Akþam yemekten sonra televizyon karþýsýnda kahvemi yudumlarken eþim, “Bu hafta Cumartesi gecesi ablamlara gideceðiz” dedi. “Hayrola” dediðimde, “Diðer kardeþimde gelecek ve bizlere kalan mirasý aramýzda baylaþaçakmýþýz” dedi. Kayýtsýzca “Hayýrlýsý olsun” dedim.

Kayýnpederim kayýnvalidemin vefatýndan 14 ay sonra vefat etti. Kayýnpederimin vefatýnýn üstünden ise üç seneye yakýn bir zaman geçti. Üç kýzlarý vardý. Bir oðullarý olmuþ ama çok yaþamamýþ doðduktan kýsa bir müddet sonra vefat etmiþ.

Dediðim gibi biz üç bacanaðýz. Büyük bacanak su iþlerinde mühendis olarak çalýþmakta. Eþiyle üniversitede okurken tanýþýp mezun olduktan sonrada evlenmiþler. Bir oðlu ve bir kýzlarý var. Büyük baldýz da bir devlet bankasýnda müdür olarak görev yapmakta.

Ben ilk tayinimin çýktýðý köyde öðretmenlik yapmaða baþladýðýmda orada benim gibi öðretmenlik yapan eþimle tanýþýp evlenmiþtik.

Küçük bacanaðým ise hani derlerya tam feleðin çemberinden geçmiþ biri. Hemde defalarca geçmiþ biri. Ha bunu söylerken küçük bacanaðýmýn üçkaðýtçý yaramaz biri olduðunu sakýn anlamayýn. Kendisinin kafasý tamamen ticarete çalýþýr. Cin gibidir.
Hani bir zamanlar semt pazarlarýnda ; beþ metre lâstik 50 kuruþ, çengelli iðne var diye baðýrarak gezip satan kiþiler vardý ya iþte onlardan. Adam öyle biriydi ki Yalova’dan Ýstanbul’a giden vapurlara biner yolculuk boyunca lâstik,çengelli iðne, tarak,týraþ biçaðý gibi akla ne gelirse satardý. Ýstanbul’a gittikten sonrada boðaz vapurlarýnda da satýlacak her þeyi satan biriydi. Þehirler arasý yolcu otobüslerinde de araba tutmalarýna karþý nane þekeri satardý. Ekmeðini taþtan çýkarýrdý.

Küçük baldýzýmla semt pazarýnda karþýlaþmýþlar. Baldýzým bizim hanýmla pazara çýkmýþ. Bizim küçük bacanakta o pazarda don lastiði, çengellili iðne,týraþ býçaðý, kibrit gibi þeyler satýyormuþ. Bizim ki bizim baldýzý görünce “Bebelere,ninelere,beylere herkese donlara lastik” diye adeta fakir sümüðü gibi yapýþmýþ. Def-i belâ kabilinden

baldýzda don lastiði alarak kurtuldum sanmýþ ama. Zaman içinde geliþen olaylar sonucu bizim küçük bacanak gibi küçük baldýzda abayý yakmýþ. Bizim rahmetli kayýnpeder olmaz diyormuþta baþka bir þey demiyormuþ. Küçük bacanak bakmýþki baþka çare yok bir gece taaak bizim kayýnpederin evine elinde hediyesi ile dayanmýþ. Allem etmiþ kalem etmiþ bakmýþlarki bu adamdan kurtuluþ yok nasýl olsa yüz görmeyince fazla durmaz gider diye içeri almýþlar. Saatler süren konuþmadan sonra kayýnpederi sonunda razý etmiþ,evlenmiþler… Adamý kapýdan kov bacadan girer.Elini attýðý hangi iþ olursa olsun ne uçan nede kaçan kurtulur . Ýnanýn dünya tatlýsý biridir. Ama pek büyük bacanakla yýldýzlarý baðdaþmaz. Ne zaman bir araya gelsek büyük bacanak küçük bacanaða pek sýcak bakmazdý,yada bana öyle gelirdi.
Ýlk yýllarýmýzda eþimle birlikte köyde öðretmenlik yapýyoruz ama ayrý köylerdeyiz. Ben hergün öteki köye gidip öðretmenlik yapýyor , akþam üstüde eþimin yanýna dönü- yorum. Bir gün küçük bacanak, “Eniþte be bu gelip gitmeler sana zor olmuyormu ?” “Oluyor ama ne yaparsýn bir müddet idare edeceðiz” dedim. “Bak eniþte sana bir þey söyliyeceðim.” “Söyle” dedim. “Senin ehliyetin var.” “Var ,” “Varda daha direksiyon baþýna oturmamýþým.” “Olsun” dedi. “Bu senin için bir avantaj eniþte” dedi. “Nasýl!” dediðimde ; “Sana þimdilik iþ yapabilecek bir araba bulalým ve bu kýsa mesafede gide gele hem þöförlüðü öðrenirsin hemde yürümekten kurtulursun” dedi. Hanýmla düþündük taþýndýk ve bütçemize uygun olursa niye olmasýn dedik. “Haaa bak eniþte sana öyle kýz gibi sýfýr araba almýyacaðýz.” “Ya nasýl olacak” dediðimde, “Þimdilik iþ görebilecek ve sana þöförlüðü öðretebilecek bir araba olacak.” dedi.

Bir gün bir araba ile çýkageldi. Nasýl olsa kýyýda köþede kulanacaktýk . Arabaya bindim ve marþa bastýðýmda sanki teyyare pilotuydum. Köyde gezdik dolaþtýk.
Birkaç zaman sonra araba marþla çalýþmamaya baþladý. Bilenlere gösterdik “Bunun ekmeði yenmiþ hocam itersin çalýþýr.” dediler.

Artýk ben okulun daðýlma zamaný geldiðinde hemen okulun kapýsýna dikilip öðrencileri topluyor ve arabamý ittirip çalýþmasýný saðlýyordum. Artýk öðrenciler öyle býkmýþlardý ki okulun daðýlmasý sýrasýnda benim arabayý köy içinde itmektense okulun camýndan atlayýp arkadan kaçýyorlardý. Köylüler bile benim arabamý itmekten býkmýþlardý. Akþam evin yanýndaki yokuþa býrakýyordum ki sabahleyin bayýr aþaðý kolay çalýþýtýrýyordum. Bir gün köy kahvesinde köylüler, “Hocam be sen o rabayý bir filimciye versen nasýl olur.” diye sordular. Þaþýrmýþtým “Anlamadým” dedim. Filimlerde arabanýn yanma,ucurumdan düþmesi ve arabanýn patlatýlmasý sahnelerinde kullanmalarý için arabamý filmcilere verecekmiþim.Hatta istersen biz sana bir film þirketi bulalým dediler. Köylülerde arabamý itmekten býkmýþlardý.
Hatta bir gün büyük bacanak ziyarete gelmiþtide bana, “Bacanak sen bu arabayý ne yap biliyormusun” dedi.”Söyle” dedim. “Gel þu arabayý köyün ilerisindeki tepeye koyup içini barutla dolduralým.Bizde sen ,ben ve diðer bacanak aþaðýdaki dere kenarýna çilingir soframýzý kuralým,tam kafalarýmýz iyi olunca hepimiz ayaðakalkýp dikkkkaaat diye selam duralým ve aþaðýdan fitili ateþleyip onun havaya uçmasýný elimizdeki kadehlerle kutlayalým” dedi.
Herkes bizim düldülden býkmýþtý anlaþýlan. Bende þöförlüðü öðrenmiþtim, öðrenmiþtim de öðrenene kadar arabada saðlam kalanlarda maalesef hepten çürüðe çýktý. Zaman içinde sizinde anlýyacaðýnýz gibi onu hurdacýya verip kurtuldum.Baþka kim alýrdýki .

Cumartesi günü gecesi büyük bacanaklarda buluþtuk. Yedik içtik ve sonunda iþ mirasa geldi. Hanýmlara “Siz karýþmayýn biz bu iþi hallederiz.” dedik. Zaten hanýmlar
Bizim iþlerimize pek karýþmazlardý. Bazen biz bacanaklar arasýnda kýrgýnlýk olsada onlar bundan hiç etkilenmezlerdi.

Rahmetlilerden kalan iki daire vardý. Üç kýza iki daire,hadi hayýrlýsý.Uzun uzun tartýþtýk ama hiçbir sonuca varamadýk. Küçük bacanak büyük bacanaða, “Eniþte senin halin vaktin iyi gel sana biz eniþtemle biraz nakit verelim de bizde bu iki daireyi alalým” dedi. Eniþte, “Onlar bizimde anamýz ,babamýz deðilmiydi ,hakkýmýza ne düþerse düþün almayý düþünüyoruz.”
Bir fikre göre,evler satýlsýn parada eþit bölünsün dedik. Küçük bacanak “Olurmu caným,bu biz yiyemedik siz yiyin olmazmý ?” dedi.
Diðer fikre göre, kiraya verelim kirayý paylaþalým oldu.Bu seferde ben, “Benim kirada bir evim vardý,uzun zaman sonra kiracý evden çýktýðýnda karþýlaþtýðým manzara karþýsýnda deli olmuþtum. Eve tavuk koysan durmaz durumdaydý. Hemen sattým.
kiraya verilen evden bir daha hayýr gelmez,ben buna razý deðilim” dedim.
Saatler süren tartýþma sýrasýnda hiçbir sonuç elde edilemedi.Kim ne söylerse diðerleri karþýydý. En nihayet eniþte, “Biz niçin bu evleri bir hayýr kurumuna verip kurtulmuyoruz” dediðinde küçük bacanak, “Yapma eniþte çalýþýpta,alýnterinle almadýðýn için havadan gelen bir þey olduðundan daðýtmasý kolay” dedi.
Eniþte bu söze az tepki gösterdi. Derken küçük bacanak onun sözlerine tepki gösterdi ve iki bacanakta ayaða kalktýlar ve ben hemen aralarýna girdim.
Hanýmlar olanlarla hiç ilgilenmiyorlardý. Onlar bir kenarda televizyon seyrederlerken konuþuyorlardý.
Gecenin geç saatlerine kadar konuþulduysada hiçbir sonuca varýlmadý.
Eve dönerken eþim, “Ýyiki annem ve babam çok büyük miras býrakmamýþ,yoksa kocalarýmýz kalan mirasý paylaþýrken kimbilir kimler hapse,kimlerde mezara girerdi” dedi.
Ben gözümü yoldan hiç ayýrmadan, “Haklýsýn hatun” diyebildim.


Mustafa Arif Razgartlý