MOR ÖLÜM ve Mutlu HASPOLAT

Ýlk defa Ýzedebiyat’ta görüldü ‘Mor Ölüm’ romaný... Ama daha pek çok Ýzedebiyat okuru görmeye fýrsat bulamadan siteden çekildi. Ardýndan da Sanem ALTAYLI’nýn romaný çekildi. Fantastik roman kümesine bir virüs girmiþti sanki. Ýzedebiyat’ta görünüp kaçan ‘roman bölümleri’ bir kitap olarak vitrinlere daðýlmýþtý...
Sn. HASPOLAT yine bu sitede yazdýðý bir eleþtiride Sanem ALTAYLI Hanýmefendi’yi yeriyor ve uzun uzun onun yaptýðý hatalarý anlatýyordu eleþtirisinde. Bazý Ýzedebiyat okurlarý kendisine katýlýrken bazýlarý da onu yerden yere vurmaktan çekinmiyordu. Hatta Haspolat sadece Altaylý’yý deðil, ona iltifat eden okurlarý bile eleþtiriyordu. Aslýnda en çok okurlarý eleþtiriyordu desek yeridir. Bu kalem kavgasý Ýzedebiyat’ta uzun süre devam etti. Belki faydalý da oldu. Ancak HASPOLAT bize kendi yazdýðý romaný eleþtirme hakký vermeyip siteden romanýný çekince, ben de Mor Ölüm adýyla yayýnladýðý romanýný okudum... Asýl amacým onun romanýný daha önce okuduðum Sanem ALTAYLI’nýn romanýyla kýyaslamaktý.
Ýlk kitap olmasýna raðmen pek fena sayýlmaz dedim ilk sayfalarda. Dört yüz seksen sayfa boyunca ne anlattýðýný da merak ediyordum doðrusu. Ancak okudukça romanýn beni içine çektiðini gördüm. Kitabýn ilk yarýsýndaki bölümleri heyecan içinde okudum. Ýkinci yarýsý ise gerçekten nefes kesiciydi.
Beklediðim gibi fantastik edebiyatýn ucube karakterleriyle deðil, günümüz insanýnýn yansýmasý olan, bazýlarýný 'ben' sandýðým sýcak karakterlerle karþýlaþtým. Haspolat zihninde yarattýðý diyarlarýn bir resmini çiziyor, bir filmini çekiyor ve adeta izlettiriyordu bana.
Bazý sayfalarda hüzünlendim, bazý sayfalarda güldüm ama sýkýlmadým. Romanýn ikinci bölümündeki 'Üçün Güzelliði'nden sonra kitabý elimden býrakamadým desem abartmýþ sayýlmam. Romaný okuyup da bitirinceye kadar sürekli ayný soruyu sordum kendime “Acaba nasýl toparlayacak?” Ancak son yirmi sayfasýnda adeta þok yaþadým. Karanlýk bir salona girdiðinizde spot lambalarýn aniden yanýþý gibi aydýnlatýyordu okuru. 460 sayfa boyunca attýðý düðümü son yirmi sayfada inanýlmaz bir þekilde çözüyordu.
Fantastik yazýnda Yüzüklerin Efendisi ve Harry Potter tarzýndan çok Da Vinci Þifresi gibi sýrlarla dolu bir kurgu görünce karþýmda “ bizim de kendi fantastik edebiyatýmýz oluþmaya baþlýyor” dedim içimden.
Romaný bitirdikten sonra bu duygularýmý diðer Ýzedebiyat okuyucularýyla paylaþmak için bazý notlar aldým. O notlarý sizlerle paylaþmak istiyorum...
Haspolat hayatýn deðiþmez gerçeði olan ölümle hayatýn kendisini öyle iç içe iþlemiþ ki; okur, romaný okurken bu gerçeðin iyice içine iþlediðini ve hayata bakýþ açýsýnýn yavaþ yavaþ deðiþtiðini fark ediyor.
Ýlk satýrýndan baþlayarak içine girilen dünyanýn mükemmelliði, anlatýmýn kusursuzluðu, evrendeki kusursuz yaratýlmýþlýða bir gönderme olarak nitelendirilebilir. Romanýn bütünlüðü, son satýrý okunduðunda okuru bir büyü gibi etkisi altýna alýyor.
Baþýndan sonuna kadar heyecanýn bir saniye bile dinmediði bu uzun hikâyede, verilen sýrlarýn düðüm ve çözüm noktalarýndaki yerlerin seçimi okuyucuyu romanýn içine çeken kapýnýn anahtarlarý gibi duruyor.
Ýlk bakýþta romanda karakter ve mekân tasvirinin derinlemesine ele alýnmadýðý düþünülse de, hikâye ilerledikçe tasvirlerin zihinlerde oluþturduðu resimler okuyucuyu derinden etkilemektedir. Çünkü hem karakterler hem de mekanlar, olaylarýn örgüsü içindeki ipuçlarý okuyucunun fikirlerinin bir birleþimi gibi ortaya çýkýyor. Okuyucu olarak romandaki karakterlerden biri olmamak ve bütün hikâyeyi onlarla birlikte yaþamamak elde deðil.
Romanýn en güçlü yönlerinden biri kullanýlan geri dönüþlerdir. Bu kýsýmlardaki anlatýmýn yoðunluðu ve gücü, hikâyeyi beyaz perdede izliyormuþ gibi zihinde canlandýrabilmekten kaynaklanýyor. Okur karakterlerin düþüncelerinin içine girerek onlarla geçmiþlerine, hatýralarýna gidip yaþadýklarý olaylarýn kahraman üzerindeki etkisini kendi gözleriyle görüyor.
Romanýn kahramanlarý arasýndaki diyaloglar oldukça etkileyici. Yapýlan betimlemeler ve tasvirler, zaman, mekân ve kahraman bütünlüðünü etkileyici bir yapýya büründürüyor. Haspolat karakterlerine öyle hâkim ki yaptýðý tahliller sayesinde okuyucunun onlarý iyi tanýma, haklarýnda düþünme, yorum yapma gücü artýyor. Okur romandaki pek çok gizemli hikâyede kahramanlardan biriymiþ hissine kapýlýyor ve olaylarý adeta kendisi yaþýyor. Kahramanlarýn karmaþýk dünyalarýna bu kadar kolay girmek, onlarýn dünyalarýný keþfetmek, ruhlarýnýn gizli kalmýþ bahçelerinde dolaþmak okuyucu için oldukça keyifli bir serüvene dönüþüyor.
Kurgu oluþturulurken kullanýlan teknik ve zekâ hayranlýk uyandýrýcý... Olaylarýn nasýl bu kadar sýkýcýlýktan uzak, yalýn ama þiir gibi bir dille anlatýldýðý þaþkýnlýkla okunmaktadýr. ‘Bu konuda tam da bunu demek istemiþtim’ ya da ‘hissettiðim tam olarak buydu’ demenin kiþiye verdiði hazzý defalarca yaþatýyor.
Diyaloglar baþtan sona “bu diyalog neden burada?” sorusunu sordurmayacak kadar doðru sýralanmýþ. Týpký bir yap-bozun parçalarý gibi yerleþtirilmiþ romana. Her karakter öylesine güzel ifade ediyor ki kendini; okur, yazarýn bütün bu karakterleri içinde barýndýrdýðýný düþünmekten kendini alamýyor.
Özelikle tartýþmalarda keyifli anlarýn okuyucuyu beklediðini söyleyebilirim. Güzel dili, pýrýltýlý zekâsý ile yazar okuyucuya ölümü kullanarak hayatý yaþatýyor.
“Ölüm aþkla hiç bu kadar bütünleþmedi” cümlesinin neden kitabýn afiþine koyulduðunu romanýn son satýrýný okuduktan sonra anlýyor ve “daha güzel bir cümle olamazdý” diyor insan içinden.
Türk Edebiyatý’nda önemli bir yer tutacak olan bu romaný ilk defa bu sitede yayýnlandý. Birçok okuru onunla tanýþtýran Ýzedebiyat’a teþekkür etmeden geçemeyeceðim. Böylece bu sitenin edebiyat dünyasýna yaptýðý hizmetin de boyutu bir kez daha ortaya çýkýyor.
Þimdi Ýzedebiyat’ta baþlayýp da yayýn hayatýna atýlacak diðer romanlarý bekliyoruz. Teþekkürler ÝZEDEBÝYAT ve teþekkürler Mutlu HASPOLAT...