KADIN HAKKI
“Beyefendi, siz bir kadýna ne hakla böyle davranabilirsiniz? Ýçinde bulunduðumuz yüzyýlda kadýna þiddeti asla tasvip etmiyorum. Kadýn; bir meclisin, bir toplumun gülüdür yaa! Nasýl ki kadýnlar erkeðe sadakat göstermek zorundaysa erkek de ayný sadakati göstermek zorundadýr.
Ali Bey, Ali Bey! Sen gül gibi karýnýn üstüne gül koklayamazsýn. Bu yaptýðýn ayýptýr, ayýp! Sokaða nasýl çýkýyorsun, hangi yüzle arkadaþlarýna bakýyorsun? Senin aklýn baþýnda mý be adam? Karýnýn üstüne kuma getiriyorsun ve resmi nikâhlý eþini evden atmaya çalýþýyorsun. Buna itiraz eden karýný da öldüresiye dövüyorsun. Sen insan mýsýn? Söyle!
Senin bizim kültürümüzden de dinimizden de haberin yok mu? Türk kültüründe kadýna þiddet yoktur, efendi! Çok eski Türklerden tutun, Selçuklu’ya, oradan Osmanlý’ya, gelin Türkiye Cumhuriyeti’ne bizim kültürümüzün her döneminde kadýna deðer verilir; kadýn el üstünde tutulur. Bizde kadýn dýþlanmaz, eþinin yanýndadýr. Bak dinimiz Ýslam’a. Kadýnlarýn toplumdaki konumu ve önemi hakkýnda ne çok ayet ve hadis var. Haberin var mý bunlardan efendi?”
Elif Kadýn, bin bir düþüncenin örümcek aðý kurduðu kafasýný kaldýrdý ve televizyonda avazý çýktýðý kadar baðýran ve karþýsýndaki adamý bu cümlelerle suçlayan kadýna baktý. Baðýrmaktan, kýrmýzý ceketiyle ayný renge bürünen kadýn, kameranýn sadece kendini çektiðinin farkýna vardýðý anda el ve kollarýný daha hararetli kullanmaya baþladý.
Bu hareketler Elif Kadýn’ýn dikkatini iyice çekti ve televizyondaki kadýnýn ne dediðini kendi kafasýnda yargýlamaya baþladý. Akþama yemek olarak sofraya koyacaðý patatesleri soymayý býraktý ve engin bir hayal dünyasýnýn karanlýk sularýnda tek baþýna yüzmeye baþladý. Bu karanlýk denizde tek baþýna yüzme haline yukarýlardan bir baktý. Kendini mutlu edecek kara parçasýný ufuk çizgisinin berisinde hiç göremedi. Bu anda yüzdüðü su daha bir karardý.
Geçen gün kocasý Salim ona baðýrýp çaðýrmadý mý? Pilava bu kadar tuz atýlýr mýymýþ? Adam elinde tuttuðu ayran dolu bardaðý duvarda parçalamýþtý da Elif Kadýn duvarý temizlemek için saatlerce uðraþmýþtý.
Bu anda aklýna baþka bir aný takýldý: Geçen sene kaynanasý köyden sabah erken gelmiþti. Elif Kadýn, kaynanasýnýn elini büyük bir saygý ile öptükten sonra içeri buyur etmiþ; hemen kaynanasýna kahvaltý hazýrlamýþtý. Köyden ve köydekilerden bahsedildikten sonra Elif Kadýn, evi toparlamak için kalktý. Ýçeriyi ve dýþarýyý iyice temizledi. Ne kadar zaman geçti bilmiyordu daha doðrusu geçen zamaný anlamamýþtý. O ara Salim eve gelmiþti. Anasýna öðle yemeði yiyip yemediðini sorduðunda bu soru Elif Kadýn’ýn kulaklarýnda çýnladý, Elif Kadýn zamanýn ne çabuk geçtiðini anladý ve öðle yemeðini hazýrlamadýðýný hatýrladý. Elindeki süpürgeyi bir kenara attý ve hýzlý adýmlarla eve yöneldi. Kapýya vardýðýnda Salim’in çatýk kaþlarýyla karþýlaþtý. Salim’in pençeleri Elif Kadýn’ýn saçlarýna yapýþtý ve Elif Kadýn’ý tüm kuvvetiyle içeri çekti. Salim’in yumruklarý falezleri döven sert dalgalar gibi kesilmiyordu. Birbiri ardýnca yüzüne, kollarýna, bacaklarýna, karnýna denk gelen yumruklar Elif Kadýn’ý bayýltma noktasýna getirmiþti. Elif Kadýn’ýn içini yakan, Salim’den gelen yumruklar deðil; kaynanasýnýn bu duruma tepki göstermemesi oluþtu.
Ýþte bunun gibi çirkin anýlar Elif Kadýn’ýn yüzmek istediði bembeyaz denizi, zifir gibi kapkara yapmýþtý.
Her masalda mutlaka iyi ve kötüler vardýr. Elif Kadýn, kendi macerasýnýn anlatýldýðý bu masalda iyi kiþi miydi, yoksa kötü kiþi miydi? Buna bir cevap bulamamýþtý.
Elif Kadýn bir anda dikkatini televizyondaki kadýna vermiþti. Kadýn ayný heyecan ve kudretle baðýrýyordu.
“Þimdi buradan tüm kadýnlara sesleniyorum: Bizi evinde, iþ yerinde izleyip de dayak yiyen, aldatýlan, hak ve hürriyetlerinden alýkonan kadýnlar!..
Bu tür kötü davranýþlar sizin kaderiniz deðildir. Kocanýzýn dayaðýný yemek zorunda deðilsiniz. Sizi eþleriniz bir mal gibi görüp de kendi keyfî iþlerinde kullanamaz. Bir kadýn bir baþka kadýnýn kumasý asla olamaz. Bu aþaðýlayýcý tavra hiçbir kadýn layýk deðildir. Baþkaldýrýn, isyan edin, dik durun! Hiçbir güç sizin kalbinizden kuvvetli deðildir. Kocanýzýn karþýsýna dikilin ve beni dövemezsin diye haykýrýn yüzüne, beni bir mal gibi kullanamazsýn diye haykýrýn yüzüne! Siz bir insansýnýz ve erkelere sunulan haklarýn istinasýz hepsine sizler de sahipsiniz. Hakkýnýzý arayýn. Hakkýnýzý yedirmeyin. Kadýn haklarýný size kötü davranan kocanýzýn yüzüne haykýrýn. Haykýrýrsanýz kazanýrsýnýz, haykýrýrsanýz haklýlýðýnýzý su üstüne çýkarýrsýnýz. Unutmayýn ki savaþan kazanýr!”
Elif Kadýn’ýn vücudunda bir uyuþma baþladý. Parmaklarýndan baþlayýp saç tellerine kadar yoðun hissettiði bir uyuþma… Bedenindeki uyuþma beynine de sýçradý. Bu uyuþma ile de isyan kývýlcýmlarý da yüreðinde kendini hissettirmiþ oldu.
Bir kadýn olarak eþine yýllarca hizmet eden, eþinin hep yanýnda duran, onu hiç aldatmayan ve ona laf getirmeyen bir kadýnýn artýk deðeri bilinmeliydi. Bugüne kadar deðeri bilinmeyen ve hep, deðersiz bir tenekeden daha fazla deðer görmeyen pýrlantanýn yansýmasýný, göz alýcýlýðýný yansýtmak istiyordu.
Az sonra Salim gelecek ve yýllarca kendine yapýlan haksýzlýðý onun yüzüne bir bir söyleyecekti.
(Az sonra)
Salim, kapýdan gülerek içeri girdi. Karýsýna bir baþ selamý verdi ve göz kýrptý. Bu sempatik hareketler Elif Kadýn’a cesaret verdi.
(Daha sonra)
     “Vallahi amirim biz de bir þey anlamadýk. Salim ile ayný yerde iþçiyiz. Beraber eve geldik. Çok sevinçliydi. Hatta yolda onu bekledim, kendi gitti haným sever diyerekten halka tatlý bile aldý. Eve vardýk. Onun evi benim evin hemen önünde. Ben kendi evime yöneldim, dýþarýda kýzýmý gördüm, onu severken bir gürültü koptu. Salim baðýrmaya baþladý. Korktum, koþtum onlarýn yanýna, baktým ki Elif Kadýn yerde ölü gibi yatýyor. Bizim Salim suratýna iki tane oturtmuþ. Biz de ambulansý aradýk, hastaneye getirdik.”
Polis:
- Peki, neden kavga etmiþler?
- Vallahi amirim Elif Kadýn, Hakký diye birini mi sevmiþ, n’apmýþ!