Karmaþýk duygular

Hasan, yerinden doðruldu, iki adým attýktan sonra dev yapýlý çam aðacýna dayandý. Kafasýný gökyüzüne doðru kaldýrýp, çam aðaçlarýnýn arasýndan süzülen ay ýþýðý ile göz göze geldi. Sonra ani bir hareketle dönüp, çam aðacýnýn gövdesine sarýldý, ‘’Anasýný sattýðýmýn dünyasý’’ diyerek kafasýný çam aðacýnýn gövdesine vurmaya baþladý. Ortalýk zifiri karanlýk. Aþýrý derecede alkol alan arkadaþlarý, ‘’N’ oluyor oðlum, kafayý mý yedin’’ diyerek, oturduklarý içki sofrasýndan kalkýp, Hasan’ýn yanýna geldiklerinde, kafasýndan yüzüne doðru akan kaný görünce paniklediler. Diðerlerine göre, hem yaþça büyük hem de alkolle fazla arasý olmasa da arkadaþ sofralarýnda bir-iki dubleyi geçmeyecek kadar alkol alan Recep, Hasan’ýn yüzündeki kanlarý silip, çam aðýcýnýn gövdesinden yapýþan, kýymýklarý temizledi. Arkadaþlarýna dönüp, ‘’Haydin arkadaþlar, Hasan’ýn durumu iyi deðil, toparlanýn, önce acile uðrayalým, sonra evlere daðýlalým’’ uyarýsýnda bulundu. Toplanýp, Recep’in söylediði gibi önce acile uðrayýp, Hasan’ýn kafasýndaki yarayý sardýrdýlar, sonra evlere daðýldýlar.
Recep, sabahý zor etti. Hasan’ýn durumunu hiç beðenmemiþti. Yaþ olarak kendisinden küçük olmasýna karþýlýk, ayný mahallede büyümüþler, okula geç baþlamasý nedeniyle de lise tahsiline kadar birlikte okumuþlardý. Üniversite dönemi iki arkadaþý ayýrmýþ, ama tatil dönemlerinde eski günleri yad etmeden duramýyorlardý.
Sabah Recep kalkýp Hasan’ýn evine gitti. Kapýyý çaldý, Meryem abla kapýyý açtý, ‘’Buyur’’ deyip, Recep’i içeriye davet etti. Recep, ‘’Yok abla girmeyeyim, Hasan kalktý mý?’’ diye sordu. Meryem abla, ‘’Yok leþ gibi yatýyor, gel içeri çay hazýr kahvaltý yap, o zamana kadar kalkar’’ deyip, Recep’i ikna etti. Recep, Hasan’ýn yattýðý odaya doðru yöneldi. Üzerini dahi çýkartmadan yataðýnýn üzerinde yatan Hasan’ý zorla kaldýrdý. Hasan, kafasýndaki sargý bezini eliyle yokladý, ‘’Bana ne oldu?’’ diye kendi kendine söylendi. Recep, ‘’Hele konuþuruz, kalk üzerini giy, seni dýþarýda bekliyorum’’ deyip, odadan ayrýldý.
Kahvaltý masasýna oturup, Meryem ablanýn sorularýný yanýtlamaya çalýþýrken, birden durakladý, gözünü mutfak kapýsýnda elinde çaydanlýkla beliren kýza yöneltti. Meryem abla duruma hemen müdahale etti, ‘’Antalya’da oturan kardeþimin kýzý, buraya tatile geldi’’ diyerek, Recep’in meraklý bakýþýnýn yanýtýný verdi. Genç kýz elindeki çaydanlýklarý masaya býrakýrken göz göze geldiði Recep’le tanýþmalarýna teyzesi yardýmcý oldu, ‘’Kýzým bu Recep, bu da benim sevgili kýzým kadar sevdiðim yeðenim Hülya.’’
Ýki genç birbirlerini utangaç tavýrla süzerken, salona Hasan girdi, dikkatleri daðýttý, ‘’Baþým felaket aðrýyor, ben ne yapmýþým akþam, çok içtim sanýrým’’ diyerek mýrýldandý. Recep, ‘’Yok fazla içmekten deðil, seninle biraz sonra konuþacaðýz, derdin nedir bakalým’’ karþýlýðýný verdi.
Kahvaltý sonrasýnda Hasan ile Recep evden ayrýldý. Recep’in aklý Hülya da kaldý. Sürekli onu düþünüyor, þen þakrak yüz ifadesinin yerini düþünceli bir hal almýþtý.
Hasan, dayanamayýp sordu:
-Nedir oðlum yüzünden düþen bin parça?
-Yok düþünüyorum, seni çözmeye çalýþýyorum
-Benim neyimi çözmek istiyorsun ki, sor söyliyeyim
-Akþamki halin neydi öyle?
-Ne vardý ki akþam ki halimde?
-Daha ne olsun, içtin zom oldun, sonra da aðaca kafa attýn!
-Yok ya!
-Evet
-Hiç farkýnda deðilim
-Olmazsýn elbet, o kadar alkol alýrsan
-...!
-Daldýn
-Akþamý hatýrlamaya çalýþýyorum
-Akþamý boþver, aþýk mýsýn sen?
-Bilmiyorum, iki arada bir deredeyim
-Ne demek iki arada bir deredeyim?
-Uzun hikaye
-Anlat oðlum, biz arkadaþýz, benim yapabileceðim bir þey varsa yardýmcý olurum. Üstelik sabaha kadar uyumadým, senin durumunu düþündüm. Sabahta koþup, sana geldim, derdini öðrenmek için.
Ýki arkadaþ bir süre sustu. Sonra Hasan, ‘’Gel’’ dedi, ‘’Þu çay bahçesine oturup, hem çay içelim hem de konuþalým. Benim de buna ihtiyacým var.'’
Ýki arkadaþ, çay bahçesinde kuytu bir masa bulup oturdular. Recep, hiç konuþmadan, bir taraftan Hasan’ýn anlatacaklarýný beklerken, diðer taraftan da Hülya’yý düþünüyordu ki, Hasan söze baþladý:
-Bilirsin, Ýlkokuldan beri Leyla’ya sevdalýyým
-Biliyorum, sorun mu var?
-Yok! Sorun yok
-Ne var peki?
-Leyla ile görüþüyorum, o da beni çok seviyor, bunu biliyorum. Her ikimizin de okuyoruz. Okul sonrasý için planlarýmýz var. Ýþ sahibi olduktan sonra evlenme planlarý yapýyoruz, birbirimizi beklemeye söz verdik. Orda bir sorun yok, sorun baþka
-Nedir peki?
-Evde gördüðün Hülya
Recep, Hülya’nýn ismini duyunca biran durakladý. Burkuldu, ama renk vermemek için devam etti:
-Evet gördüm, güzel bir kýz
-Öyle güzel kýz, sadece yüzü güzel deðil, içi de çok güzel
-Ona mý aþýk oldun yoksa!
-Bilmiyorum
-Nasýl bilmiyorsun?
-Bilmiyorum, bizde bir haftadýr kalýyor, daha önce de görüþtük ama bu kez farklý. Bir süre konuþtuk, þimdi kendimi ondan alamýyorum. Akrabam, teyzemin kýzý. Leyla hiç aklýma gelmiyor. Kafayý yiyecek gibiyim. Ne yapacaðýmý bilemiyorum. O yüzden, eve gitmek istemiyorum ama bu daha çok baðlanmama neden oluyor.
Recep, cevap vermedi. Bir süre düþündü. Ýçinden ‘’Gerçekten çok güzel kýz, benim de aklým onda kaldý’’ diye geçirdi. Recep, kendisini toparlamaya çalýþýrken, Hasan tekrar konuþmaya baþladý:
-Ne yapacaðým ben?
-Yapacaðýn tek þey var, duygularýný kontrol edeceksin
-Nasýl?
-Leyla yý seviyor musun?
-Evet hem de çok seviyorum, ondan vazgeçmem mümkün deðil
-Hülya’ya karþý ayný duygularý hissediyor musun?
-Onu bilmiyorum
-Nasýl bilmiyorsun?
-Bilmiyorum iþte, beni çeken bir þey var, kendimi ondan alamýyorum
-Ne yapacaksýn peki?
-Ne bileyim. Bilsem sana sorar mýydým!
-Doðru ama tercihini yapman gerekir, bana kalýrsa fazla da uzatmax
-Ben de öyle düþünüyorum
Ýki arkadaþ, daha sonra kalkýp vedalaþtý. Her ikisinin aklýnda da Hülya vardý.
Recep, bir türlü aklýndan çýkartamadýðý Hülya ve Hasan ile konuþtuklarýný düþünerek, dolaþmaya baþladý. Birden kendisini Hasan’ýn evlerinin bulunduðu sokakta buldu. Kafasýný kaldýrdý, Hasan’gilin evin penceresine baktý, camda Hülya ile göz göze geldi. Bir süre her ikisi de birbirine baktý. Sonra Recep yürüyerek, Hülya’nýn önünden geçip, evlerine doðru yöneldi.
Aradan zaman geçti. Recep ve Hasan arasýndaki görüþmeler devam etti. Gündem hep Hülya oldu. Ancak her iki arkadaþta Hülya’dan bahsederken, birbirlerine renk vermemeye özen gösterdi. Ancak, Hasan, Hülya’ya bir þey söyleyemese de, ilgisini çok artýrmýþtý. Recep, bunu kýskanýyor ama Hülya’nýn kendisine olan ilgisinin fazla olmasýyla teselli buluyordu. Tatil döneminin sonuna gelindi. Hülya Antalya’ya, Recep Erzurum’a, Hasan Trabzon’a gidecekti. Hazýrlýklar yapýldý. Hasan, Recep’e akþam birlikte olma teklifinde bulundu. Recep, ‘’Ama alkol yok. Hülya’yý da alýrýz, hep birlikte bir çay bahçesine gideriz, dertleþiriz’’ diye öneride bulundu.
Hasan, itiraz etti;
-Olmaz!
-Niye olmuyor?
-Hülya gelmez
-Ben annenle konuþurum, Hülya ile de konuþurum, ikna ederim
-Peki
Recep’in önerisi doðrultusunda Recep, Hülya, Hasan akþam evde buluþup, çay bahçesine gittiler. Oturup çay içerlerken, yakýnda bulunan Cafeden müzik sesleri geliyordu. Recep, ‘’Cafeye geçelim mi?’’ dedi, Hülya ve Hasan da kabul etti. Birlikte Cafeye geçtiler. Gençlerin canlý müzik eþlhiðinde dans edip, eðlendiði Cafede loþ ýþýklar altýnda eðlendiler. Hasan, Hülya’ya akrabalýk baðýný kullanýp, yakýnlaþmaya çalýþýyordu. Hülya da bunun farkýndaydý ama Recep’e olan ilgisi, hissettiði duygular Hasan’ýn tepkisini kulak ardý etmesine yetiyordu. Bir ara Hasan, masadan ayrýldý. Recep ile Hülya, yalnýz kalýnca birbirlerine olan duygularýný açtý.
Söze Hasan baþladý:
-Hülya, sana bir þey söyleyeceðim ama lütfen yanlýþ anlama
-Anlamam söyle
-Ýlk gördüðüm andan itibaren sana karþý farklý duygular hissediyorum
-Biliyorum
-Nereden biliyorsun?
-Ayný duygularý bende sana karþý hissediyorum
Konuþmalarý daha fazla sürmedi. Masanýn baþýnda Hasan belirdi, ‘’Kalkýn gidelim, ben sýkýldým.’’ Ýtiraz etmeden Recep ile Hülya kalktý, eve doðru yöneldiler. Gidinceye kadar da hiç konuþmadýlar. Kapýnýn önüne geldiklerin de usulen vedalaþýp ayrýldýlar.

11.05.2005