ben...
senin beni sevebilme ihtimallerinde
tükettim kendimi..
belkide bir sözün yetecekti
sensizliðe
koþup gelmeme

vurduðun tokatlarýn sayýsýný unuttum
katlanmalarým kayda deðer
sen..
sana ulaþabilme ihtimallerini
yok ettikçe
ben, masefelerin çaresizliðinde
öyle bi çare
kalakaldým...

düþerken tutunduðum,
uçurumun eþiðinde
bir kuru dal,
bu kadar anlamlý olurmuþ ancak
kýrýlýp yerle bir olsada...

gücün yeterse unuttur hadi
söküp al o kenarlardan, delikanlýca

ben seni unutabilmenin
ihtimallerindeyim..
þimdi..
otama çabasýndayým..
kendimi
bütün sokak lambalarý dostum
bir nefeslik içimlerde..
sigaramýn
dumaný gibi.. yokmuþum

ne yaman, ne acýmasýz çeliþkidir bu
kývranýrken ben..
halt etmiþ yýlanlar yanýmda
allah kahretsin,
sen, belkide benim
son rengim, son ihtimalim
kaybetmelerime
bu kadar
yakýným....