Ýslam Din Þeriatý (Hukuk) Bir Aldatmaca mý?

1500 yýldýr insanlarýn bilincine hep Ýslam, dünyanýn en barýþçýl, en insancýl ve Allah'ýn adaletini savunup uygulayan iddiasýyla bugünlere geldi. Bizde Ýslam'ýn gerçekten insanlýk yolunda hizmet edip etmediðini bir kez daha anlamak için, alt baþlýk þeklinde incelenmesine ihtiyaç olduðunu düþündük.

Ýslam Din Þeriat düzenlerini sorgulatan esas neden, bugüne kadar yaptýklarý yolsuzluk ve haksýzlýklardan ziyade, þeriat yasalarýnýn Allah'ýn kutsal emirleri olduðu iddiasýdýr. Ýfade edildiði gibi madem Kuran Allah'ýn emirleri ise, neden gerçek adalet düzeni bugüne kadar saðlanmýþ deðil? Ýslam toplumlarýnda her türlü iðrençlikler diz boyu olduðuna göre, ya Allah'ta ve emirlerinde büyük bir sorun var veya bu emirleri bilinçli olarak sürekli kötülük için uygulayan toplum ve yönetimlerde.

Bir kere tek tanrýcýlýðý var eden mantýðýn, bilimdýþý psikolojik korku ile birlikte, içgüdüsel erkek cinsiyetçi egoizme dayandýðýný herkesin kabul etmesi gerekir. Ayný zamanda okumasý yazmasý olmayan, çobanlýk yaparak yaþayan eðitimsiz ve kültürsüz peygamberlerin düþünceleridir bu. 3000 yýl önce bu düþüncelerin kýsmi bir etkisi görülebilir. Fakat din þeriatýný yücelten toplumlarda kötülüklerin artarak devam etmesi, bir iþe yaramadýðýný gösteriyor.

Gerek bilimsel açýdan gerekse insan tecrübesi, icat edilen somut soyut tüm düþüncelerin belirli bir süre geçerliliði olduðunu bilir. Bu süre dolduktan sonra her düþünce fayda saðlamadýðý gibi giderek zarar vermektedir. Din Þeriatlarý içinde da böyle bir diyalektik geçerli. Buna raðmen aradan bin beþ yüz yýl geçtiði halde Ýslam adaletini savunmak, aldatmaca deðilse akýl ve mantýksýzlýðýn en derin halidir.

Bir düþünce veya yaþam anlayýþý kendisine yüksek derecede kutsallýk, büyüklük, bulunmazlýk, tekçilik ve ebediyetçi ukalalýk atfediyorsa, orada çok derin yalan ve hileler var demektir. Gerçeklere dayanan düþünceler asla ukalalýða düþmediði gibi, bütün eleþtirilere açýktýrlar. Ýslam dini kendisiyle ilgili bugüne kadar en ufak eleþtiriye tahammül göstermiþ deðil. Ýslam ne zaman eleþtiriye açýk olursa, insanlýða çabasý o zaman anlaþýlabilir. Ýslam þimdiye kadar hep üç beþ Zengin Tüccar, Dini Þeyh, Aþiret Aðalarý ve yaltakçýlýk yapanlar için hizmet etmiþtir.

Ýslam Ümmetçiliði herkesi kucaklayan, mütevazi, alçak gönüllü gibi söylemler, Arap tüccar cambazlýðýndan ibarettir. Çünkü tüm dini yetkili ve etkili kiþilerin zenginlikleri, lüks yaþamlarý, kendinden olmayaný aþaðýlamasý kendilerini açýktan yalanlýyor. Gel ki ikiyüzlü sahtekarlýklar dünyada her toplumda mevcut.

Fakat Ýslam'ýn dýþýnda diðer din ve düþünceler eleþtirilere açýk olduklarýndan, bazý noktalarda insani çabalarý söz konusu. Ýslam'da bunu hâlâ görmek mümkün deðil. Bilindiði gibi her toplum, din, siyaset, devlet ve birey namuslu, ahlaklý, dürüst olduðunu iddia ederek yaþar. Bunun doðru veya yanlýþlýðýný o toplumun kendisi deðil, dýþarýdan gözlemcilerin ifadeleri kanýtlar.

Bir toplum, devlet kendi içerisinde ve çevresiyle barýþýk, kadýn haklarýný tanýyan, din, dil, kültür, ýrk ve düþünce ýrkçýlýðý gözetmeden, herkese insan gözüyle bakýp pratikte uyguluyorsa, insancýl adaletli sayýlýr. Bunun dýþýnda hareket edenler, yalancýnýn önde gidenidir. Özellikle Ýslam'da kendini beðenmiþlik yüksek derecede hastalýklý bir hal almýþtýr. Ýslam'daki haksýzlýk ve çirkinliklere raðmen, bu dinin arkasýndan milyarlarca insan neden gidiyor? Sorusu büyük bir öneme sahip. Sorunun cevabýna geçmeden önce, insanlarýn çeþitli kural ve yasalarý neden, ne zaman icat ettiðini tarihsel özetiyle anlayabiliriz.

Ýlk yazýsýz kurallar M.Ö.65 bin yýllarýnda Totem ve Animist inançlarla baþlamýþ oldu. Daha sonra Ana Tanrýça düzeni ve arkasýndan Kral Tanrýlar dönemine geçilmiþtir. Sümer Uygarlýðý'yla yazýnýn icadý, siyasal ve ticaretin çeþitlenip çoðalmasý, yeni yasalara ihtiyacý doðurmuþtu. Yaklaþýk M.Ö.1500 veya 1000 yýllarýnda Tek Tanrýcý Yahudilik, Tevrat adýný verdiði kitapla, ilk yazýlý kutsal kanunlarý icat etti böylece. Arkasýndan Hristiyanlýk ve Ýslam ayný düþüncenin kutsal yaslarýyla topluluklarý yönetmeyi sürdürdüler. M.Ö.400 veya 300'lerde ise Helen Uygarlýðý'nda, Tanrýça Themis sayesinde ilk medeni hukuk yasalarýnýn oluþumuna baþlandýðýný da hatýrlamak gerekir. Kutsal Þeriat Yasalarý, gerçekten insanileþmek için mi, yoksa güçlü, uyanýk menfaatçileri korumak amaçlý mýydý? Doðru cevabýný insan psikolojisiyle birlikte, Ýslam ülkelerinde yaþananlara bakarak verebiliriz.

Doðadaki canlý varlýklar içerisinde karmaþýk, her an ne yapacaðý belli olmayan bir karaktere sahiptir insan. Ýnsana bu özelliði verense düþünce yeteneðidir. Düþünce insaný hem mükemmel yapar, hem de en vahþi hayvandan daha yýkýcýlýða sürükler. Ýþte bu yýkýcýlýðýn önüne geçip insanca yaþanmasý için, çeþitli hukuk sistemlerine ihtiyaç duyulmuþtur.

Dünyada hiçbir din, düþünce mutlak eþitliðe dayanan dört dörtlük bir düzeni gerçekleþtirmesi mümkün deðil. Bundan hareketle, dini þeriat kanunlarýnýn yetersizliklerini bir noktaya kadar anlayabiliriz. Fakat Ýslam'ýn kutsal Allah emirleri olmasýyla, her sorunu en iyi þekilde çözen güç iddiasýnýn büyük bir yalan olduðu açýða çýkýyor. Çünkü Ýslam ülkelerinde hiçbir sorun insanlýða yakýþýr þekilde çözüldüðü görülmemiþtir bugüne kadar.

Müslümanlar açýsýndan Kuran Þeriatý; Allah'ýn emirleri Ýslam kanun ve düzeni demektir. Bu kanun ve düzenin yazýlý olduðu kitap Kuran Kerimdir. Kuraný Kerimin Allah sözleri olmasý, sonu gelmeyen tartýþmalara neden oluyor. Çünkü Ýslam gibi, Yahudilik ve Hristiyanlýk'ta ayný düþünceye sahip olduðu halde, 1700'lerden itibaren toplumun sosyal, siyasal ve ekonomik hayatýndan feragat etti. Ýslam ise eski anlayýþýndan milim geri adým atmayýp fýkýh, icmal, içtihat, hadis, mezhep ve tarikat gibi yöntemlerle, hayal ürünü hikayeleri gerçek ve doðruymuþ gibi tüm insanlarý buna inandýrmaya zorluyor. Ýslam'daki bu kutsal emirlerin ana mantýðýnýn özeti þu þekildedir.

Ýlk önce her üç tek tanrýlý din büyük bir eðitimsizlik ve kültürsüzlük üzerine var oldular. Yahudilik ve Hristiyanlýk kültürsüzlüðü kabul edip, pozitif bilimsel teknik kültürü icat etmekten korkmadý. Ýslam eðitimsiz ve kültürsüzlüðünü kabullenmeyi aþaðýlýk kompleksi yapýp, din ve etnik ýrkçý kiþiliksizliði daha da yüceltti. Çoban kültürünün her derde deva olduðunda ýsrar etmesi, Ýslam'ý daha da kültürsüzleþtirdi. Ýslam'ý buna mecbur eden en büyük sebep, pozitif teknik kültürün Ýslam'ý daðýtýp yok edeceði korkusuydu. Diðer bir etkense, erkek egoist bencillikle, cinsiyetçi, kadýn ve emekçilerin sýrtýndan nasýl yaþarým mantýðýdýr.


Bu düþüncenin sahipleri peygamber, aþiret aðalarý, tüccarlar ve dini temsilciler, kendilerine kutsallýk atfederek baþladýlar iþe. Ve insanlarýn cinsellik, ýrk, din, korku ve açlýk gibi zayýf noktalarýný bilinçli olarak büyüterek, üstünlüklerini kanýtladýlar. Böylece sosyal, ekonomik vb. sorunlarý Allah'ýn bir emri, takdiri, kaderi þeklinde kutsallaþtýrýp, insanlarýn düþünme yetilerini tamamen öldürdüler. Ne hikmetse peygamber ve dini temsilciler yoksul çoban kültüründen geldikleri halde, dini siyasete girmeleriyle varlýk sahibi olmalarýný Allah vergisi, lütfü göstermekten utanmadýlar. Halka ise korkuyla birlikte sürekli sabýr, þükür ve hayali cennet yaþamýný, Allah'ýn en büyük armaðaný olarak öðütlediler. Böylece insanlarýn Ýslam'ýn arkasýndan sürüklenmesi daha da kolaylaþtý. Ýslam'da diðer bir kiþiliksizleþtirme ise “Haremlik Selamlýk” uygulamasý.

Örneðin üç dört yaþýndaki kýz ve erkek çocuklarýn birada bulunmalarý haramdýr, oyun ve eðitim ortamýndan izole edilmeleri, cinsel sapkýnlýk deðilse nedir? Bu yaþtaki çocuklara cinsel ahlaksýzlýðý ifade etmek düpedüz kötü niyetliliktir. Oyun çocuðunun cinsel terbiyesizlik yapacaðýný düþünen bir toplum, din, devlet, birey, aile, anne ve baba yerin dibine girmelidir. Böyle bir dünya görüþüne sahip tanrý, din, toplum ve bireyden zerre kadar insanlýða fayda gelmeyeceði gibi, bacak arasý düþünce temel felsefedir.

Sözde bu anormalliklere daha fazla dayanamayan bazý kiþiler, papaðan misali ayný þeyleri tekrar edercesine güzel Ýslam, güzel ahlak bu deðil, lütfen Ýslam'ý doðru öðrenip anlayalým gibi ifadelerle akýllý düþündüðünü sanarlar. Halbuki yaþanýlan her anormallik, Kuranda yazýlanlarýn gerçek hayatta uygulanmasýnýn bir sonucu. Hangi güzel Ýslam ve Ahlaktan bahsedilebilir ki?

Bir toplumda kadýn ve erkekler çocukluktan, eðitim, iþ hayatýna kadar birbirini ruhi ve fiziki olarak tanýmadýðý sürece, özgüvenli sosyal kiþiliði asla geliþemez. Haremlik Selamlýk izole kültürle bireyler, psikolojik ve sosyolojik hiçbir sonunu yalnýz baþýna çözemezler. Sürekli soyut üstün mübarek kiþiye ihtiyaç duyulur. Böylece din yöneticilerine hem iþ çýkmýþ oluyor, hem de insanlarýn bu din ve kiþilerin araksýnda gitmeleri normalleþtiriliyor. Ýþte Ýslam Þeriatý bu yüzden büyük bir aldatmacadýr diyoruz.

Cemal Zöngür