Aralýk perdeden Bakarken içeri
Gözlerim onu seçti
Oturmuþ kanepede tek baþýna
Çekiyordu dumaný derin derin
Neydi onu böyle üzen
Yoktan yere kahreden
Sevdiðinden mi ayrýlmýþtý
Yoksa bir dost mu onu yaralamýþtý
Ya anasý babasý
Onlardan birini mi kaybetmiþti yoksa
Kim bilir...

Öyle mahzun, öyle yalnýzdý ki
Dokunmak istedim omzuna
Omuz olmak istedim ona
Aðlayabilsin diye doya doya
Kapýyý çalsam, desem
“Anlat bana, dök içini rahatla,
Paylaþ benimle iyiden kötüden yana ne varsa”
Ya kovarsa...

Ayaklarým zorluyor kapýya doðru
Görünmeyen bir el beni itekliyor
Ne yaman bir kararsýzlýk bu
Bir ses “Git” diyor “Uzaklaþ!”
Ama ya öteki
Ýþte o var ya...

Usul usul sokuluyorum
Kapýnýn zilinde elim
Düþüncelerinden sýyrýlýp
Geldiðini hissediyorum kapýya
Ayak sesleri
Yavaþ ve hüzün kokan
Kapý aralanýyor
Bir el, sonra nemli gözleri
Parçalanýyor bir þeyler içimde
Akýyor alnýmdan ýlýk ýlýk
“Rahatsýz ettim kusura bakmayýn,
Yarýn site toplantýsý vardý da
Sizi de bekliyoruz” diyebildim
“Peki”
Ve kapanan kapý...
Diyemeden, söyleyemeden
Kapanan kapý...

Hüzün sesleri uzaklaþýrken adým adým
Kimseler görmedi
Ardýnda býraktýðý
Ýki damla yaþý...

Sevgi Yavuz
13/08/2003