Ben dolmuþtayým, o ise ýþýklarda durmuþ, karþýya geçmeyi bekliyor. Ben sýkýntýlýyým ve etrafa bakýnýyorum, o da sýkýntýlý gözüküyor, belki de gözüme takýlmasýnýn sebebi bu... Benim yaþlarýmda olmasý da bir sebep olmalý... Hemcinsim olmasý da... Hep merak ettiðim “öteki dünyalar” da bir sebep evet, biliyorum...

Kýrmýzý yandý bize... Karþýdan karþýya geçiyor... Yürüyüþü bana mý benziyor ne? Giyim kuþamýna bakýyorum... Hiç fena deðil, saçlarý kendinden sarý sanýrým ama gösteriþli bir saç deðil, doðal... Uzun bir paltosu var, elleri cepte, hafif önüne baka baka gidiyor... (Ona da “kambur yürüme” diyor mudur arkadaþlarý arada, bana dedikleri gibi...)

Hýzlanýyor ve yol alýyoruz... Hüznü bana benzeyen kýzý, gözlerim, terk etmek zorunda kalýyor. Hayat onu nereye götürüyor, beni nereye acaba diye düþünüyorum... Cevapsýz sorularýma bir yenisini katmýþ olmanýn farkýndalýðýyla...

Radyoyu açýyor dolmuþun þoförü... Haberler... Daha doðrusu “felaket tellallýðý”... Kazalar, ölümler, memleket meseleleri, para, piyasa, neyse sona erdi haberler, sýra müzikte... Daha doðrusu “ses kirliliði”... Tamam, tamam çok fazla yakýndým...

Dolmuþtan iniyorum ve yanýma gelen küçücük bir kýz, elinde kalemler... Kýzýn þirinliði ve yoksulluðu içimdeki insani duygularý kabartýrken onlara para vermenin yasaklandýðý, zaten mantýk olarak herkesin, onlara para vererek hiçbir þeyi düzeltemeyip tam tersi daha kötüye götürdüðümüz düþüncesi, aklýmý çelen meleðe karþý þeytan iþlevi gören fikirler haline geliyor... Ne yapacaðýmý bilmez bir þekilde oradan uzaklaþýrken müthiþ bir gürültüyle irkiliyorum... Hýzýndan sadece lüks olduðunu zorlukla anlayabildiðim bir arabanýn sesi bu... Aklýma trafik kazalarýnda hayatlarýný kaybeden gencecik insanlar geliverdi... Hayýr, iyi þeyler düþünmeliyim...

Sahile yakýn bir yerdeyim... Kýpkýrmýzý batmakta olan güneþe bakýyorum, bir anda güneþ fona dönüþüyor çünkü daha yakýnýmda el ele bir çift görüyorum sahilde dolaþmaya çýkmýþ, gözümle fotoðraflarýný çekiyorum arka fonlarý kýpkýzýl bir güneþ... Fotoðraf kalp þeklinde kesilip konabilir çerçeveye ve........ Gene baþka hayatlardayým tanrým ne yapýyorum ben?

Bir küçük erkek çocuðu görüyorum annesinin elinden sýmsýký tutmuþ, tombul mu tombul, þirin mi þirin... Her zaman bir erkek çocuk istemiþ olmamýn verdiði heyecanla çocuðu izliyorum... Mutluluðu düþlüyorum... Annelik hissini... Çocuk kokusunu... Aitlik.... Hayat her þeye raðmen güzel mi ne?

Girdiðim kafede leziz bir kahve içeceðim az sonra.... Beynimi boþaltacaðým... Yalnýzlýðýmýn tadýný çýkaracaðým... Týpký bu þehir gibi... Yalnýz, yaðmurlu, ama asil...