Ey Türkiye!
Parmak uçlarý kýnalý kýzlarýn yurdu.
Daðlarýndan dumaný,
Karý eksilmeyen Anadolu!
Yaðýz delikanlýlarýn at koþturduðu
Kutsal toprak!
Sen ki
Beni baðlayansýn.
Topraðýna aldýðýn yiðidine,
Uðrunda ölen Mehmetçiðine
Aðlayansýn.

Sen ki;
Çiðdem kokulu,
Deli Fýratlý
Dicleli,
Suyu geçilmez Zaplý Anadolu!
Sen çaðlayansýn.
Sana kucak açaný
Baðrýnda saklayansýn.
Çiðdemini, kuþunu,
Topraðýný, taþýný
Kutsayansýn.
Sen doðana beþik,
Ölene mezar,
Kimsesize mekânsýn.

Nasýl þikâyet ederim
Soðuðundan, kar’ýndan!
Sýcakta ferahlatan,
Soðukta ýsýtansýn.
Sen vatansýn,
Sen sevdamsýn.

Sende buldum teselliyi
Suyunla yundum,
Ekmeðinle doyundum
Sen doyuransýn.
Yaðmurda ýslandým
Bir çamýnýn altýna sýðýndým
Sen koruyansýn.

Dilerim:
Eksilmesin bayraðýmýn gölgesi üzerinden.
Sen özgürlüðe susayansýn.
Al, iç
Söndür susuzluðunu bayraktaki kanýmdan.
Sen ancak
Bayrakla var olansýn.

Gerek yok
Sözü daha fazla uzatmaya,
Neþ’emle gülen,
Derdimle aðlayansýn.
Sen aþkým,
Sen sevdam ,
Sen vatansýn.