Prensiplerden hoþlanmam. Önyargýlarý yeðlerim. Daha içtenler. -Oscar Wilde |
|
||||||||||
|
Yalnýzdý yapayalnýzdý. Sevdiði kadýn Serap son anda ona kötü bir sürpriz hazýrlamýþtý. Ardýnda ne bir iz, ne de bir ümit býrakarak gitmiþti, meçhule doðru. Nedendi bu gidiþ? Serap’ýn ona söyleyemediði, kalmak isterken gitmek zorunda kaldýðý sebep neydi? Kafasýnda cevabý bulunamayan bu sorular onu derin düþüncelere ve bitmez hüzünlere sürüklüyordu. --Arasam mý acaba? Diye düþündü Ekrem. Cesareti yoktu. Eli telefona gidip gidip geliyordu. Ne diyecekti? Sonuçta elindeki tek numara bir ev telefonuna aitti. Karþýsýna Serap yerine baþkasý çýkarsa ne diyecekti? Kadýn evliydi ve tek bildiði de buydu zaten. Ekrem de evliydi ama en azýndan eþinden ayrý yaþýyordu. Oysa ki, Serap mutsuz bir evliliði yürütmeye çalýþmaktaydý. Bitirmek istemesine raðmen eþinin baskýlarý altýnda ezilmekteydi. Çaresiz içinde bir dramý yaþýyordu. Ekrem bir þeyler yapmalýydý ama ne? Özlemi gün geçtikçe büyüyor ama Serap’tan tek haber alamýyordu. ‘’Ne senden geçerim, ne meyhaneden, Gönlümün farký yok, bir viraneden…’’ Ekrem diline doladýðý bu þarkýyý mýrýldanýyordu sürekli. Hüzün ve özlemine dayanamayýp içkiye baþlamýþtý. Sabahlara kadar içiyordu. Durmaksýzýn. Ancak, hayaller içinde sýzýp kalýnca sýyrýlabiliyordu düþüncelerinden. Acaba Serap onu düþünüyor muydu? Ayný acýlarý o da çekiyor muydu? Sabahlar olmasýn istiyordu. Zaman içinde saðlýðý da bozulmaya baþladý. Aþýrý alkol ve dayanýlmaz hüzünlerin saðlýðýný bozmasýný hiç umursamýyordu. Hayattan umudunu kesmiþçesine sadece o âný yaþýyor ve artýk bu iþkencenin son bulmasýný bekliyordu. Onu hayata baðlayan Serap’tý. Sanki adýnýn gizemiyle bir hayal gibi hayatýna girmiþ ve sonra da apansýzýn çýkýp gidivermiþti. Buhar olmuþtu adeta… ‘’ Ben küskünüm feleðe, düþtüm bitmez çileye ‘’ Bu küskün þarkýyý dinliyordu Ekrem. Masasýnda Serap’ýn gülümseyen resmi. Yine bir meyhanede sabahlarken fondan bu þarký yükseliyordu… ‘’Nerelere gideyim, kara bahtým gülmeye?..’’ Vitrinden dýþarýya baktý. Ýþe yetiþmek için koþuþturanlarý gördü. Herkesin gideceði bir yer vardý. Ya kendisi..? Nereye gidecekti? Sallana sallana kalktý. Otogara gitmek için yürümeye baþladý. Serap’ý uðurladýðý, onu son kez öptüðü yeri özlemiþti, Dudaklarýnda o þarký. ‘’Ne senden geçerim, ne meyhaneden…’’ Ayfer Yaba 12.07.2008 Saat: 18.05 Ýstanbul
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Ayfer Yaba, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |