Efendim adettendir: Sözlük manasý olarak "çalakalem"; çabuk, geliþigüzel ve ilmi olmayan yazý yazmak gibi manalara gelir. "Çala" eki önüne geldiði isme çabukluk, süreklilik, "özensizlik" gibi anlamlar verir ve fiile baðlanýr. Ýmlâ kýlavuzunda "çala kalem" þeklinde ayrý yazar ama bazen artistlik olsun diye birleþik de yazýlabilir.

Adete yerini buldurduktan sonra, gelelim asýl mevzua.

Yaþýyoruz çala kalem, vesselam:

Þöyle, özenli bir sabah kahvaltýsý yapan var mý, son günlerde? Sobada yufka ekmekler kýzarýrken, demliðin cýzýrtýsýna radyoda çalan içli bir türküyü katýk ettiniz mi; ekmekle tereyaðýn hasretine son verip çökeleði üzerine ektiniz mi? Mükellef bir kahvaltýnýn hemen akabinde, bir de "keyif çayý" alýp, pencerenin önüne geçtiniz mi; kar manzarasýný temaþa edip, kar'ýn musikisini dinlediniz mi? Dýþarýdaki soðuða bakýp, çayýnýzdan bir yudum alýp, halinize þükrettiniz mi?

Hadi biraz "güncelleþelim": Bir Pazar sabahý, saat dokuz civarý uyanýp, "ketýl"ý fiþe takýp, ekmek ve gazete almaya büfeye koþtunuz mu? Tost makinesinde karýþýk tost kývama gelirken, radyoda ki þarkýya eþlik ettiniz mi? Krem peyniri sýcak simide sürüp, bir yandan da kupaya bir çay daha salladýnýz mý? Gazeteyi þöyle bir kolaçan edip, okumaya en gýrgýrcý yazarýndan baþladýnýz mý? ("Bu güncellik bizi bozmasýn!" diyeceðim ama Ankara'da, öðrenci bütçesiyle bekar evi kahvaltýsýnýn en özenlisi de bu olur!...)

Öðün'ü ayaküstü atýþtýrmaya devredeli çok oluyor... Mâaile yenen akþam yemeklerine hiç girmiyorum; zira henüz günün baþlangýcýndayýz, daha kahvaltý faslýný yeni bitirdik ama laf epey uzadý.

Hele boþ verin yaþamayý; þöyle "adam gibi" ölen var þu memlekette! Adam gibi ölüp, naaþýna hürmet edilen var mý?
Fýkra gibi ölümler; belirsiz mezarlar; deðersiz cesetler... Anlatsan adama gülerler: Þoför uykusunu alamamýþ, direksiyonda uyuyakalmýþ; -haberlerdeki moda deyimle- "bilanço aðar"... Ambulans þoförü iki tek atmýþ; bir kazadan sýyýran bahtsýz diðerinden kurtulamamýþ.

Filmlerde izleyip güldüðümüz olaylarýn aynýsý vak'alar; tavuk davasýndan birbirini vuranlar, çocuklarýn kavgasýna karýþan büyükler ya da bildik bir þey "kýz meselesi"...

-Apartman çökmüþ!
-Niye?
-Hiç; durduk yere!
-Bilanço?
-Aðar; doksan küsur!

Sevmeye vaktimiz yok, melülüz derd-i maiþetle. Aþka dair ne varsa unutalý çok olmuþ, iliþkilerin þemaili deðiþmiþ.

Vaktimiz yok sevmeye, vaktimiz yok "yaþamaya"... Aþk bizden uzak, nefret var iliþkilerimizde... Çala kalem geldik, gidiyoruz çala kalem iþte.

Haslý-ý kelâm; yaþayarak çala kalem, ölüyoruz çala kalem!