Sana karþý bir þeyler hissettiðimi ama bunun ne olduðunu bilmediðimi ve bunu sorgulamadýðýmý öðrenmiþtin. Ama, seni daha çok görmeye baþladýktan sonra duygularýmý anlamaya karar verdim. Bu kötü bir karardý. Sanki her sokak sana çýkýyor, her dert seninle þifa buluyordu. Kokunu her yerde tanýr olmuþtum. Kendime seninle dolu sanal bir dünya yaratmýþtým.
Oysa, benimle olmayan bir aþkýn beni bitireceði açýktý. Hep öyle olmuþtu. Seni içimde çoðaltmamak için bilinçli ya da bilinçsiz engeller koymaya çalýþtým. Bu engelleri bazen sende bazen kendimde aradým. Aptalca þeyler yaptým.
Tüm bunlarýn nedeni; senden karþýlýk gelmeyeceðini sanmamdý. Aslýnda istediðim karþýlýðý, aþkýn doðasý gereði hiçbir zaman bulamayacaðýmý biliyordum. Yetmeyecektin bana. Kim kime yetmiþti ki. Ýlk kim aþýk olursa en çok o acý çeker, derler. Belki de bundadýr.
Yani; artýk mümkün olduðunca seni görmemeye, duymamaya, koklamamaya çalýþacaðým. Bunun ancak bir dahaki sana kadar mümkün olduðunu biliyorum. Ama, aklýmýn bir köþesinde, senin sayende ve seninle kalbime yazmaya çalýþtýðým þu cümle hep olacak.
‘Ben hayatta en çok beni seveni seveceðim’
Elveda...