5. BÖLÜM



-Eveeet...Son olarak da telefon numaranýzý rica ediyorum...
-Ofisimin numarasýný versem?
-Tabii olur.
Handan cüzdanýndan bir kart çýkarttý ve adama uzattý.Adamýn saçlarý kýrdý.Herhalde yýllarca kitap okumasýndan göz altý bezleri de biraz þiþmiþ duruyordu.Gözlüðünün arkasýndaki gözlerinde tanýmlanamayan bir duruluk ve huzur vardý.Fakat daha dikkatli bakýldýðýnda gözlerindeki ifadenin insaný dikkatlice süzen ve bu iþte profesyonelleþmiþ bir çift makine olduðunu anlamak mümkündü.
-Eee,teþekkür ederim Handan.
Adam kadýnýn telefon numarasýný söylemek yerine ona bir kart uzatmasýna þaþýrmýþtý.Bunun sebebi ya müvekkillerine kart verme alýþkanlýðýndan ya da telefon numarasýný söyleyecek kadar konuþmaya gücü olmamasýndandý ki kadýn da o izlenimi veriyordu.
-Evet,Handan.Bunu sormayý hiç sevmiyorum ancak bana þikayetini söyleyebilir misin?
Handan oldukça rahat koltukta þöyle bir doðruldu ve derin bir nefes aldý.
-Aslýnda þikayetim son zamanlarda yaþadýðým bir olaydan dolayý doðdu.Olay,kocamýn birdenbire ortadan kaybolmasý.Ve bu olayýn ardýndan dengem bozuldu.Son günlerde evden çýkmak istemiyorum.Artýk iþimden eskisi kadar zevk alamýyorum ve kendimi iþime veremiyorum.
-Evet,devam edin lütfen...
-Ve artýk geceleri uyumakta zorlanýyorum.Yanýmdaki sýcaklýðý hissedemiyorum.Yemek yiyemiyorum.Sanki dünya birden deðiþmiþ gibi sanki ben Handan deðilim de bir baþkasýyým.
-Bir baþkasý derken???
-Bir baþkasý derken,yanlýþ anlamayýn farklý kiþilik denen o saçmalýklarý yaþamýyorum.
-Saçmalýk mý,biliyor musunuz,saçmalýk dediðimiz bazý þeyler hayatýmýzýn belli dönemlerinde bize çok mantýklý gelebilir ve hatta onlarý yaþarýz da.
-Tabii olabilir ancak benim kiþiliðimle bir problemim yok ben sadece...
-Artýk eskisi gibi deðilsiniz,yine Handan'sýnýz.Hatta sorun da burda yine Handan'sýnýz ve artýk büyük bir sorun yaþayan bir Handan'sýnýz.Kocanýz yanýnýzda yok ve onun için hiç olmadýðýnýz kadar endiþeleniyorsunuz.
-Evet ve ben artýk dayanamýyorum...
Handan artýk gözyaþlarýný býrakmýþtý.Belki de bu içindeki acýlarý dýþarýya dökmenin en iyi yoluydu.Ýçindeki acýlarý bazen kelimelerle dökmek yetmiyordu.
Psikiyatrist baþýný hafifçe öne eðdi.Biraz düþündükten sonra sordu:
-Peki polise baþvurdunuz mu?
-Bunu düþündüm.Ancak bir iki gün sonra geri döner diye bekledim.Ne de olsa çocuk deðil o.Size de bir danýþmak istedim.Aslýnda kendi isteðiyle ortadan kaybolduðunu düþünüyorum.
-Peki,eþinizin kendi isteðiyle ortadan kaybolduðunu varsayalým.Sizce neden böyle bir þeyi yapsýn ki.
Doktor bir þeyden þüphelenmiþ gibiydi.
-Ben...Bilmiyorum...Ancak son zamanlarda çok garipti.Çok suskundu.O öyle biri deðildi.Kendine has prensipleri olan ciddi biriydi belki.Fakat çok deðiþti son günlerde,belki de benim þu anda olduðumdan çok daha deðiþikti.
-Peki ondaki bu deðiþikliðin sebebi neydi sizce.Stres,kaygý,endiþe,þüphe???
-Ben aslýnda bir þeyden þüpheleniyorum.Bir þeyi öðrendiðinden þüpheleniyorum.Ben...Aslýnda...Biliyorum...Sanýrým...Öðrendi...
Kadýnýn midesi bulanacak gibi olmuþtu.Ne yapýyordu böyle.
-Lütfen devam edin.Neyi biliyorsun Handan?Neyi öðrenmiþ olabilir?Ondan sakladýðýn bir þey mi vardý.
Bir an için odayý sessizlik kapladý.Oda zaten yeterince sessizdi.Pencereler yalýtýlmýþtý.Kapý bile ses geçirmeyecek þekilde tasarlanmýþtý.
Doktorun,her hastasýnda olan “Acaba bu odada konuþtuklarým bu odadan dýþarýya çýkar mý?” sorusunun Handan'ýn kafasýný meþgul ettiðini anlamasý uzun sürmedi.
-Lütfen rahat olunuz.Burasý sadece bize acý veren hayatla deðil,ayný zamanda kendinizle yüzleþtiðiniz bir odadýr.Ve eðer ki söyleyemeyeceðiniz bir þey olduðunu düþünüyorsanýz size yardým edemem.Kendinizi dünyadan soyutlanmýþ bir odada düþünün.Burasý sizin mahþeriniz!!!
Handan,bu konuþmadan sonra soru iþaretlerinden kurtulmuþ gibiydi.
-Ben kocamýn öðrenmiþ olmasýndan korkuyorum...
-Neyi???
-Onu aldatýyor olmamý...
Dünyadan bir an için soyutlandýðý oda birden kararmýþtý.Ancak doktorun sekreter
ni çaðýrmasýný duyabilmiþti...