Bastýrýlmýþ duygular

Sabahýn erken saatleri, iþyerlerinin büyük bölümü kapalý, bir-iki iþyeri dýþýnda.
Rahmi de iþyerlerini erken açanlardan birisi. Oturmuþ masasýna, yandaki çay ocaðýndan söylediði çayýný karýþtýrýp, kaþýðý çay tabaðýna koyacaðý sýrada, bardaðýn içerisinde bir adet çay çöpünün olduðunu gördü. Kaþýðý bardaðýn içerisine yönlendirip, bir çýrpýda bardak içerisindeki çay çöpünü çýkartýp, baþ ve iþaret parmaklarýnýn arasýna alýp, aðzýna götürdü, ‘’Hýmmm’’ diye bir ses çýkartýp, ‘’Bugün bir misafirim var, üstelik bayan’’ diyerek mýrýldandý, kendi kendine.
Sonra, çayýndan bir yudum alýp, sigarasýný yaktý, birazda yorgunluðun ve uykusuzluðun verdiði sersemlikle birlikte, dalýp gittiði sýrada, ‘’Günaydýn’’ sesiyle irkildi. Dündü baktý, kapýda beliren, daha önce uzaktan tanýyýp, sadece selamlaþtýðý Fatma’yý görünce yerinden doðruldu, ‘’Günaydýn, buyur’’ diyerek, yer gösterdi.
Fatma, ‘’Rahatsýz etmiyorum ya’’ dedi ve yanýtýný beklemeden devam etti, ‘’Bizim iþyeri henüz açýlmamýþ. Bende sizin buradan baþka yer olmadýðý için rahatsýz etmek zorunda kaldým.’’
Fatma, çalýþan bir bayandý. Üstelik çok de güzel birisiydi. Sarý uzun saçlarý, çocuksu yüzünü ve mavi gözlerini tamamlýyor. Zayýf yapýlý, uzun boylu. Çarþý esnafýnýn büyük bölümü, 7’sinden 70’ine askýntý oluyordu ama kimse fazla yaklaþamýyordu, zira komþu esnafýn tezgahtarýydý. Fatma, ayný sokakta bir konfeksiyon maðazasýnýn tezgahtarýydý. O yüzden de giyimine çok özen gösteriyordu.
Rahmi, biraz þaþkýn, biraz da heyecanlý tekrar yer gösterip, ‘’Buyur otur, ne rahatsýzlýðý, bende çalýþanlarýn gelmesini bekliyorum. Ýþyeriniz açýlýncaya dek sohbet ederiz, istediðiniz zaman da gelebilirsiniz’’ karþýlýðýný verdi.
Bu sýrada, sokaktaki diðer esnaflarda yavaþ yavaþ iþyerlerini açmaya baþlamýþlardý.
Rahmi sohbeti baþlatabilmek için ilk soruyu yönlendirdi:
-Ýþyerinin sizde anahtarý yok mu?
-Vardý ama hafta sonunda þehir dýþýna çýkacaktým, o nedenle anahtarý Bekir aðabeye býraktým, Cumartesi günü iþyerini o açtý.
-Anladým
Bir süre sessizlik yaþandý, sonra Fatma sessizliði bozdu:
-Bir telefon edebilir miyim?
-Tabi, buyur
Fatma yerinden kalkýp telefonun bulunduðu masaya doðru yöneldi. Ahizeyi alýp, telefonun numaralarýný çevirdi. Bir süre bekledi, yanýt alamadý.
‘’Üfff’’ dedi, ‘’Daha açýlmamýþ’’
Rahmi, ‘’Açýlýnca gidersiniz, birazdan açýlýr’’ diye karþýlýk verdi, Fatma yerine geçerken.
Fatma, ‘’Size çok zahmet veriyorum, rahatsýz ediyorum aman kusuruma bakmayýn n’olur’’ diyerek boynunu büktüðünde Rahmi ile göz göze geldiler ve birden bire gözlerini ikisi birden kaçýrdý.
Rahmi, ‘’Ne zahmeti, ne rahatsýzlýðý, bilakis gelmenize sevindim, uyuklayýp duruyordum’’ dedi.
Fatma, ‘’size’’ diyerek tekrar söze baþladý:
-Bir itirafta bulunacaðým.
Rahmi’nin yanýtýný beklemeden devam etti.
-Aslýnda sizinle tanýþmak ve sohbet etmeyi uzun süredir istiyordum, bu da vesile oldu. Önce çekindim, yanlýþ anlamandan korktum. Sonra cesaretimi toplayýp, geldim.
-Çok sevindim.
-Ne düþünüyorsun?
-Hangi konuda?
-Ne bileyim, benim hakkýmda, bu davranýþým hakkýnda, her konuda
-Hiç bir þey düþünmüyorum. Bundan doðal bir þey olamaz. Bir insan biriyle tanýþmak istiyorsa tanýþýr.
-Orasý öyle ama
-Ama sý ne?
-Biliyorsun burasý küçük bir yer, bir bayanýn bir erkekle tanýþmak istemesi farklý yorumlanýr.
-Ben öyle yorumlamýyorum. Çünkü, insan duygularýný bastýrmamalý, açýkça ifade etmeli. Gizlenmemeli. Ne istiyorsa onu talep etmeli.
-Bence de ama yine de olmuyor.
-Evet olmuyor, yanlýþ deðerlendirmelere sebebiyet veriyor. Fakat, bunu denemek lazým. Örneðin, sen çok güzel birisin.
-Teþekkür ederim.
-Hayýr iltifat deðil, gerçek bu. Bunu size söyleyebilmeliyim. Eðer sizinle ilgileniyorsam, size karþý birþeyler hissediyorsam bunu açýk, net ifade etmeliyim. Sizde bunu olgunlukla yanýtlamalýsýnýz, hayýr veya evet diyerek.
-Sizi anlýyorum. Ama böyle bir þey olduðunda verilecek yanýt ne olursa olsun, sonuçta bayan olan taraf maðdur oluyor.
-Olmaz!
-Peki siz benim hakkýmda ne düþünüyorsunuz, benden nasýl etkileniyorsunuz?
-Bunu düþünmedim. Ama hoþuma giden bir güzelliðiniz var. Dikkat çekiyor. Sizinle tanýþmak, oturup konuþmak gibi bir düþüncem, daha doðrusu böyle bir imkaným, fýrsatým olamayacaðýný düþündüðüm için, hislerimin derecesini de kontrol etmedim.
-Edin o zaman
Fatma bu arada yerinden kalktý,
-Gitmem gerek, açýlmýþtýr
Rahmi, ‘’Peki’’ dedi ve ekledi:
-Ýstersen tekrar arayalým?
-Gerek yok mutlaka gelmiþlerdir
-Peki
-Ama siz düþünün, cevabýnýzý mutlaka almak istiyorum
-Tamam ileteceðim
Fatma, elini uzattý, Rahmi ile tokalaþýp, kapýdan çýkýp gitti. Giderken de Rahmi’nin kafasýný iyiden iyiye karýþtýrdý, düþüncelere dalmasýna neden oldu.
Rahmi kendi kendisine konuþulanlarý, aradaki elektriklenmeyi düþünüp, bir isim vermeye çalýþýrken, bu kez içeriye karþý iþyerinin sahibi girdi.
-Merhaba abi, kolay gelsin
-Saðol gelsene
-Yok abi gelmeyeyim, bu sabah iyisin
Biraz alaylý tavýrlar Rahmi’yi hem sinirlendirdi, hem de meraklandýrdý.
‘’Gel, otur, çay söyleyeyim’’ dedi ve komþusunu içeriye davet edip oturturdu. Komþusu, ‘’Yanlýþ anama’’ diye söze baþladý ve devam etti:
-Abi bu kýzý uzun zamandýr tanýyor musun?
-Yok bugün tanýþtým.
-Kim olduðunu biliyor musun?
-Nereden bileyim, bugün tanýþtým.
-Bu kýza kapýlma, bu kýz senin bildiðin gibi birisi deðil, yazýk olur sana.
-Anlamadým!
-Anlamayacak bir þey yok abi, bu kýz deðil. Ver parayý istediðin zaman birlikte olursun.
-Yok ya bu kadar basit mi?
-Tabi abi.
-Olur mu, ver parayý biriyle birlikte ol. Olmaz öyle þey.
-Ýnanmazsan dene abi
-Yok denemem, benim öyle þeylerle ilgim olmaz, Peki sen nereden tanýyorsun?
-Ben daha önce para karþýlýðýnda birlikte oldum. Sonra, baþýma kalacaktý, kovdum.
Bu sýrada müþterisi geldi, karþý komþunun, kalkýp ‘’sonra görüþürüz’’ diyerek, ayrýldý.
Rahmi’nin kafasý iyice karýþtý. ‘’Benim niye bu tip þeylerden haberim olmuyor. Gerçekten bu kýz öyle birisimi, birileriyle para karþýlýðý birlikte mi oluyor?’’ diyerek hayýflandý, sonra ‘’Yok ya, bedenin kiraya veren insanlar bile çalýþma saatleri dýþýnda böyle bir þey yapmazlar. Onlarýn da gururlarý var, her insanýn gururu olduðu gibi. Hele böylesine güzel birisi hiç mümkün deðil. Ýstediði zaman kendisine zengin birisini bulur, evlenir, eðer paraya ihtiyacý varsa. Yok caným olamaz. Fatma öyle birisi deðildir. Bir yanlýþlýk vardýr. Sonra niye herkesle birlikte olsun ki?’’ diyerek, kendi kendine yarý konuþtu, yarý düþündü, durdu.
Akþamý zor eden Rahmi, kendisine gömlek alma bahanesiyle Fatma’nýn iþyerine gitti. Fatma’ya iþ çýkýþýnda konuþmak istediðini söyledi. O da kabul etti. Ýþ çýkýþýnda buluþup, konuþtular.
Rahmi, kendisiyle ilgili anlatýlanlarý, biraz da sansürleyerek aktardý ve ekledi:
-Ben bunlara kesinlikle ihtimal vermiyorum. Ýnanmýyorum. Ama senin de seninle ilgili söylenenleri ve sana insanlarýn bakýþ açýlarýný bilmeni istedim. Bana bu konuda bir þey söylemene gerek yok. Biraz dikkatli ol, çevrene karþý.
Fatma, gayet sakin dinleyip, ‘’Kim söyledi?’’ diye sordu ama Rahmi kim olduðunu söylemeden, yanýtýný kendisi verdi:
-Karþýnýzdaki iþyerinin sahibi deðil mi?
-Önemli deðil kim olduðu
-Benim için önemli, çünkü biliyorum, o ahlaksýzdan baþkasý böyle þeyler söylemez.
-Onunla bir sorunun mu var?
-Sorunum yok, onun benimle bir sorunu var. Kedi, ciðer meselesi.
-Ýstersen anlatmaya bilirsin, anlatýrsan dinlerim, yardýmcý olmaya da çalýþýrým.
-Önemli bir þey deðil. Bu ahlaksýz bana arkadaþlýk teklif etti kabul etmedim. Evlenme teklif etti, karýmý boþayacaðým dedi, kabul etmedim. Sonra bir gece eve giderken, bizim evin yolu üzerinde dar bir ara var saldýrdý. Bende kasýðýna vurup, kaçtým.
-Sonra
-Sonrasý ertesi gün gelip, özür diledi, polise gitmemem için yalvardý, babasýyla birlikte. Bende polise gitmedim. Terbiyesizin birisi o.
-Boþver o zaman
-Hayýr boþ veremem. Söyle ona, birlikte doktora gidelim, ikimizde kontrol edelim, bende bir þey çýkarsa söylenenlerin tamamýný kabul edip, uygulayacaðým. On da bir þey çýkarsa, o da çýkýp kendisini ilan etsin!
-Bu kadar üzüleceðini tahmin etmemiþtim. Sadece uyarmak istedim seni
-Üzülmedim, sadece o insanlýkla alakasý olmayan bir insanýn benim hakkýmda ileri geri konuþmasýndan rahatsýz oldum
-Boþver takma kafana!
-Takmýyorum.. Boþverdim zaten
Bir süre sessizlik yaþandý. Sonra Fatma sessizliði bozdu:
-Sen ne düþünüyorsun?
-Ne düþünmemi bekliyorsun?
-Tabi yanlýþ bir soru oldu. Bu söylenenlerden sonra senin de ne düþündüðün ortada, bende laf olsun diye soruyorum!
-Hayýr onlarýn düþündüðü gibi düþünmüyorum. Sadece benim karþý cinsten birisine karþý düþüncelerimin zamana baðlý olgunlaþmasý gerekir.
-Nasýl yani?
-Sana karþý bir þeyler hissettiðim doðru. Ancak bu doðru olan þeyleri bu konuþmalar üzerine sana söylersem, farklý algýlanýr.
-Konuþulanlarý unuttum bile. Ne düþünüyorsan söyle?
-Güzelsin, zekisin, seni beðeniyorum. Beðenmenin de ötesinde seninle birlikte olmak gibi bir duygum da var. Bu duygu nasýl olgunlaþýr bilemiyorum!
-Yani beni sevmiyorsun?
-Öyle demek istemedim, benim sevgi anlayýþým farklý. Zamanla duygularým olgunlaþýr, sevgiyle yoðrulur, sevgi yoðunlaþýr aþka dönüþür. Ama þu an için kendi anladýðým anlamda bir sevgi ve aþk sözkonusu deðil, olamaz da. Sadece sana karþý bir ilgim var, yeterince tanýmýyorum, sen de beni tanýmýyorsun.
-Anladým
-Ben böyleyim.
‘’Geç oldu’’ deyip kalktýlar, tokalaþýp ayrýldýlar.
Fatma iþten ayrýldý ve bir daha þehirde görünmedi. Rahmi, Fatma’nýn nerede olduðunu öðrenmeye çalýþtý. Aradan zaman geçti, Fatma’nýn Ýstanbul’a gittiðini, orada tanýþtýðý birisiyle de evlenip, Ýngiltere’ye yerleþtiðini öðrendi.
14.10.2004 / yozgat