yarým asrý devirdim ömür denen insan hayatýmdan...kovalamaca oynadým!..önce saklambaç oyununu öðrendim,sonra elliye kadar sayýlarý saymayý.daha “elli bir” demeden býktým sayýlarý saymaktan!..çokluða uzak kaldým hep bu yüzden,azlarda buldum aradýðým mutluluðu...tenime düþen bir damla yaðmurda büyüttüm tüm çiçeklerimi...sýcacýk bir ‘merhaba’ya dayadým dertsizliðimi,sevinçlerimi,müjdelerimi...tek yýldýzlý gökyüzüyle aydýnlattým gecelerimi...”bana mýsýn?” demedim mesafelere;göz erimimde varsa eðer bana gülümseyen bir yüz,yüzüme deðen bir dudak!..denizi bile özlemedim,tenindeki tuz tadýný almýþsam sevgilinin!..hiç derinliðim olmadý,su yüzünde açan bir nilüfer gibi tutundum güneþe...olmadý hiç filo filo gemilerim,eþantiyon bir tekneye bindim hep yaptýðým yolculuklarda...eþantiyon reislere,kaptanlara teslim ettim kendimi,karaya vurdum,dalgaya kapýldým,su çektim!..karþý kýyý uzak kaldý hep,bordrolarým delinmedi...kýrýlmadý palamarlarým,dalyanlarým...demir attýðým noktaya battým,ölmedim gene de!..aksine nilüfer olup çýktým su yüzüne;balýklarý kokumla yýkadým...güzelliðimle üþüttüm! pullar giyindiler esvap yerine...renk renk,desen desen!..kan kýzýlý olanlar isyanlarýmdan arta kalandý.gidip Cudi daðýndaki maðaraya,Filistin vadisindeki ýrmaða,Irak çölündeki vahaya,Bosna’daki mavi göle damlattým...utandým!!!!!ikra getirdim insanlýðýmdan!.býkmadým gene de, yeniledim ikramý bütün çaðlarda...iþte burada düþtüm çoklara,teklerimi özledim!..

evet teklerimi özledim!ay’ý,güneþi,evimi,arabamý,telefonumu,burnumu,aðzýmý,yüreðimi,midemi,
karaciðerimi,cinsel organýmý daha bir benimsedim,sahiplendim...iki yüzlülüðü sevemedim en çok..hercaileri,petunyalarý,iki renk açan gülleri mesela!..bir dalda iki kirazý,bir yürekte iki sevgiliyi,bir baþta iki gözü,iki kulaðý,bir aðýzda iki dudaðý!..ve bir odada iki pencere, bana göre deðildi hiçbir zaman...hele biri daða,biri yola bakýyorsa bir de,ayný duvarda deðilse yani!..yani birinin gösterdiðini,göstermiyorsa öteki...hiç taraflýsý olamadým.

oysa gözlerim de böyle ne yazýk ki!..
biri görmüyor diðerinin gördüðü þeyi!..
nasýl þeyse!..
bir tane demiþtim ya yüreðimi...yanýlmýþým...
vardý onun da dört gözü!..
peki dört kiþi mi bakar gözlerinden içeri?
ve içerde oturan kaç kiþi?

iþ geldi dayandý pencereye...pencereler uzaklarý içeri çeken radar!..pencere evin gökyüzünü gören gözleri...hele perdesizse,hele tertemizse,hele kocaman kocamansa!..olmaz caným!!! perdesiz bir pencereyi düþünemiyorum bile...kesmek için gökyüzü ile iliþkimizi,inadýna üretiyorlar fabrikalarda.kalýný-incesi,tülü-gobleni,çiçeklisi-düzü,kadifesi...çeþit çeþit!..içimden iplik olmak geliyor perde yapýmýnda kullanýlacak...iyi fikir bence!..madem býktým insan olmaktan,iplik bari olayým!..zararý yok ipek olmasam da olur! pamuk ipi olmaya bile razýyým...farzet ipliðim,ne çýkar bundan!?hiçbir þey deðil mi? nasýlsa “seni seviyorum” demiyorsun artýk,nasýlsa beni defterinden sildin...ve nasýlsa aþk bitti!..ha iplik olmuþum,ha baþka bir þey!..ne olursam olayým umurunda mý sanki!ben de gidip iplik oluyorum iþte,sana ne!hani “sen nesin ki? minnacýksýn,bir karýþ boyun var” demiþtin ya,bak uzun uzunum þimdi...metren bile yetmez ölçmeye...

bir ucum yeryüzünde,güneþte öteki ucum!..
delip geçmiþim mavilikleri,meteorlarý,galaksileri...
Halley’e kuyruk
Ay’a hale olmuþum...
ama olamamýþým yar saçlarýna ula,
yada desen desen puþu;
kahrolmuþum..

sonunda býkmýþým mesafeleri ölçmekten;
hasret çekmekten...sarýlmýþým makaralara...

zaten beni herkes makaraya sarar;olsun!..garibin biriyim ne denir?kýzamam ki kimseciklere...kimi “þöylesin” der,kimi “böylesin...”desinler ya!ben kendimin ne olduðunu biliyorum sonuçta...renk renk ipliðim iþte,perde olmaya namzet hayali kraliçeyim!..

benim fabrikam hiç benzemez ama perde dokunan o fabrikalara...benim fabrikam özel,benim fabrikam güzel!..ne kapýsý var,ne bacasý.öyle çok iþçisi var ki,sayamam...personel müdürü hep tatil yapýyor ama!..ne zaman döneceði,ne zaman kimi azarlayacaðý,kimi iþten çýkaracaðý,kimi taltif edeceði,kime prim vereceði hiç belli deðil!..iþ yasalarýný protesto edip greve gitsem,pankartýma ne yazacaðýma karar verme yetkim bile yok...ancak “iki sözcük yazabilirsin” dedi, müdürüm olan Tanrý;DOÐDUM ve ÖLDÜM!..

biliyorum merak ettiniz fabrikamýn adýný deðil mi?sizi bekletmeye hiç niyetim yok!..çünkü sizi bekletemem,çünkü sizi seviyorum...

benim fabrikam dünya!..
þu gökyüzü,þu deniz,þu toprak!..
daðlardan rüzgar çaldým,yaylalardan çiçek!
sulardan yakamoz,
göklerden bulut..göklerden kuþ!..
soktum hepsini insan yüreðime
yine de yüreðim boþ!..

lakin,
iplik iplik dokudum hepsini,
perde oldum top top
tül yürekli,keten çiriþli...
boy boy metrelerce...çok.....

binip kamyonlara,kargolara,uçaklara,gemilere...çýkamadýðým yolculuklar yapýyorum þimdi.þehir þehir,ülke ülke daðýlýyorum dünyanýn her bir yerine...kota mota dinlemiyorum vallaha!özlemlerim var çünkü!..denizaþýrý bir ülkede Monika’nýn camýný süsleyeceðim bizim Fadime’nin camýný unutup.Fadime de kim oluyor Monika dururken yani!?Þimdi daha çok hak veriyorum Clinton’a!..aðzýnýn tadýný nasýl da biliyor adam!..aþkolsun ona!..Fadime dersen bekler durur boþuna,Temel’le avunur,aklýndan geçiremez baþka birisini,salaðýn teki!..Temel ise aþna fiþne!.. elin eysli dilberlerine dair hülyalar kurar durmadan!..

ne hülyasý,yatar kalkar da Trabzon-Hopa arasý,
Ýstanbul Kapalý Çarþý,
kemikleri sýzlar Orhan Veli’nin,
piþman olur bizim Fatih Mehmet,sultanlarýn sultaný!..
nedense
bir türlü sesi çýkmaz Fadime’nin
tutar dul kalma sancýsý!..

iþte burada düþtü ipinden,korniþinden perde
tam da kesmiþtim birbirinden gökyüzü ile odayý...

Ýçerde seviþiyordu Temel ile Clinton
dýþarýda meraklý bir kalabalýk
kime neyse olan bitenden?
sorun onlarýn sorunu deðil miydi artýk!

bebek elleri yapýþtý eteðimden
yüreðimde boynu bükük bir menekþe aðladý..

infazý gerçekleþti yýldýzlarýn
çarçabuk alýnan bir ilamla
içerdeki mecliste
kimse farkýna varamadý!..

uyuyakalmýþým!

uyandýðýmda
iki þeyi çok iyi anladým
biri
perde olmanýn düþ olduðu
öteki
sadece benim bildiðim
Fadime’nin sýrrý, bende sakladýðý...

Temel gene
baþucumda tesbih çeker:LA-HEVLA!
benimse tutulmuþ dilimde
bir top perde küfür:ÝLLALLAH!..

hay bu ayeti yazan Tanrý,
“öldürsem seni!” diyorum da
adým ayyuka çýkar mý?