Dershanenin ön tarafýna sandalyelerimizle gelir, daire þeklinde yerleþir, dertleþiriz öðrencilerimle. O ders saatlerini hepsi heyecanla beklerler. Ne yalan söyleyeyeyim, ben de öyle. Küçük öðretmenlerim onlar benim. Her gün bir yenisi eklenir bilmediklerime, göremediklerime, düþünemediklerime...

Ben dahil, her öðrenci açýlýr has güller gibi, içimizden geldiðince konuþur, anlatýrýz. Öyle hoþ anlar olur ki, çözümler ararýz birlikte. Öylesine candan ve yürektendir ki o ders saatlerimiz; zilin çalmasý of ya! ne çabuk geçti! dedirtir her birimize.

Böylesi derslerden birindeyiz. Evdeki anýlarýmýzdan konuþuyoruz. Bir erkek öðrencim, derinden bir of! çekti. Hani bir türkü vardýr: „Bir oh! çeksem karþýki daðlar yýkýlýr...“ diye. Bende o türküyü çaðrýþtýrdý birden, bu ufacýk, tazecik, yumuþacýk, daha ikinci sýnýfta olan yavrumun ohlayýþý. Hepimizin gözleri ona dikildi merakla. Biri var ki kýzlardan, pat diye konuþur. “ Ayni babam gibi ofladýn Ahmet! “ dedi.

Sözü ben aldým izin isteyerek, sordum. Sen de benim gibi dertlisin galiba?!. Anlat! bakalým dedim. Biraz çekimser kaldý, utanýr gibi oldu. Baktý ki, herkes beklemede, arkadaþlarýnýn ýsrarlarý da devam ediyor,Aydýn havasý kýsaca :

“Yaaa! uyuyamýyorum! Kardeþime bakýyorum, mýþýl mýþýl uykuda. Ben uyuyamýyorum iþte!.. „

„ Nedennn?“

„ Ondan esneyip duruyorsun! “

“ Televizyondan ayrýlamadýn tabi deðil mi?”

“ Film güzel miydi?”

“ Çok mu yemek yemiþtin? Akþamlarý týka basa yemek, uykuyu kaçýrýrmýþ.“

„ Odan mý soðuktu? Dün gece çok kar yaðdý. “

“ Kardeþin horluyor mu?”

Neler sorulmadý ki daha… O sadece dinliyor ve ara sýra ohluyordu yine. Sabrý taþtý sonunda, döküverdi ne varsa arka arkaya:

“ Tam uyuyacaðým, baþlýyorlar. Kulaklarýmý kapatýyorum, yorganýn altýna saklanýyorum, olmuyor. Duymak istemiyorum. Yataðýmýn içinde, onlarý duymamak için neler neler yapýyorum, bir bilseniz ögretmenim! Oyuncak ayý bebeðime sarýlýyorum, onunla konuþuyorum, ne çare? Kardeþim altý aylýk, küçücük daha… „

“Neler duyuyorsun güzelim?” dedim ve sonucu anlamaya çalýþtým. Tahmin etmiþtim ama, kendisinin söylemesini bekliyordum.

Sýnýfta çýt yok. Öðrenciler pür dikkat onun neden uyuyamadýðýný anlamak niyeti ile sesizce bekliyorlardý.

“ Annem ile babam! Uyuyacaðým anda baþlýyorlar. Deliye dönüyorum. Çýkýp baðýrmak geliyor içimden. Yeterrr! diye. Olmaz ki! Yapamam ki! Döverler diye de korkuyorum.”

„Eviniz çok küçük olmalý, sesleri çabuk duyuyorsun. „

„ Öðretmenimmm! Duyulmayacak gibi degil ki! Karþýlýklý baðýrýp duruyorlar. Hep de geceleri kavga ediyorlar öðretmenim! Babam annemi, annem de babamý dövüyor. „
----------------------------------------------------------------------------------------------

„Sabahleyin kalkamýyorum. Uyumak istiyorum. Okulda uykum geliyor.. Dersleri anlamýyorum. Derslerim iyi deðil diye de kýzýyorlar bana. „

Ne demeliydim? Düþündüm kaldým. Üç çocuk annesi olarak kendi geçmiþime göz atmaya çalýþtým.

Zil çaldý o ara. Diðer canlarým, soru yaðmuruna tutmasýnlar diye yanýmda kalmasýný rica ettim, biraz daha dertleþtik ikimiz.

Ah! çocuklarýmýz ahhh!

Ahhh! bizler ah!..

Anlarýmýz aydýnlýk olsun, sevgili dostlarým.