Güneþte gülüp
Yaðmurda aðlamak
Kolaydý...
Düzenin çocuðuydun sen!
Uslu
Ve
Mutlu...
Duydum ki,
Haksýz zamanlarýndan kurtulmak için
Umutlu;
Pazara çýkarmýþsýn mevsimlerini...
Bir kasým akþamýnýn âhýný alan
Sonbaharmýþ elinde kalan...

O yalnýz aðacýn selamý var!
Halâ tek baþýna
O eski yerinde
Bakýþlarýný sayýklar
Baharýn feri söndüðünde...

Oysa;
Güneþte de aðlayan bir kadýn vardý
Yalnýzlýðýn çok güzel olduðu bir þehirde...
Sadece gözleri
Deðiþmeden kalmýþ yüzünde...
Gelmemiþ senden aman
Aðlamaya alýþmýþ,
Çaresiz, kocaman
Bulutlarla yarýþmýþ...

Ey sen!
Düzene düþüp aþka küsünce
Oyuncaklarýný toplayýp giden çocuk...
Hala eski aklýnda mýsýn?
En sevdiðin turuncu trenin
Bende kaldý...
Farkýnda mýsýn?


Esra Güzelipek