"Doðruluk" ve "Gerçeklik" üzerine...

"Doðru" her zaman davetkar. "Gerçek" yalnýzca davetli.

AN... hayatýmýzda iki kordonlu bir boðumdur.
Ve arasýndan nehir gibi geçen de saðlýðýmýzdýr.
Boðulma tehlikesine karþý yani.. Yaþayabilme kapasitemizdir. Acýmasýzdýr pek...
En çok da AÞKa gelir. Aþk 'ben'i aþar, ama yine doðrulara zimmetler.
Ha buyur, GERÇEKLÝK de var.
'Ben'in olmadýðý yerde
kuraklýðý ve mütemadi bir tüketimi getirip üstelik arþa deðmeden de ertelemiyorsa; VAR.

Þimdi, hangimiz, neyin iyileþmesine öncelik tanýmalý?

Doðruluk...
Bir fikir alayý mýydý,
birlik miydi, birden baský mý oldu,
özet mi olacak?
Belki aþký "Zaman"a küsmüþ
ve belli ki onu "-di'li geçmiþ"lerden mi tüketecek...?

Gerçeklik ne idi o zaman?
BÝL ve LÝNÇ eylemlerinin birleþmesi mi,
nedir kuzum
cevap bunlarla bile dayanýþma saðlayabilmekte mi yoksa,
az ilerde saðda mý yada?

O halde güdümlerimiz, "kral ama uzak"lýk boyunca aþamalaþmamýz mýydý?
Yine bize,
"seni bu defa özgürleþtirmeye geldim" dedikleri zaman mý?

Çekilin, çekilmeyin AN SIZISI çekiyorum ben.
An'larým aðrýlý.
An'larým ilim ve dini 'fatburner' çalýþtýrýyor.
Hadi söyleyin ya
bunlarýn hangisi tek çatý altýnda üþümüyor ve "ev" gibi?
Hangisi sadece doðruluk, sadece gerçeklik sonunda meyvesini verdi?
Meyvesi biz miydik yoksa,
biz olacak kadar "geçmiþ tarihli" miydik?
Geçmiþi insansa,
þu an ve her yerde doðal olan vatandaþlýðýn da "uzay" ile açýklamasý gerekmez mi?
Nasýl olsa "ayný uzayýn çocuklarý"yýz diye...
Ezel iþte. Ezelimiz uzaylý!

Çünkü, bizimle "var oldular" bize modernize edilecekler diye deðil herhalde,
tanýmlar topraðýnda yaþamýyoruz biz.
Neyi bekliyoruz peki erasmus?

Hadi pek iyi insanlarýz ve beynin sýnýrlarýylayýz.
"Gerçeklik" bu sýnýrý ve beraberinde "sýrrý"ný
bizden öncekiler ve sonrakiler ile alanýný geniþ tutuyorsa;
"doðruluk" bu gemiyi azýya mý alýyor?

Henüz vakit var mý, ahh peki henüz neyimiz ile?
diyeyim ben; "Henüz" immune sistemde.

Doðruluðumuz da bir gerçekliðimiz iþte!
Sizin doðrudan beklentiniz,
gerçek yaþamý mý engellememeli,
düzene "birden" mi girmemeli? (ya da caiz bir tabir ile "kümelerce kapýlmamalý" mý?)
Varmadýðý yerler var mý?
Orada korkuya mý kapýlacaðýz peki?
Yani %100 meraktan soruyorum, "korku"yu nasýl anlatacaðýz;
gerçek bir takip sahnesi ile mi?
Yoksa kitapta bile okuduk, sadece aksiyom mu harcýyoruz?
bilemiyorum, yeterli cevap alamýyorum.
Almamam gerektiðini bile bile.
dile getiriyorum. (yeni bir) 'Ben' getiriyorum.

Ha çünkü elimize kalan "ben"ler belirgin bir kimliðe yýkanýyor.
Açýklama da þu olabiliyor; "sýnýrý BÝR olmasýnda"
Kaybolmaz, bulunmaz ve rastlantýya inanmaz "ONE" oluþumunda.
Burada kolektif beyin, toplumsal bellek kýsa devre yapýyor bende,
ve maalesef görüyorum
sýnýr eþiklerinde CANlar kalabalýklaþýyor.

Eþikler...
Sonunda hissedemedikleri eþik,
asýrlardýr yaþayanlarýn uðultularýnda tutsak mý ediyor kendilerini,
sýrf dillerinden anlamadýklarý için? Neden? Çünkü yetebildikleri yer, kâbuslar ile dolu. Ve çünkü durduklarý yer, meðerki kendi minicik dokunulmamýþ bedenlerine aðýr. Ki, deðinmemiþ mabetler yaratýyor. Toprak toprak altýnda kalýyor o evreleri...
Ne yazýk, asýrlar ve yaþayanlarýna..............!
ama içimizden kimse dokunamýyor onlara, duygulara ölümlü hapsoldukça...
Olmaya ki bir vicdan bu cihanda, bir savaþ da ardýnda.

Bütünüyle bunu yaþamak,
"henüz sorunsalýnda" iken uygulamak,
tek kutuplu dünya ideolojisini içermiyor mu?
Hepimiz, Frederic Beigbeder'in dediði gibi "..birer muhbir deðilsek.."
neresindeyiz yanlýþýn?

Gök yüzlerin ve yeraltý bedenlerin orkestrasýymýþýz sanki,
bir de öyle bir gizem yüklenmiyor mu omuzlara
naaaayt, nedir orkestra hatalarý mýyýz þimdi?
Ve bütün
bütünnnn aldatan sanatlarýn arþivlerinden de mi deriniz?

Son ve normal olarak,
her þey daha "EN" bir dünya ve nasýl olsa içindeki "BEN" için mi?
Yoksa içeyim mi?

Eylül 2001