Ölüm vardý yolun sonunda. Azrail’e çelme atmak kolay deðildi elbet barýþ.
Þuan gözlerim daha bir siyah artýk. Sen beyazý seçtin bize siyahý býraktýn.
Sürmeli gözlü, kocaman gülüþlüydün. Filinta ölümleri içim almýyordu.
Gözlerim yaþarýyor sesim çýkmýyordu. Kim bilir ne hayallerin vardý? Kim bilir senin de ne sessiz çýðlýklarýn.
Ölüm bu kadar kolay olmamalýydý. Hem kim söyleyecekti onca þarkýyý?
Kim denizlere açýlýp ýslak ýslak ardýndan baktýracaktý? Kim yüreðimize sesini merhem yapacaktý?
Var mýydý binlerce insaný ardýnda gözyaþýyla býrakmak?

Daha nice konserlerine gelecektik kocaman grubumuzla. En önden yer kapacaktýk. Güvenliklere zor anlar yaþatacaktýk.
Sen konserin ortasýnda bir þarkýlýk müsaade isteyecektin. Sonra sahnenin ortasýna oturup saçlarýný geri atacaktýn. Sonra üç þarkýlýk derin muhabbet yapacaktýn.
Miçoyu anlatacaktýn yine gülmekten yerlere yatacaktýk.
Þimdi bizde miço kadar sahipsiziz.
En çok caným neye yandý biliyor musun?
Hiç yakýþmamýþtý sürmeli gözlerine mor halkalar.

Seni yolcu etmeye gelemedim, gelemedik.
Ama emanet çok þey býraktýk sende. Önce yüreklerimizi, sonra kahkahalarýmýzý!
Eylemin anlatýþýna göre saçlarýný kesmiþler. Bide buna dayanamadým.
Konserde; “tek bir korkum var” demiþtin “oda ben öldükten sonra bana hayran olmalarý kasetlerimin milyonlarca satýlmasýný istemiyorum” demiþtin.
Haklýydýn yitirilince anlaþýlýyordu bir þeylerin deðeri.
Ama yine kasetlerin milyon sattý sen yoðun bakýmdayken.
Hayatla ölümün çizgisinde milyonlara ulaþtý hayran sayýn.
Þimdi kalkýp duymalýsýn bizi. O kadar inanmýþtýk ki sana ölüm denen hýnzýrý atlatacaðýna…
Senin adýn Barýþ’tý ama savaþamamýþtýn ölümle.
Sürmeli gözlüm þimdi inanmak istediðimiz tek þey var. Oda gittiðin yerde meleklere þarký söylüyor olman.
Þimdi umuda takýlýp kalmasak ta hala ve her zaman dualarýmýz seninle olacak.
Cennet çocuklarýna þarkýlar söylerken sen bizlerde buradan eþlik edeceðiz sana.
Güle güle sürmeli gözlü, kocaman gülüþlü, dev adam.
Yolun gibi alnýnda açýk olsun.
Cennette bulaþmak dileðiyle hoþça kal…