Soðuktu sanki burasý aklýmda hiç bir düþünce yok.. Ama aslýnda bir çok düþünce var evet sanýrým ayný anda her þeyi düþündüðümüz þu sonsuzluktan uzun siyahtan daha siyah anlardan birindeyim.. Etraf kalabalýk sanki uðultular var... Bir yerlere koþuþturan insanlar ama garip nereye ki evdeyiz biz..
Dur ! Bir ses var sanki uðultunun arasýndan sý yrýlabilen.. týk týk týk... saat deðil daha yumþak.. Daha saf.. Daha temiz... ...
Bu sene son erken uyanýþýmdý. Son tek kahvaltý ediþim. Evet bugün son anaokulu günümdü.. Kiliseye gidip okula geçiþimiz kutlanacaktý. Benim için farklýydý çünkü kilisede bir ayine ilk kes katýlacaktým. Alman arkadaþlarýmla konuþmuþtum bu sanki bizim bayramlarýmýz gibiydi, en güzel elbiselerini giyip gidiyordun. Ýlahiler ve papaz eþliðinde bir tören.
Heyecanlý mýydým ... Sanýrým hayýr alýþýktým artýk bu durumlara. Ýki yýldýr tüm sýnýfýn alman olduðu bir sýnýfým vardý tek Türktüm! Farklýlýk taa o zaman bulmuþ beni.
Annem kýyafetlerimi hazýrlamýþtý giyindim þeker torbamýda alýp babamý beklemeye baþladým, o götürecekti beni.
Her gün gördüðüm evimizin karþýsýnda ki kiliseye doðru yol alýyorduk. Babam bir eli direksiyonda yanaðýmý sevdi.. Kocaman gülümsemeyle döndüm ona...
Ulaþtýðýmýzda sýnýfda yeni yeni geliyordu. Herkes birbirinin þeker torbasýna bakýyordu. Rengarenk kaðýtlarla yapýlmýþ üstü tüllerle kaplanmýþ ve içi þekerlerle çikolatalarla dolmuþ þeker torbamýz. Ýçini amcam doldurmuþtu benim torbamýn..
Derken içeri giriþ vaktimiz gelmiþti, çýðlýkcýðlýða koþturarak geçiyorduk koridordan. Kocaman bi kapý vardý, benim bildiðim hocalarýn daha küçük þapkalýsý bize gülümseyip kendinden beþ kat daha büyük kapýyý tek parmaðýyla açttý..
tüm camlarýn büyük olduðu, tüm resimlerin büyük olduðu bir dünyaydý sanki burasý ve çok kalabalýk.
Ama babamý hemen gördüm gülen gözlerle bakýyordu bana oturduðu yerden. Bana hiçbir þey yemememi söylemiþti o an anladým papazýn elindeydi beyaz kurabiye. ilahiler okundu dualar edildi, papaz hepimize sevgi dolu bakýyordu, kurabiyeler yenildi ben yemedim!
Dýþarý çýktýk þimdi son kez anaokulumuza gidecektik, Belki son kes bazý oyunlarýmýzý oynayacaktýk. Babamýn dediðine göre tüm arkadaþlarýmla vedalaþacakmýþým belki bir daha göremezmiþim ..
okulumuzun önüne geldik ben nerdeyse arabanýn durmasýný beklemeden atlayacaktým ama bir ses duydum :
- Dur!
- Efendim babacýðým?
- Benim kýzým maviyi mi daha çok sever yeþili mi?
anlamadým ne sorusu bu ama neyse büyüklerin konuþmasýný zaten coðu zaman anlamam ki ..
- Mavi tabi ki babacýðým dedim.
- Tamam kendine çok dikkat et, akþam görüþürüz, dedi babam.
Çoktan inmiþtim ben o arada..
koþarak okuluma girmiþtim öðretmenim ordaydý, her þey burada bugün sonsa sanýrým o da bize bugün son kes gitar çalýyordu. Devamýný parça parça hatýrlýyorum. Arkadaþlarýmýn gülüþleri.. Oyunlar.. koþuþturmalar.. Ne tatlýymýþ o zamanlar her þey..
Derken saat geldi ayrýlýyorduk artýk. Pek bildiðimiz bir þey deðildi bu. Tatile giriyorduk ve bu güzel bir þeydi. Öðretmenimiz hepimize sarýldý, ziyaret etmeyi sakýn unutmayýn dedi.
Her zaman ki dönüþ yolum. Evdeyim artýk ama bir fark var babam evdeydi. Sanýrým büyümem þerefine bugün her þey. Koþturarak sarýldým bugün güzeldi!!!
- Kýzým banyoya gider misin ?
gittim geldim..
- Ne oldu babacýðým?
- Yok mu bir þey ? bir daha git dinle bakalým.
ne oluyordu ya! gittim dinledim su sesi vardý musluðumuzdan akan...
- Yok ki bir þey niye oyun oynuyorsun benimle !! aðlýyordum hýçkýrarak babam bana hiç yalan söylemezdi bu ne idi þimdi!!
- Geel!
diyerek babam götürdü beni ýþýðý açttý, o da ne???
ýþýkla beraber bir ses
-cik cik ciiik...
masmavi bir kuþ çýrpýnýyordu kafeste..
benim hediyemdi o! ýþýk kapalý olunca gece sanýp ötmüyormuþ kuþ.
nasýl da çok sarýlmýþtým babama... çocukça gülümseyen gözlerle... Varlýðýna nasýl da mutlu olmuþtum! o hiç gitmeyecek biri gibiydi sanki.. ...
bir dakkika bi aksilik var! ses kesildi!
týk týk týk.. ???
Evet! O gün duyduðum sesti bu musluktan damlayan suyun sesi...
Ama o da bitti.. týpký bugün babamýn bu dünyadan ayrýlýþlý gibi..