“ Tak ! Tak ! Tak ! ”
Son çekiç darbelerini vurmuþ , ýskambozlarý da takmýþtý artýk . Yeni kalafatlanmýþ tekne , yaþ aðaç ve macun kokusunun büyülü atmosferinde , titiz iþçiliði ve görkeminden kaynaklanan gururla ustasýnýn gözlerinde yansýyordu .
“ Var mý Karadeniz’de böyle bir tekne ? “ diye geçirdi içinden . Titreyen nasýrlý parmaklarýyla cigarasýný sararken , bir yandan da derin düþüncelere dalmýþ gibiydi:
“ Çakýr ‘ ýmý þimdi mi getirsem ? Ama yok , olmaz ; motoru takalým hele , boyasýný da vurayým , ondan sonra …Tastamam görsün. “
Teknenin önüne ilerleyip , küpeþteye sert bir yumruk indirdi :
“ Hey be ! Ýnsan bu tekneyle en azgýn fýrtýnalara kafa tutar . Ne karayel korkutur , ne yýldýz ne de poyraz …”
Yedi metrelik bu genç teknenin dalgalarý nasýl yarýp gideceðini zihninde canlandýrdýðý anda , hemen ardýndan duymuþ olduðu sesle , o anlýk hayallerini sonlandýrýverdi . Motorcu Necmi ‘ ydi gelen :
“ Hay ellerine saðlýk Salim Usta . Yýllardýr bu iþle uðraþtýn amma , en iyisini kendin için yaptýn . Ne yalan söyleyeyim , gördüðüm en þahane tekne bu . “
“ Onu Çakýr ‘ ým için yaptým . Çakýr bununla denizdeyken görenlerin gözü kamaþacak . Eþi benzeri yapýlamayacak bir daha . Haydi , bir an önce takalým þu motoru . “
Vakit kaybetmeksizin iþe koyuldular . Önce motorun oturacaðý ayaklara matkapla vida yuvalarý açýldý . Koca motor , bir iki denemenin ardýndan bu kalýn meþe ayaklara yerleþtirilerek sýkýca monte edildi . Sonra tekrar tekrar yapýlan ince hesaplamalarla þaftý ve pervaneyi taktýlar . Bükülen her vidanýn , yerine konulan her parçanýn peþine Salim Usta ‘ nýn gözlerinde bir zafer ýþýðý parýldýyordu . Gençliðinden bu yana hepsi birbirinden güzel onlarca tekne yapmýþ , ancak hiç birinin bitiminde böylesi bir zafer sarhoþluðu yaþamamýþtý . Çünkü bunun yeri ayrýydý ; bu tekne , hayattaki tek varlýðý , henüz on yaþýndaki oðlu Çakýr içindi . Çakýr ‘ ý yaþama döndürecekti bu tekne .
Batmakta olan güneþin yorgun ýþýklarý uykuya hazýrlanan denizi bir yorgan þefkatiyle sarmalarken , Motorcu Nemci ‘ nin iþin sonlandýðýný müjdeleyen sesi duyuldu :
“ Tamamdýr usta , geçmiþ olsun . Çalýþtýr da bir bakalým . “
Salim Usta motorun kolonuna bir çýrpýda dolayýverdi ipi ve “ bismillah “ deyip hýzla asýldý . On üç beygirlik lombardin , tüm köyü zelzeleye vermek istermiþ gibi gürleyip sarsýlmaya baþladý . Kulaklarý yýrtarcasýna yankýlanan bu ses , Salim Usta ‘ nýn ayaklarýný bir köy düðününde çekilen halay gibi hoþ bir tempoyla ritme dönüþtürmüþtü . Gaz koluna yüklenip te motoru delirttikçe , zamaný ve mekaný aþýyormuþçasýna bir duyguya kapýlýyordu . Yorgun yüreðine yeterince güç depolayan motorun saðlamlýðýna kanaat getirince , önce gazý rölantaya indirdi , sonra da istop düðmesine bastý . Hayýr dua eþliðinde gönderdiði Motorcu Necmi ‘ nin ardýndan takým hýrdavatý toplayýp kendisi de evinin yolunu tuttu .

Salim Usta ‘ nýn gecekondusu , balýkçý sýðýnaðýný destekleyen koyun gerisinde , yaþlý kestane aðaçlarýyla örtülü bir tepenin yamacýndaydý . Kendini bildi bileli baba yadigarý olan bu harabede yaþamýþ , askerlik görevinin hemen ardýndan evlendiðinde yuvasýný da yine burada kurmuþtu . Elinde saðlam bir sanatý olduðundan , ailesini geçindirmekte pek zorlandýðý söylenemezdi . Evliliðinin ertesi yýlý bir de dünyalar güzeli , deniz gözlü bir oðlu olmuþtu ki , Rabbinden daha ne isteyebilirdi ?
Çakýr bereketini de yanýnda getirmiþ , ustanýn aldýðý sipariþler daha bir artmýþtý . Bazý günler geceli gündüzlü çalýþtýðý olurdu . Karadeniz ‘ in en uzak sahillerinde dahi onun hünerli ellerinden çýkmýþ bir tekneye rastlanýrdý . Salim Usta , ömrünün en mutlu anlarýný iþte o dönemlerde yaþadý . Ama mutluluk , durmak bilmeyen bir akýntýdan çok , esip geçiveren bir yele benzerdi . Bu yüzden onun mutluluðu da fazla sürmedi .
“ Eðer yüzün güldüyse “ demiþti rahmetli babasý , “ aðlamaya da hazýr ol . Çünkü gülmenin bedeli aðlamaktýr . “ Ve gün geldi aðladý Salim Usta . Yakalandýðý kör bir fýrtýnada , teknesiyle birlikte karýsýný dalgalara verdi . O zamana dek karþýlaþtýðý her durumun bir Tanrý yazgýsý olduðunu savunan bu adam , bu kez kaderci anlayýþýnýn masumiyetine bürünemedi . Yaþadýðý bu olay yüzünden baþta kendisi olmak üzere her bir þeyi suçladý ; denize küstü , insanlara küstü , hayata küstü …Yalnýzca kadehlere sýðýnýverdi . Yüreðini kavuran ateþi boþalttýðý þiþelerle söndürmeye çalýþýrken , sahip olduðu deðerleri de bir bir yitirmekteydi . Titreyen elleri yüzünden tek bir tekne sipariþi almaya cesaret edemedi ; ve bir gün vurup kilidi üstüne atölyesinin kapýlarýný kapadý .
Ancak ýzdýrap , yavrusunun nazýna dayanamayýp yüreði yumuþayan bir babaya benzemezdi . Salim Usta , çektiði çilelerin yeter olduðunu düþünüp gizliden gizliye gelecek güzel günlerin umudunu taþýsa da , mutluluk ve keder mevsimler gibi , gün ile gece gibi peþpeþe bir sýra gözetemezdi . Bir bedel iþiydi bu , ve anladý ki gülmenin bedeli henüz ödenmemiþti . Kader , iþte tam bu dönemlerde Salim Usta ‘ya son darbesini de vurmaktaydý . Hayattaki tek varlýðý biricik oðlu Çakýr , amansýz bir hastalýðýn pençesine düþüverdi . Elinde avucunda neyi kaldýysa bu uðurda harcayýp tüketti , ama olmadý . “Kanýnda bozukluk var “ dediler . “ Allahtan umut kesilmez “ deyip köyüne geri gönderdiklerinde , Salim Usta ‘ nýn dýþýnda herkes umudunu kesmiþti .
“ Asýl doktorlarýn kaný bozuk ! Tek amaçlarý para yemek . Hiç bir þeyi kalmayacak Çakýr ‘ ýmýn , çocuktur iþte . Hele bitsin þu tekne , hele gelsin palamut zamaný bak nasýl iyileþecek . Deniz yavrumu yeniden ayaða kaldýracak . “
Salim Usta her ne kadar gönlünü hoþ tutmaya çalýþsa da , görüyordu ki her geçen gün Çakýr ‘ ý biraz daha tüketmekteydi . Yavrucaðýn yýllar var ki babasýndan tek bir dileði olmuþtu ; anasýný kendilerinden koparýp alan teknenin yerine bir yenisine sahip olmak . Baþka ne istemiþ olsa bir dediðini iki etmez karþýlardý Salim Usta . Ama denizi bir düþman bellemiþ olduðundan uzun bir süre yavrusunun bu isteðine karþý çýktý . Ne zaman ki oðlu hasta düþtü o vakit daha fazla diretmedi inadýnda ; ve oðluna hayat vereceðini düþündüðü tekneyi yapmak üzere yeniden kollarý sývayýp iþe koyuldu . Soluk almaksýzýn çýlgýnlar gibi çalýþtý . Çünkü biliyordu ki , zaman en acýmasýz rakibi olarak karþýsýna dikilmiþ , en deðerli varlýðýný elinden almak üzere kendisiyle amansýz bir yarýþa tutulmuþtu .

Yorgun elleriyle gecekondunun kapýsýný araladýðýnda , Çakýr ‘ ýn cýlýz ama o tatlý sesi okþadý kulaklarýný :
“ Baba…Bitti mi ? “
“ Yalnýzca boyasý kaldý yavrum . Yarýn bitecek . “
Çocuk eski bir yün yatakta , mavileri aðarmýþ bir çarþafýn üzerinde uzanmaktaydý . Dal gibi incelmiþ boynunda baþýný çevirecek kadar gücü olmadýðý belliydi . Salim Usta nasýrlý parmaklarýyla , incitmekten korkar gibi usul usul yavrusunun saçlarýný okþadý . Yarý açýk göz kapaklarý arasýndaki solgun maviler içinde yüreðine su serpecek bir umut pýrýltýsý aradý . Neredeydi o çakýr gibi gözler ? Bu sönük bakýþlar ne kadar yakýþýksýzdý …
Karþýsýndaki mecalsiz bedenden en azýndan bir ses iþiteyim düþüncesiyle her gece sorduðu soruyu tekrarladý :
“ Hele anlat Çakýr ‘ ým . Nasýl boyayacaktým ? “
“ Masmavi olsun baba . Her yaný deniz mavi…”
“ Olacak oðlum . Gözlerin gibi mavi olacak . “
Ardýndan iki yorgun beden birbirlerine sarýlýp derin bir uykuya gömüldü .
Gün açar açmaz yavrusunu her zamanki gibi komþu kadýna emanet etti ve atölyesinde aldý soluðu . Biraz tinerle sulandýrdýðý boyaya , fýrçasýný daldýrýp daldýrýp sürdü . Çakýr ‘ ýn gözleri gibiydi fýrçadan dökülenler ; belki biraz daha parlaktýlar o kadar . Baktýðýnda gözleri kamaþýr da yeniden eski canlýlýðýna kavuþur düþüncesiyle mavileri taze tahtaya kat kat vurup yediriyordu . Her bir kat biraz daha ýþýltý demekti .
Güneþ bugünlük benden bu kadar deyip eteði avucunda gitme hazýrlýðýndayken , artýk yapýlmasý gereken tek bir iþ kalmýþtý . Titreyen elini bir diðeriyle destekleyerek ince uçlu fýrçasýyla ÇAKIR REÝS diye yazýverdi teknenin önüne .
Eve döndüðünde komþu kadýn kapýda karþýladý :
“ Çok kötüledi , sayýklýyor . “
Endiþesini güçlükle oluþturduðu tebessümünün ardýnda gizleyerek sesleniverdi içeriye :
“ Çakýr ‘ ým , ben geldim . “
“ Tamam…oldu…mu ? “
“ Oldu oðlum , boyasý da tamam oldu . Kurur kurumaz denize açýlacaðýz . “
“ Dümeni…ben tutacaðým…deðil mi ? “
“ Elbette , senin teknen deðil mi o ? Elbette sen tutacaksýn . “
Çakýr ‘ ýn çatlak dudaklarýnda belli belirsiz bir gülücük oluþtu . Ardýndan baygýnlýkla uyku arasý bir sessizliðe gömülüverdi . Salim Usta yavrusunun minicik ellerini avucunda tutarken , yaðmur yüklü bir buluta dönen gözlerine daha fazla hakim olamadý . Aylardýr bedenine gömüp çoðalttýðý kederler beyninde þimþekler gibi çakýyor , yüreðinden saðnak gibi boþalýyordu . Yüzü yýpranmýþ bir yastýðý aðzýna týkayarak hýçkýrýklarýný gýrtlaðýnda boðmaya çalýþtý . Bir müddet bu vaziyette ürkek çocuklar gibi içini çeke çeke aðladý . Parmaklarýyla yaþlarýný silmeye çalýþtýðý gözleri duvardaki takvime takýlýverdi . Ýki üç ay yaþar demiþti doktorlar ; ama iþte dördüncü ay da bitiyordu . “ Onlarýn dediði gibi olacak deðil ya . Gelsin de görsünler , nasýl dayanýyor yavrucak . Bir açýlsýn denizlere , yesin poyraz rüzgarýný , hele yaksýn denizin tuzu tenini , nasýl ayaða kalkacak bak . Görecek herkes , ölmeyecek benim oðlum , ölmeyecek ! “

Fýrtýnanýn vahþi sesi koyun sarp kayalýklarýnda yankýlanýyordu . Gökyüzünü kat kat kara bulutlar kaplamýþtý . Güneþ yüzünü gizlemiþti bu sabah .
Dýþarýdaki rüzgarýn uðultusuna kesik kesik iniltiler karýþtý :
“ Baba…tekneme götür beni . “
“ Ama fýrtýna…”
“ Çabuk…baba. “
Salim Usta bir kez daha “ama “ demedi . Islak gözlerini gizlemeye çelýþýrken bir yandan da yavrusunu gocuðuna sarmaladý . Ve kundakta bir bebe gibi göðsüne bastýrýp , düþe kalka sahile , teknenin yanýna iniverdi . Çakýr göz kapaklarýný güçlükle aralayýp baktýðý vakit , teknenin maviliði gözlerine yansýdý .
“ Nasýl Çakýr ‘ ým ? Çok güzel deðil mi ? “
“ Denize…denize açýlalým. “
Salim Usta ne tenini acýtan yaðmura , ne de kendisine karþý koyan rüzgara aldýrýyordu . Çakýr ‘ ý aceleyle teknenin kýç üstüne yatýrdý . O anda yanlarýna yaklaþan iki balýkçý çocuk bu giriþime engel olmaya çalýþtýlarsa da baþaramadýlar .
“ Heyy bee ! En eskisiyim ben bu denizlerin . Gevezelik yapacaðýnýza el atýn da tekneyi suya verelim . “
Koca tekne koyun kýsmen durgun bir kýyýcýðýndan denize sürüldü . Uzaktan olayý görüp barakalarýndan çýkan yaþlý balýkçýlar telaþla haykýrmaya baþladýlar . Ama Salim Usta kulaklarýný týkamýþtý . Onun tek bir amacý vardý artýk ; Çakýr ’ ýn dalgalara kavuþmasý .
Kudurmuþ yýldýz rüzgarýnýn coþturduðu deniz , koyun hemen çýkýþýnda kana susamýþ bir canavar gibi kükremekteydi . Birbirini aþmak için yarýþan dalgalar , sýðýnaðý koruyan dev beton bloklarý dövüyordu . Çekip çalýþtýrdý motoru Salim Usta . Dümeni kontrol ederken bir yandan da dudaklarýný Çakýr ‘ ýn kulaklarýna yapýþtýrdý :
“ Hah hah haa…Nasýlmýþ Çakýr ‘ ým ? “
“ Dýþarý baba…dalgalarla oynayalým. “
Bu ürperti verecek dilek karþýsýnda bir an bile tereddüt etmedi . Dümeni kýrýp koyun dýþýndaki o azgýn dalgalarýn içine yol aldý . Tekne bir fýndýk kabuðu gibiydi artýk . Bir dalganýn sýrtýnda göklere çýkýyor , sonra derin kuyular içinde kayboluyordu . Teknenin küpeþtesini aþýp içeri sýçrayan sular , Salim Usta ‘ nýn sakallarýndan Çakýr ‘ ýn sarý saçlarýna akýyordu .
“ Al yavrum , sen tut hadi dümeni “ diyerek yekeyi çocuðun zayýf parmaklarý arasýna tutturmak istedi . Ancak her seferinde düþüyordu el . Ve ardýndan minik baþý da babasýnýn kollarý üzerine devriliverdi . Salim Usta ‘ nýn “ Çakýýýr ! “ diye atmýþ olduðu feryat katlanýp gelen bir dalganýn içinde yitip giderken , sahilde toplanmýþ kalabalýk yalnýzca beton bloklara çarparak parçalanan bir tekne görebildi .


Mayýs-2003