Sonu gelmeyen bekleyiþlerle sarýp sarmalanýrken haftalar ve sabahlara umut taþýmazken geceler, ihanetlerin üstü kýrmýzý perdelerle örtünürken, hasret örümcek aðý gibi yaparken oyasýný etrafýnda, onca ihanetlerin tokatlarýný yemiþ ve onca mutsuz insanlarýn çemberinde sýkýþmýþken yaþamýn, kýrmýzý bir aþkýn büyüsüne kapýlmayý ne denli arzuluyor yüreðin. Her þeyi düþünürsün, fakat hiçbir þeyi düþünmediðini anladýðýnda bir boþluðun ortasýnda çýrpýnýrsýn, sudan çýkmýþ balýk gibi. Yaþarken yalnýzlýðýn alýþýlmýþ kuytusunda, tek baþýna olmadýðýnýn minnetini duyarken içten içe, gecenin füsunkar ve eþyalarýn suskun çok sesliliðinin eþliðinde kelimeleri yan yana getirip cümleler kurmaya çalýþýrsýn; uzun, noktasýný koymaya kýyamadýðýn kelimeler sýralarsýn cümle diye. Anlamsýz olduklarýnýn farkýna vardýðýnda içinden bir ses yükselir, yalnýzca kendi duyduðun. Beyninin en kuytularýný bir kez daha yoklarsýn, kalbe giden yollarý tararsýn, bir kez daha denersin kelime oyununu, bir ses daha yükselir içinden...Bu sessiz çýðlýklarýn kulak delen gürültüsünü bastýrmak için açarsýn camlarý, doldurursun odayý soðuk havayla, kulak verirsin dýþarýdan gelen her sese. Doðanýn karanlýk yüzüne çevirirsin yüzünü. Karanlýðýn yaðmurlu havasý çeker seni dýþarýya. Beyninde kelimeler, sýrtýnda kelime oyununa yenik düþmüþlüðün ezikliði, kalbinin ýssýz dehlizlerinde kýrmýzý aþkýn özlemi ve ulaþýlmazlýðý, atarsýn bedenini çöplükte eþelenen martýlarýn yanýna. Kayalýklara çarpan dalgalarýn köpüklü beyazýna kaptýrýrsýn gönlünü bir an. Beyninde kelimeler, sýrtýnda kelime oyununa yenik düþmüþlüðün ezikliði, kalbinde kýrmýzý aþka duyulan sýnýrsýz özlemle bir kaya parçasý gibi saf tutarsýn kayalýklarýn yanýnda. Boynu bükük çocukluðunda bastýrýlmýþ nice duygularýn öfkesiyle kavrulurken benliðin, yaþanan onca hayal ve gerçek kýrýklýklarýný sýralarsýn peþ peþe. Daralmýþ yüreðinde hissedersin acýnýn katmerini...
Tütün kokusu gelir burnuna, ýslanmýþ cebinden buruþuk bir paket çýkarýrsýn günlerce unutulmuþ, çakmaðýný terk ettiðin mekanda unutmuþsun, yakamazsýn. El atarsýn ihtimal verdiðin her boþ cebe ve boþ çýkar umutlarýn. Zor olan da bu olsa gerek...Oysa nasýl da yakasýn gelmiþti sigarayý, tüttürmek yaðmurun altýnda ve üfürmek dumanýný çaresizliðin göbeðine ve arzulanan kýrmýzý aþkýn hasretine. Beyninde kelimeler, sýrtýnda kelime oyununa yenik düþmüþlüðün ezikliði, kalbinde özlem, elinde yakamadýðýn sigaran...Üþürsün iliðine kadar, yaðmur yalar bir bebek gibi yüzünü gözünü, sýrýlsýklam aþýk olmak varken, sýrýlsýklam tutarsýn terk ettiðin mekanýn yolunu. Yalnýzlýðýn koynunda okþanmak için tek baþýna olmadýðýn bir hücre dünyanýn kapýsýný açarsýn anahtarla. Sýcak buhar banyosu iyi gelir düþüncesiyle atarsýn bedenini bu kez banyoya, dalarsýn sýcak suyun altýna. Beyninde kelimeler, sýrtýnda kelime oyununa yenik düþmüþlüðün ezikliði, kalbinde özlem, elinde yakamadýðýn sigaradan kalma boþluk ve çaresizlik....
     Her yeni güne merhaba derken hayat, dýþarýda kaç insan paylaþýr yalnýzlýðýný, ya da kaç insaný konuk edersin kalbindeki özlem sofrasýna? Yakamadýðýn tek bir sigaranýn hayal kýrýklýðýndan sonra sabaha kadar yaktýðýn kaç sigaranýn zevkine vardýn acaba? Hala onca kelimelerle anlamlý cümleler kurmak için dolaþýrken kalemin beyaz kaðýtlarda ve her seferinde yenilgiyi yüklenirken omuzlarýn, böyle beklemek niye? Keþfedilmek, aranýlmayý ummak niye? Ýhanetin perdesi kýrmýzýyken kýrmýzý aþkýn tutkusuna kapýlma arzusu niye? Bazen tek bir kelime upuzun cümlelere bedel. Ve o tek kelimeleri yan yana getirmektense ayrý-ayrý ya da alt alta sýralarken, doðacak onca anlamdan mahrum olmak niye?..
      Ýçinde taþýdýðýn, sanki sana deðil, yaþlý birisine ait olan kalbin hangi yýpranmamýþ köþesine alacaksýn kýrmýzý aþký? Öfkeden, nefretten, umutsuzluktan, çaresizlikten artan kuytu köþe kaldý mý yüreðinde? Asýrlýk aðaç kökü gibi yayýlmamýþ mý intikam hissi bütün duyularýna? Kimden, neden, niçin rahatsýz oluyorsun bu denli ve bu denli niçin küsmüþsün kelimelere? Neden illaki cümleler?..
     Belki de hayatýn bu gri yüzünü kendine daha yakýn buluyorsun. Kahkahalar seni rahatsýz ediyor. Güneþin doðuþunu izlememek için kapatýrsýn siyah perdeleri. Gecelerin koynunda bulursun aradýðýn huzuru. Kaptýrýrsýn kendini kelime oyununa. Belirsiz gelecek günlerden medet umarken bir zamanlar, belirsiz heyecanlý günlerini arar oldun þimdi. Ýçindeki tek umut kýrmýzý aþka dair. Ve belki de bunca umutsuzluðu kendine hayat edinirken, bir tek umuda giden yoldur kelimelerin. Kýrmýzý aþký tarif etmek için kuramadýðýn cümlelerin koyamadýðýn noktasý yüzünden hep yenik düþtün bu oyuna...Tek baþýna olmadýðýn bir mekanýn yalnýzlýk kuytusunda...