurum.. En çok seni kokluyoruz..Sen dizime yattýn; ben avuçlarýmý sýkýþtýrdým saçlarýna.. Sen baþýný kaldýrdýn; 'Korkmuyorsun deðil mi?' dedin.. 'Korkmuyorum' dedim..
'yine gelirim ozaman..'' dedin güldün, tekrar koydun baþýný dizlerime kapadýn gözlerini.. Sarýldým sonra ki gece de.. Sonraki gece seninle vuruldum.. Sonraki gece yaraný tuttum. 'Canýn yanýyor mu?' dedim.. Sen yine güldün..
Ýþte bunlar sen gittin gideli yaþadýklarým.. Bir de aðzýmý açmýyorum artýk.. Nefes alýrken biryerlerim acýyor. Hepsi okadar. Ýsterdim ki dünyanýn en yüksek yerine çýkayým, yaþadýklarýmýzýn hepsini baðýra baðýra anlatayým herkes duysun.. Ve artýk herkes anlasýn.. Hala sövüyorum ozaným onurum.. Sen kimin için can verdin? Senden haberi bile olmayan, senin adýný bile anmayan bir avuç ruhsuz için mi?

Bunlar nasýl baþlar biliyor musunuz?
Her ananýn doðuramayacaðý yiðit ozanýmýz onurumuz asker olmaya karar verir. Biz yalvarýrýz gitme diye.. Ama o gider. Aylarca haber alamayýz. Meðer ozaným çok özel bir asker olmuþ.. Ne olduðunu söylemiyor bize. Bordo bereli olabilmek için gözetim altýnda tutulduðunu öðreniyorum okadar.. Kesin olarak bildiðim ise; Özel Harekat Efeler Timi'ndeki bir avuç askerden birisidir ozaným.
Irak'ta savaþýrlar..Oradaki görev biter ve onlar 'EFELER TÝMÝ' olduklarý için yeni görev yerlerini kendi özgür iradeleriyle seçerler. Ozaným'ýn yeni görev yeri Hakkari Þemdinli.. Korkuyorum bir kaç hafta.. Bana birþey olmaz deyip duruyor.. Aç mýsýn? Konserveler bitiyor diyor.. Rahat mýsýn? Bir video yolluyor yýldýz gibi kurþun yaðýyor.. Çatýlarý yok.. Yemekleri yok.. Yataklarý bir metre kare içerisinde nerdeyse..
Orasý Aktütün Karakolu..
4 Ekim.. Sýkýntýlý bir uykudan uyanýyorum kapý çalýyor.. Rüyamda annem kalp krizi geçiriyor kapýyý açmamla annem yere yýðýlýyor..Bir telefon.. ''ONUR ÞEHÝT OLDU''
Kulaklarým uðulduyor.. Duymuyorum. Annem belli belirsiz aðlýyor yerde ellerimi uzatamýyorum, arabaya koþuyorum önce.. Annemi kaldýramadan öylece sokakta yere oturuyorum.. Baþýmý iki elimin arasýna alýyorum.. Sallanýyorum aðlýyorum.. 'Onur, Onur, Onur.. '
Teyzeme koþuyorum.. Kuzenimle teyzem sarýlmýþlar çaresiz.. Onlarý görürgörmez kulaklarýmda bir feryat önümde iki ayrý kol.. 'Ayþe' diye baðýrýyor.. Feryadý basýyorum.. Sarýlýyoruz acýdan birbirimizi týrnaklýyoruz.. Baþý omuzumda teyzemin kulaðýmdaki o çýðlýðý.. Duyamýyorum bile..Yaralý hayvanlar gibi feryat basýyoruz.. Gözlerimizden kan da inermiþ meðer..
Anneanneme bu haberi söyleyeceðim aklýmýn ucundan geçmezdi.. Bana bunu söyleten kahpeler utansýn..
Ailemi paramparça eden kalleþ köpekler utansýn..
Ozanýmý son kez görmeye gidiyoruz.. Bütün þehir aðlýyor.. Dizlerim titriyor askeri hastanedeki o odaya girerken.. Geri dönüyorum.. Ýçerden küçük kuzenimin 'ABÝ' diyen feryadýný duyuyorum.. Yere oturuyorum.. Teyzem sayýklýyor gördükten sonra; 'Olamaz böyle birþey..' Çýkýyorlar ve ben giriyorum.. Kaným akmýyor artýk.. Ben de çýkýyorum.. Sonra film kopuyor..
Duydun mu sen bizi ozaným.. Ben duyamadým.. Kendi feryadýndan saðýr olurmuþ insan.. Saðýr olduk onurum.. Kendi sesimden saðýr oldum.. Saðýr olduk.. Bana hiç zaman durmuþ gibi gelmemiþti.. Kendi sesimizi hep duymuþtum.. Feryadýmýzdan saðýr oldum onurum..
Bakamýyorum etrafýma bütün gözler bizde.. Bir aðacýn dibine çöküyorum.. Bir asker diðerine 'Bu aile diðerlerinden farklý' diyor.. Bir adam geliyor önüme elini uzatýyor.. Sonrasý yok..
Kaç ay geçti bak.. Sonrasý hala gelmedi.
Rüyalarýmda hep kokluyorum seni.. Sen hep gel olur mu?
Baðýrýyorum..Kapýlarý yumrukluyorum..
Açan yok..Duyan yok..
Anlatabildiklerim ise..Kimse yok ki.
Sorabildiðimiz tek soru vardý cevabýný aldým rüyamda..
Ne olacak þimdi dediðim gece..
Ozaným Onurum.. Bu kalleþlere senin gölgen yeter Aslaným!
Oysa isterdim ki hala o 5 yaþým..
Hala o çocuk yataðýmýz..

Gördüðünüz gibi size bir hayli uzak bir yaþam biçimi bu. Masalarda oturup ´aydýnca´ sohbetler etmeye hiç benzemiyor deðil mi?

Aktütün saldýrýsý deðil; Bayraktepe Destaný!
UYAN EY TÜRK HALKI!