YADÝGAR TERLÝKLER
O gece bir boþlukta uyudu sanki Hatice. Sabah uyandýðýnda gecenin aðýrlýðýyla yataktan ruh gibi sýyrýldý. Bir futbol topunu andýran yorganýný evirdi çevirdi. Sonra da çul serer gibi geliþigüzel havalandýrdý. Annesini uyandýrmamak için parmak uçlarýnda yürürken boy aynasýnýn önünde durup "Ýþine bak!" dedi gördüðü surete. Gözlerini ovuþturdu. Sabahlarý kendini çirkin görmeye tahammülü yoktu. "Hiç espriden anlamýyorsun, yine çok ciddisin bakýyorum da." dedi kendine. Gözü; yerde ters dönmüþ, siyah ,tüylü terliðe takýldý. Uzun zamandýr gözükmüyorlardý ortada. Pazar çantasýnýn içinde onu gördüðünde gözüne iliþen çöp kutusuna atmalýydý aslýnda. Odasýnda uyuyakaldýðýna göre yorganý top yapmýþ, çift kale maç yapmýþlardý belki de. Terliðe bakýp "Gece boyunca koþturursan böyle yatarsýn iþte hamamböceði seni." diye geçirdi zihninden. Annesi görse "Þeytan namaz kýlar ,hemen çevir." derdi muhtemelen. Bir süre onu izledi. Bir þeyi unuttuðunu fark etmiþ gibi telaþla pencereye koþtu. Odayý kahverengiye boyayan kumaþ perdeyi çekip pencereyi açtý. Birini arar gibi bir saða bir sola hýzlýca baktý. Çok oldunuz artýk deyip yerden aldýðý terliði camdan aþaðý fýrlattý. Bütün gece evdeki terliklerin konuþmalarýný dinlediðinden yorgundu.     
Mutfaða geçti. Geceden kalma birkaç bulaþýðý yýkadý. Yaktýðý ocaða demliði koydu. Üst kat komþusunun terlik sesiyle irkildi. Tavana baktý, sesi takip etti. Kadýn salona geçti, diye düþündü. Bu arada ele gelen gelmeyen bir sürü iþle oyalandý. Demliðin altý hala yanýyordu. Yeni demlenen çayýn kokusu sardý her yeri. Buharlanan cama yumruk yaptýðý eliyle bastýrýp bir sürü ayak izi çýkardý. Sonra durup kendi ayaklarýna baktý. Fýrýncý küreði gibi demiþti bir keresinde anneannesi. Ama o hiçbir þeye benzetemedi ayaklarýný. Mutfak masasýnda oturan annesine "Ne çok uyudun." dedi çaylarý koyarken. Sonra söylenmeye baþladý. "Senin terlikler bu gece odama geldi yine. Yorganýn altýna girip ayaklarýmý gýdýkladýlar. Ben onlarý ittikçe kendilerine çektiler. Neredeyse yataktan düþecektim. Bütün gücümle itince yere düþtüler. Bir de utanmadan bana "Rahat býrak bizi Þizofren Hatçe. Senin yüzünden nereye saklanacaðýmýzý bilemiyoruz, demezler mi? Hayýr, anlamadýðým ne iþi var bunlarýn benim odamda Allah aþkýna? Þimdi de beni takip etmeye baþladýlar. Sevmiyorum iþte tüylü terlik giymeyi." derken bütün vücudu titredi. Sandalyesine iyice yerleþti annesi. Kýzý için her geçen gün daha da endiþeleniyordu. Sanki dev bir mengene göðsünü sýkýþtýrýyordu. Demliðin buharýndan çýkan yol onu derin vadilere çaðýrýyordu. Takýldý peþine.
Masada bir süre sessizlik oldu. Zaten pek konuþmazdý ana kýz. Dýþarýdan gelen simitçinin sesi böldü sessizliði. Kafasýnýn içinde yazýp çizmeye devam etti bütün geceyi. Zeytin tabaðýný ekmeðine doldurduðunun farkýna bile varmadý. Yaðlý parmaklarýný tek tek yaladý. Söyleyecekleri bitmemiþ gibi kafasýný sallýyordu. Sakin ol, dedi bir ses. Kafasýný sallamayý býraktý aniden. Ses masanýn altýndan geliyordu. Ýyice eðildi, baktý saða sola. Annesi, bir kaþýk erik reçeli koydu tabaðýna. Bir ses duymuþa benzemiyordu. Perde hafifçe havalandý. Parmak uçlarýný ýlýk bir rüzgar yalar gibi irkildi. Hýzlý bir manevra ile masanýn altýna eðildi tekrar. Hiç þaþýrmadý, Duman'dý iþte. Bu gri tüylü, gece gözlü, yaþlý kediden hiç haz etmezdi.
Kedinin sadece bir patisinde siyah, tüylü terliði görmesi kafasýndaki tabloyu tamamladý. Kedi Duman, hesap sorar gibi gözlerini belertti. Kart tüylerinin hepsi ayaktaydý. "Terliðin tekini hemen al attýðýn yerden. Bana büyükannemin hediyesiydi onlar." dedi mýrlaya mýrlaya. Gecenin düðümünü çözen cümleyi duymasýyla rahatlar gibi olsa da terliklerin onunla bir derdi olduðunu düþünmekten kendini alamadý. "Ocaðýn altýný kapat hadi." dedi annesi gözünü Duman'a diken Hatice'ye.