- Yaþý küçük ama kalemi güçlü Sevgili Duygu Ergun’a.........-

Yolunuz küçük bir kasabaya düþtüðünde ve ayaklarýnýz sizi kasabanýn dar sokaklarýna taþýdýðýnda; sevimli, sýcak görünümlü , ahþap veya yarý ahþap evler takýlýr gözlerinize. Çatýlarý kiremitli, balkonlarý ahþap oymalarla , pencereleri örme perdelerle, kanaviçe iþlemelerle süslenmiþ evler... Bu evler, konuklarý karþýlamaya hazýr güler yüzlü, konuk sever ev sahibi gibi gülümser size. Yaþayan tarih olan bu evler sizi yýllar öncesine götürür. Bu mekânlarda þimdiye kadar kimlerin yaþadýðýný; bu evlerin kimbilir hangi acýlara, üzüntülere, sevinç ve mutluluklara tanýklýk yaptýðýný düþündürür size. “Ah! Dile gelseler de bir konuþsalar,” dedirtir.

Ahþap oymalarýn süslediði bir balkonlara gider sonra gözleriniz. Rengârenk çiçeklerin, ev sahibesinin ilgisinden ve sevgisinden adeta þýmararak saksýlarýndan taþtýðýný; saðlýklý, diri dallarýnýn, ahþap oymalarýn boþluklarýný kapattýðýný görürsünüz. Petunyalar, sardunyalar, ýtýrlar kolkola girmiþtir. Ayný saksýda kardeþçe paylaþmaktadýrlar suyu ve topraðý. Ve sonra bir kýsmýný çiçeklerin örttüðü ipe dizilmiþ biberler balkonlardan gülümser size... Bazýlarý henüz yeþil, bazýlarý kýrmýzý....Anadolu’ nun hangi topraðýnda yetiþmiþ, hangi eller tarafýndan emek verilmiþ olduðunu bilmediðiniz biberler. Ýpe dizilerek balkona asýlmýþ ve yazýn sýcaðýyla kýzarmýþ bu sivri biberler, dolma biberleri ayrý bir güzellik verir evlere. Bir gerdanlýk gibi balkonlarý süsleyen kurumaya hazýr veya kurumuþ biberler; bir ailenin zevkini, hatta umudunu ve acýlarýný fýsýldar size.

Biberleri ipe dizen hamarat, özverili, bereketli bir kadýn elidir. Anadolu’ ya ismini veren ananýn eli... Ve onun sevgi dolu yüreðini, nasýl sürmekte olduðunu bilmediðiniz yaþamýný; çok bilinmeyenli bir denklem gibi yazgýsýný aklýnýza getirir. Kimbilir belki suya düþen umutlarý, belki gelecekten beklentisi, özlemleri, belki de uðradýðý hayal kýrýklýklarý. Ýþte bunlarýn hepsi, balkonlarý süsleyen o biberlerde gizlidir.

Kimi el, tatlý bir hayale dalýp giderek, gülümseyerek dizmiþtir o biberleri ipe. Kýþýn, kendisini ziyarete gelmesini beklediði gurbetteki çocuklarý için.Yýllardýr birlikte aþmaya çalýþtýklarý hayatýn zorluklarýnda, kendisine omuz veren Anadolu erkeði için. Çocuklarýnýn babasý ve yýllardýr ayný yastýða baþ koyduðu eþi için. Dudaklarýnda belki neþeli bir türkü, belki bir aðýt, belki bir uzun hava, belki bir bozlakla ipe dizilen biberler...
“ Ýki keklik bir kayada ötüyor
Ötme de keklik, derdim bana yetiyor.”.....
Anadolu’ nun havasýný, suyunu, güneþini özümsemiþ ve hamarat bir kadýn eliyle balkonlarda yerini almýþ kýrmýzý biberler.

....................................................................................................

Yaz çoktan bitti. Önce sonbahar sonra kýþ mevsimi aldý sýrasýný. Þimdi ise karlý, soðuk bir kýþ günü...Balkonlarý süsleyen kuru biberler yok artýk. Aylar önce indirildiler balkonlardan, yerlerine çoktan konuldular.....Küçük kasabalarda o güzel, sevimli ahþap evlerin balkonlarýný süsleyen kuru biberler n’oldu dersiniz?.......Biberleri ipe dizip balkona asan o kadýn eli, þimdi hangi uðraþlarda veya hangi yorgunluklarda? O eller, akan gözyaþlarýný mý silmekte, yoksa aðlayan bir çocuðun baþýný mý okþamakta? Yüreði hangi yangýnlarda ve özlemlerde?..........Kimbilir!

Kurutulmuþ biberlerin bir kýsmý belki çoktan tüketildi veya tüketilmek üzere. Bazýlarý ise, bir evin çatý katýndan zemin katýna uzanan ahþap merdivenin týrabzanýnda asýlý duruyor. Þýkýr þýkýr kurumuþ. Renkleri altýn sarýsý , bazýsý ise bayrak kýrmýzýsýna kesmiþ. Hüzünle salýnýyorlar merdiven boþluðunda.

Biberleri ipe dizen bir kadýn, merdivenden her iniþ çýkýþýnda; biberlerde donduruyor bakýþlarýný. Kuru biberi çok seven ama þimdi hayatta olmayan eþine sunamayacaðý bu biberlere hiç elini bile sürmüyor. Onlar, kurtlanýp ipten düþünceye kadar asýlý kalacak orada. Ýþte o güne kadar, merdiven boþluðunda hüzünle salýnmaya devam edecekler.

Yaþamýn aydýnlýk ve karanlýk yüzü, Anadolu kadýnýnýn iç dünyasý bazen kurutulmuþ biberlerde yansýmakta. Yüreklerin sessiz çýðlýðý da.........


05 / 01 / 2005 / Mudurnu