Sahile doðru attýðý her adýmda kalbi biraz daha hýzlý çarpýyordu göðüs kafesinin parmaklýklarýna, aldýðý nefesler yetersiz kalýyordu, ciðerleri sýkýþýyordu. Bu hissetikleri mutluluk denen þeyin yan etkileri olabilirdi, heyecanlanmýþtý. Dile kolaydý. Ýki buçuk sene...

Kafasýnýn içinde karmaþa vardý, ama her zamankinden farklýydý. Bu sefer haklý veya haksýz týka basa eleþtiri dolu cümleler, tiz yüksek çýðlýklar, sessiz aðlamalar, gereðinden fazla sessizliðin getirdiði aðýrlýk, bitmeyen çýnlamalar veya ard arda gelen sert sorular yoktu.

Bu sefer sadece en sevdiði þarkýlarýn hepsi bir anda çalýyordu kafasýnýn içinde. Zaman kavramý yoktu, beþ dakikalýk bir þarký diðer bütün þarkýlarla birlikte sadece o an için çalarak zamaný öldürüyor, saliselerle ölçülecek kadar kýsa sürede ayný þey sürekli tekrarlanýyordu. Siyah elbisesini tutarak bir banka oturdu kýz. Þarkýlar onun kendini banka býrakývermesiyle susuverdi.

O üç kýz belirdi sessizliðin içinden gözlerini kapattýðý anda.

Her zaman depresif olan soluk, yarý saydam kýz karanlýk zihninde zar zor görülüyordu. Bileklerine sarýlý kanlý sargý bezleri ve akmýþ makyajý her zamanki gibi yerli yerindeydi.

"Yapabilecek misin?" diye sordu bir heykel gibi duran ve neredeyse hiç konuþmayan bembeyaz mat kýza.

Gri renkli kanlý canlý bir gölge çýkýverdi karanlýðýn içinden ve her zamanki gibi kollarýný göðsünde birleþtirerek kaþlarýný çattý depresif kýza.

"Tabii ki! Unuttun mu Selin'in en karanlýk yönü sensin, onu en iyi yansýtan sensin. Sen onun en derinisin ve yapabileceðini bizden de iyi biliyorsun."

Depresif kýz baþýný öne eðdi, inancý yoktu. Çok fazla kýrýlmýþtý, hatta öyle ki diðer kýzlar gibi ayakta bile duramýyordu. Yürüyemiyordu bile, sürekli arkasýnda kanlý bir iz býrakarak Selin'in zihninde bir o köþeye bir bu köþeye sürünüyordu. Neyse ki her yer karanlýktý, izler görünmüyordu. Görünseydi bu gri renkli gölge ona fena kýzardý. Bu kýz ise Selin'in mantýklý ve zeki tarafýydý, yakýnlarýna bu yönünü gösterirdi. Depresif kýzý kimse göremezdi, heykel gibi olanýysa onu hiç tanýmayan sadece dýþarýdan görenler görebilirdi.

Selin oturduðu bankta gözlerini açtýðýnda kýzlar bir anda kayboldu, þarkýlar tekrar çalmaya baþladý. Heyecan, sevgiyle harlanan bir ateþle damarlarýnda dolaþmaya baþlamýþtý.

Aðlarsa özene bezene yaptýðý güzel makyajý akardý, bu makyajý en azýndan Derin onu bir kez görene kadar korumalýydý. Ona hiç olmadýðý kadar güzel görünmek istiyordu çünkü onu kardeþini ilk kucaðýna aldýðý andan sonra hiç hissedemediði kadar güzel seviyordu.

Sahile doðru ilerlemeye devam etti. Kýyamet de kopsa Derin'e kavuþacaktý. Özgüvensizliði ve korkaklýðý yüzünden bu fýrsatý kaybedemezdi. Derin onu belki beðenmezdi, belki sevmezdi, belki onun beklediði gibi beklemezdi. Her ne olursa olsun denemeye deðmeliydi.

Ve iþte onu görmüþtü.

Kot kapri, spor ayakkabý, siyah uzun ve bol bir gömlek, gömleðinin ucuna kadar uzanan ince bir hýrka, siyah fötr þapka, kývýrcýk kahverengi saçlar, merakla etrafa bakan siyah gözler...

Ona seslenmeli miydi, yürümeye devam mý etmeliydi, yoksa arkasýný dönüp koþarak uzaklaþmalý ve kendini yüksek bir binadan atmalý mýydý?

Üçüncü seçenek kesinlikle çok sýcaktý. Gerisin geriye döndü ve hýzlanmadan koþmaya baþladý.

Derin'in öksürdüðünü duydu.

Olduðu yerde donup kaldý, gözlerini kapattýðýnda üç kýz yine oradaydý.

Depresif olan "En doðru karar buydu." dediði anda gri gölge soðuk parmaklarýný onun alev alev yanan boðazýna doladý. Gözlerinden öfke fýþkýrýyordu, depresif kýz ateþler içinde yanarken çýðlýk çýðlýða baðýrýyordu.

"Ne dediðinin farkýnda mýsýn sen! Kendine gel artýk sana katlanamýyorum!" diye baðýrýyordu gölge, kýz her titrediðinde boðazýndaki parmaklarýný biraz daha sýkýyordu. Heykel gibi duran bembeyaz kýz konuþtu.

"Onu öldüreceksin."

Son derece sakin ve buz gibiydi sesi. Gölge, depresif kýza sert bir tokat attýktan sonra arkasýný dönüp karanlýða doðru yürüdü. Burnundan soluyordu.

Selin bu karmaþaya daha fazla dayanamayýp gözlerini açtý. Derin'i izlemeye koyuldu.

Cebindeki paketten bir sigara çýkarýp hýzlýca yaktý Derin. Denize doðru dönmüþtü. Ayakkabýlarýný çýkardý, bir kenara koydu ve denize doðru yürüdü. Sakin dalgalar bileklerine kadar gelip geri çekiliyordu ve Derin bunu izliyordu. Düþünceliydi. Öfkelendi Selin, ona sigarayý azaltmasýný söylemiþti ve o onu beklerken bile sigara içiyordu öyle mi?

Derin'in onu anladýðýný düþünmüyordu. Hiçbir zaman da düþünmemiþti.
Sigarasýný bitirene kadar bekledi Selin. Onu izledi. Derin bir kez bile saatine bakmamýþtý. Buluþacaklarý saati on dakikadan fazla olmuþtu geçeli oysa ki. Tam o bunu düþünürken Derin bir sigara daha yaktý.

Bitince bir tane daha.

Onu daha fazla bekletmeyi istemiyordu artýk çünkü kýz bekledikçe o bir sigara daha yakýyordu.

Yavaþ yavaþ yürüdü ona doðru. Beton merdivenlerden inip kuma bastýðýnda beyaz alçak dolgu topuklu sandaletlerini çýkardý ve bileklerindeki iplerinden sol elinin iþaret ve orta parmaklarýna astý. Ýyice yaklaþmýþtý. Sessizce Derin'inkilerin yanýna koydu.

Tam arkasýndaydý Derin'in. Aralarýnda üç adýmlýk bir mesafe vardý. Hala fark edilmemiþti. Koþup sarýlsa mýydý yoksa Derin'in onu fark etmesini mi bekleseydi? Konuþsa mýydý yoksa geri dönüp intihar mý etseydi?

Derin cebinden bir sigara daha çýkardý. Selin koþup elinden aldý ve kumlara fýrlattý. Derin arkasýný döner dönmez kýza öyle sýký sarýldý ki Selin o güzel makyajýný daha fazla koruyamadý. Rüzgar daha sert esiyordu.

Dakikalarca sarýldýlar.

Derin'in içtiði sigaralarýn kokusu kýzýn çilek kokan dalgalý ve uzun saçlarýna sinene kadar sarýldýlar.

Ayný anda geri çekildiler. Selin asla gözlerine bakamayacaðýný biliyordu, bunu yapabilmeyi ne kadar çok istediðini fark etti. Denedi ama olmadý.

Elindeki hediyeyi Derin'e uzattý.

Derin hediyeyi kumlara koydu, koþarak geldi ve kýza bir kez daha sarýldý, bu sefer çok daha sýký.

Kýz kendini asla geri çekmiyordu. Derin kollarýný bir saniye bile gevþetmiyordu. Kýzýn saçlarýný kokluyordu içine çeke çeke. Bu aný çok çok uzun zamandýr beklemiþlerdi.

Bir an bile býkmadan hem de.

Ayrýldýklarýnda kýz onun elinden tuttu ve kumlara oturdu, Derin de öyle yaptý, hala gözlerine bakamýyordu.

"Gözlerime bak." dedi Derin.

Kýz gülümsedi ve baþýný iki yana salladý.

"Yapamam, söylemiþtim."
Güldü Derin.

"Ama sen güzelsin."

Kýz gözlerini kapattý ve "Sense þu ana kadar gördüðüm her þeyden daha güzelsin." dedi. Göðsü hýzlý hýzlý inip çýkýyordu altýn kolyesiyle birlikte.

Derin konuþamýyordu, aklýndaki her þey uçup gitmiþti. Selin zaten öldü ölecekti. Sessizlik her yerdeydi. Derin kýza dik dik bakýyordu onu ürküttüðünü bile bile. Kýz ise ürktüðü halde saklanmýyordu, çekinmiyordu. Ýlk kez kendini güzel hissediyordu olmasa bile. Derin ona öyle söylediyse öyleydi iþte! Ötesi yoktu.

"Bana aþýk ol." dedi Derin aniden. Kendisi de en az karþýsýnda far görmüþ tavþan gibi donakalan kýz kadar þaþkýndý bu söylediðinden sonra.

"Gözlerine bakamayacaðým gibi bunu da yapamam biliyorsun." dedi Selin Derin'in gözlerine bakarak.

"Gözlerime bakýyorsun." dedi Derin.

Kýz önce gökyüzüne sonra yeryüzüne en son da masmavi dalgalara bakarak hemen gözlerini kaçýrdý. Tekrar baktý sonra, artýk gözlerine bakabiliyordu!

Uzun parmaklarýný Derin'in kývýrcýk saçlarýna soktu ve küçücük bir bebeði sever gibi hafifçe okþadý onu. Derin baþýný hafifçe eðdi ve kýzýn avucunu öptü.

"Keþke mümkün olsaydý." dedi kýz, karþýsýndaki küçücük çocuðun kalbini ateþe verdi aniden ve hiç düþünmeden.

"Kalbim o kadar çok kýrýldý ki artýk yaþamýyor. Ölü parçalarý beceriksizce birleþtirdim sadece her seferinde. O yüzden buz gibi. O yüzden sevemiyor, ýsýnmýyor. Ýçine birini alacak bir kalbim hala var, evet, ama onu sýcak ve güvende tutamaz. Kimseyi üzmeye hakkým yok. Seni üzmeye hiç yok."

Derin kýzý öpmek için dudaklarýna eðildiðinde kýz kendini geri çekti.

Derin kýrýlmýþtý, sinirlenmiþti ve þaþýrmýþtý.

Selin ise acýyla yanýyordu kavruluyordu. Keþke yapabilseydi, keþke þu ceset kalbi birden çýkýverseydi mezarýndan, canlanýverseydi ve kabul edebilseydi karþýsýndaki oðlaný. Mümkün müydü bu?

Kýz oðlaný yanaðýndan öptü ve özür diledi. Tek yapabildiði buydu. Derin onu hiçbir zaman anlamayacaktý. Selin'in sevdiði herkes gibi Derin de ölümsüzdü. Selin ise yaþayan bir ölüydü. Ýkisinin aþkýndan ancak hiçbir zaman açamayacak sonsuz güzellikte bir çiçek oluþabilirdi. Çiçek her küstüðünde Selin kendini suçlayacaktý çünkü Derin suçlamalarý üstlenemeyecek kadar güzel ve sonsuzdu.

Derin onu asla anlayamayacaktý.