Beklenen oldu, AKP iktidarý, burjuvazinin etkin temsilcilerinden biri ile tam anlamýyla kapýþtý. Þimdi bu aþamada yapýlmasý gereken, olayý, Baþbakan Erdoðan ile holding patronu Aydýn Doðan arasýndaki sýradan bir ihtilaf düzeyinde düþünmemektir. Hiç kuþkusuz, geliþmenin, bu mikro görüntüsünün altýnda çok önemli makro bir boyutu bulunmaktadýr. Bir derin endiþe ve potansiyel mücadele bu olayla uç vermiþ görünüyor.

Daha önce de defalarca yazmýþ bulunduðum gibi, AKP, kýsmen Osmanlý Ulema kesimine benzer bir sýnýflaþma derdindedir. Bu ise, ülke ekonomik kaynaklarýna el koymak anlamýndadýr. Oysa ülkenin esasen sýnýrlý olan ekonomik kaynaklarý, Cumhuriyetin besleyip büyüttüðü burjuvazi tarafýndan çoktan paylaþýlmýþ bulunuyor. Bu durumda AKP nasýl sýnýflaþacak, yandaþlarýna hangi kaynaklarý aktararak, onlarý gerçek güç ve varlýða kavuþturacaktýr? Dinci kesimin þimdiden –yeþil sermaye- -Müslüman iþ adamlarý- vs adlarla anýlan bir mutlu azýnlýk yarattýðý biliniyor. Ancak bu kuþkusuz yeterli deðildir. Hem tabanýn olabildiðince hoþnut edilebilmesi, hem de Cumhuriyete karþý anti laik yapýnýn pekiþtirilebilmesi kaynaklarýn, kayýtsýz þartsýz dinci kesimin eline geçmesini zorunlu kýlmaktadýr.

Ýþte bu tablo, konuya biraz sosyolojik ve ekonomik açýlardan yaklaþabilenler için, bir kapýþmanýn ön habercisi olarak deðerlendirilmek gerekirdi. Ýyi de, burjuvazi bunca zamandýr bu gerçeðin farkýnda deðil midir? Tabii ki hayýr, baþtan beri olan bitenin farkýnda olduklarýndan eminim. Baþtan beri sürdürdükleri uyum ve tepkisizliklerinin iç içe geçmiþ iki önemli nedeni bulunmaktadýr. Bir kez, AKP arkasýna batýlý emperyalistleri de almýþ olarak tek baþýna bir iktidar durumunda azýmsanmayacak bir gücün temsilcisidir. Üstelik, 12 Eylül tarafýndan çoktan çökertildiði için, karþýsýnda ciddi bir emekçi gücü de yoktur. Burjuvazi, bu gücü ulu orta karþýsýna almaktan olabildiðince kaçýnmayý tercih etmiþ bulunmaktadýr. Tepkisizliklerinin bir diðer nedeni ise, ekonominin, -kararsýz denge- olarak adlandýrabileceðimiz çökme adayý yapýsýdýr. Büyük ölçüde borca dayalý yapýsýyla burjuvazi, ekonomiyi bir anda çöküntüye götürecek kapýþmalardan baþtan beri uzak durmaya çabalamaktadýr. Unutulmamalýdýr ki, bir çöküntü halinde, yalnýzca dövizin gerçek deðerine kavuþmasý bile, burjuvazinin borçlarýný katlamak istidadýndadýr.

Dikkat edilecek olursa, bu tablo Türkiye’nin çaðdýþý sosyo-kültürel yapýsýnýn da, yere göðe sýðdýrýlamayan sözde demokrasisinin de göstergesi gibidir. Dünyanýn çok az sayýdaki demokrasi ülkesinde mücadele yalnýzca burjuvazi ve proletarya sýnýflarý arasýnda olur. Demokrasinin tanýmý da esasen budur. Ancak gelin görün ki Türkiye’de, iþçi sýnýfý adeta sahnede bile olmayýp, tüm diyalektik, burjuvazi ile dinci kesim arasýnda olmakta, bunlar, burjuvazi teknesinde adeta kayýkçý kavgasý vermektedirler. Uluslar arasý düzlemde, verdiðimiz ne olduðu belirsiz rüküþ, toplumsal ve siyasal tablonun özeti de burada yatmaktadýr.

Tamam da þimdi ne olacaktýr? Artýk, burjuvazi ile AKP arasýnda hiçbir þeyin eskisi gibi olmamasý olasýlýðý belirmiþ bulunuyor. Ýmar yolsuzluðu talebi iddiasý altýnda olan Aydýn Doðan ile, yabancý bir ülke yargýsý tarafýndan büyük bir dolandýrýcýlýðýn tarafý olarak sunulan AKP nin kapýþmasý, taraflar arasýnda yýllardýr sürdürülen yapay uyum ve suskunluðun sonunu getirmiþ gibi görünüyor. Bunun sonucu ise, laik Cumhuriyetçilerin, burjuvazinin þahsýnda bir müttefik kazanmalarý olabilir. Siyasi tarihimizde on yýllardýr neler gördük, bunu da bekler görürüz.