Elen ve Zeus



Tanrý Zeus yüce düþüncelerini açýkladý:
"Ey insanlar Tanrý olmak istemiyorum
Hep sizlerle uðraþtým, sizler günahkardýnýz.
Önlerinizde nimetleriniz hep acý çektiniz.
Oysa ben burada yapayalnýz, aþksýz,
Sizleri affedip korudum."
Ve silkinip ilahi kuvvetlerinden, indi yeryüzüne
Karýþtý kalabalýðýn içine
Bir pazaryeriydi indiði yer
Üzerinde tanrýsal ýþýk,
Alnýnda kutsal defne yapraðýnýn izleri
Yaklaþtý en günahkar, en güzel kadýna
‘Seni çok affettim, yardým ettim
Sen bana inandýn, bense içindeki tanrýsal ýþýða
Günahkarlýðýný görmeyip yanýnda oldum..
Ey güzeller güzeli Elena
Þimdi seninleyim,
Tanrýsal gözlerinin bakýþlarý altýndayým.
Elen mutsuz,
Elen doyumsuz kadýn
Gördü defne yapraðýnýn izlerini
Kapýldý büyüsüne, atýldý kollarýna..
Zeus daha ne olduðunu anlayamadan
Buldu kendini Elen’in yataðýnda

Elen;
Aþifte kadýn, günahkar kadýn,
Koca yürekli, sevimli kadýn.
Aldý götürdü Zeus’un son tanrýsal kaynaðýný
Ýçti bitirdi ölümsüzlüðünü.
Aldý Zeus’tan sürekli, kendine de katamadý
Heba etti erdemleri.
Sonunda baktý karþýsýndaki
Bir tanrý deðil, sýradan bir insan
Yarýyolda býrakýverdi
Tanrýdan bozma , insandan yüce Zeus’u ortalýkta
Ýnsanlýk Tanrýsýz kaldýðý gibi, Zeus da insansýz kaldý
Koca kükreyen Zeus,
Sinik , sünepe bir adama dönüþtü;
Ve kadýn baþka bir erkeðin kollarýndayken
Zeus kadýný sevmenin ve güvenmenin hazzýyla
Kývranýp durdu.
Ve kadýn baþka bir erkeðin kollarýndayken
Bunu bilmeden hala kadýný kurtarmanýn yollarýný arayýp durdu.
Ýlk indiði pazaryerinde
Eski kullarýnýn gizli alaylarýyla yürürken birgün Zeus
Tanrýça Afrodit’in ýþýðý gözlerini kör etti
"Ey Zeus!
Elen seni tanrýyken en çok seven kadýn,
Kullarýnýn arasýnda en sevdiðin, güvendiðin.
Sen tanrýyken idi tüm bunlar,unutma!
Þimdi sýradan bir insansýn.
Affediciliðin azaldý,tutkun ,ihtirasýn çoðaldý.
Aldatýrken O seni gülerek
Yüreðin buna inanmayacak kadar saflaþtý."
"Ey Afrodit" dedi Zeus.
"Ýnanmýyorum sana!"
"Bu muhakkak ki tanrýlarýn arasýna dönmem için bir oyun.
Elen temiz kadýn,Elen saf yürekli kadýn
Ben tanrýyken bana en çok tapan kadýn.
Nasýl ki böyle bir iftirayý atýyorsun?" dedi.
Dedi demesine ama birden kaybolan Afrodit’in ýþýðýyla
Ýçine giren þüpheden rahatsýzca ilerledi yolunda...
Gecenin karanlýðýnda
Duydu Elen ‘in kahkaha atan þuh sesini.
Elen aþifte kadýn,
Elen ayyaþ kadýn
Geliyordu bir erkeðin kucaðýnda
Çýrpýnarak, hýrýltýlý aþk sözleriyle inleyerek.
Ve Zeus o anda attý kendini Elen’ in önüne,
Vurdu kahpeliðini yüzüne.
Elen yüzsüz kadýn
Ýçi sýzlayarak, acýyarak baktý
Eski tanrý Zeus’ a
"Ben seni hala sevmekteyim Tanrým gibi
Suç bende deðil senin kendi yerini bilmeyiþinde
Tanrý , tanrýyken kul olunur ona
Tanrý kul olmuþsa eðer kulluðunu bilmelidir,
Göze almalýdýr aldatýlmayý da.."
Ve Zeus döndü göklere
"Ey tanrýlar, tanrýçalar alýn beni aranýza"
Gök yarýldý birden
Tüm ilahlar göründü içinden
Hep bir aðýzdan kükrediler
"Tanrý olmak kolay Zeus,
Zor olan günahkarlarýn arasýnda günahsýz yaþamak"
Ve kalýverdi tanrýdan bozma, insandan uzak,
yüce Zeus
Yeryüzünde çýrýlçýplak..
Vurdu kendini içkiye.
Yaþadý pazaryerinde
Eski kullarýnýn acýyarak verdiði ekmeklerle.

Þimdi anlatýlýr bu hikaye dilden dile..
Herkes yerini bilmeli,
yerinde kalmalý der anlatýcý diðerlerine..

Nur Yazgan