|
Hangi Mutsuzluðun Gölge Aðacýyým?
(ishak) 10 Nisan 2008 |
Görüþ ve Eleþtiriler |
| |
 Sen düþüme gerçek katan bir zamanýn, dönüm noktasý olmuþtun ayrýmýnda olmadan.. Basmakalýp bir hikaye deðildi bizimkisi... Gözlerinden hiç uzaklaþmayan hüzün; gri bir gecenin koynunda diþlerinin minesine yansýsa da ay ýþýðýnda gülüþün eksikti.. |
|
|
Derinlere Yolculuk
(ishak) 30 Mart 2008 |
Beklenmedik |
| |
 Denizdeki yaþamdan bir kesit... Günlük yaþam içinde sosyal statüleri olmayan deniz emekçilerine ithaf edilmiþtir |
|
|
Denize Düþ Salanlar
(ishak) 28 Mart 2008 |
Ýyileþme Romaný |
| |
 boþ gözlerle baktý yokuþun aþaðýsýna doðru, donuk gözlerinde beyninde gezen uðultular; Ýnsanlar kaldýrýmlarda yanýndan geçiyorlar, içlerinden bazýlarý " Merhaba Umut " diyor, birþey söyleyemiyordu öylece bakýyordu... |
|
|
Kýsaltýlmýþ sevgilerde eksilmiþ insanlar vardý ve soðuktu; Yaðmur çiseliyordu. Kuþatýlmýþ bir sabaha uyanýyordu kýyý kasabalarýnýn ölgün ýþýðýnda hayat...
Karþý yaka'nýn ýþýklarýnýn geceyi aydýnlatan yüzünde suçlarý gizlemek için bir neden yoktu ve bütün suçlar ve suçlularý gün aydýnlýðýna düþen huzmeler kadar buluttular ve hoyratça yaðdýrýyorlardý gökyüzünden asit yaðmurlarýný...
Meskun mahalden gelen bir yoksulluk gibi çýðlýðýný salarken orospuluðun çaresizleyen yaný, yoksulluk hep var olduðu kadar gerçekti, bütün aþklar bundan almýþtý payýna düþeni...
Mutluluk neydi sýradan insan gözünde umulanýn ötesinde dayatýlandan baþka... Mutluluk neydi bir imge yanýlsamasýndan öte birþey miydi? Ki; Bütün insanlar aþýk olmak ya da
sevdalanmak için can atýyordu...
Portakal çiçekleri ilkyaza ileti salarken, gelecekte bir günün Nevruz Ateþini körükleyecek insanlýk; Aþkýn dibine düþen ateþinde heyecanlý ve sabýrsýz, son cemrenin düþmesini beklemekteydi...
Ne kadar Ozon tabakasý delik olursa olsun, henüz bozulmamýþ mevsimler vardý ve bir izdüþüm coðrafyasýndan sýyýrýp zamaný aðýr aðýr yürümekteydiler hayata...
" Yaþanýlandan öte bir anlamý vardý hayatýn ve onlar bu hayatýn temsilcileri gibi; inadýna yaþamaktaydýlar...
Zaman aðýr bir geçiþ seramonisinde maðrurca yol alýyor beyaz bir geminin pervane
sularýnda... Güzel insanlar ne kadar umutlu bir yolculuða çýksa bile, dümen suyuna takýlan sancýlý hayatlar doðumundan arta kalan prematüre çocuk limandan el sallýyor... Belliki kalmakta olanla gitmekte olanýn arasýndaki farkýndasýz bir yaþamýn alýþkanlýðýndan bi haber... Aidiyet duygularýyla baðlý olduðu yaþamda her ne kadar kastlaþmamýþ olsa bile o kadarda esnek deðil!..
Sessizce sallanan bir mendilde, umursamaz bir aldýrmazlýk, köþe baþlarýný tutan iþgalcilerin sergiledikleri aþklardan satýn almak zorunda kalýyorla. " Mutlular(mý) kendilerince?"
Neden insan ansýz yaþadýðý anlarda hayatý içselleþtiren þeylerden yoksun ve anlamsýzlaþýr? yok mudur hayatýn bir deðeri? " Her þey boþlanmýþ bir iç yolculuðunda, Sessiz iç çöküþlerine tanýklýk eder..."
Sýradan bir gün soðuðu yaþanýrken, bir zaman eþkiyasýnýn hükmüne girmiþ bu kýyý kasabasýnda...
Þimdi Ýstanbul'da olmanýn hüznünü ve özlemini yaþamak görsel medya ekranýndan geçen vapurlarda; Binilmemiþ ya da geç kalmýþ yolcular gibi yeni bir vapur saatini beklemek... Telaþeli bir adýmdan korkulu bekleyiþte; ya bir sevgilinin geciken randevusu ya da geç kalýnmýþ bir iþin mazeret üretme korkusu... Akþamcý bir sabaha yorgun uyanacak alýþkanlýklarda, varsýl sofralarda gezinen hüzünlerde düþ çalmak boðaza geçiþ yapan gemilerden...
Her þey sarý güllerin orospu bakýþlarýnda düðümlerken yaþamý, bir yerlerde yeni yanlýþlar yapmanýn nedametinden uzak, baþka bir yanlýþýn kucaðýndan seslenmek hayata...
Artýk bir baþka zamanýn çocuðunun doðum sancýsýdýr evrilmekte olan...
"Suçlar ve piþmanlýklar! "
Gecenin öteki yüzünde gezinen sokak çocuklarý kadar masum ve safiyane, uyuþturulmuþ göz kapaklarýndan süzülen evrenin aþk çocuklarýdýr aslýnda...
Biz ki o masum gecenin saf
seviþgenliði kadar ihtiraslý ve orospuca bir isteriklik, mutluluk aramaktayýzdýr geceyarýsý çalýnan düþlerimizde; Bir kez kendimiz olabilme þansýný yakalamýþýzdýr o da yalnýzlýðýmýza denk
düþmüþtür...
Her ne kadar Üstadlardan biri demiþse de nakarat olarak " Yalnýzlýk paylaþtýkça azalýr. " yalan söylediðinin kendiside farkýndaksýzýn yaþamýþtýr aslýnda çoðullaþmayý ve kendi farkýna varamadýðý avutmalarýn öykünülmüþ yanýnda; aslýnda yazdýðý bir tek kendine olan aþýklýðýndan geçen postmodern aþklardan yalýtýlmýþlýktýr..
Mutlu olmak için ne çok neden varsa, umutlu olmak için bir o kadar daha çok neden vardýr ve gizlenmiþtir hayatýn bir yerlerinde, Aþk_ý izdivaca düþen yürek nemi. Bulmak için bir zaman kaybýndan gelen korkaklýk ve Sarý Gülün esnek yanlarýnda gezinen orospuluk ...
Sokaklarda geceden insan çalan sessizlik ve Denizin güne fýrtýna düþürecek olan dinginliði; Yarýn bir izdüþümünden yoksun beyinler kadar Güneþsiz ve soðuk...
Soðuktu ve yaðmur çiseliyordu... Kar yaðmýyordu bu lanet olasý kentin topraðýnda özlem duyan sevdasýna, toprak kirliliðinden arýndýramadýðý bir yoksullukta aç ve çaresiz insan taþýyordu kendinden gelen göç mevsimine...
Zaman kayýtsýzlanmýþ insan deðiþiminde aþk çalarken yolcusu olmayan gemilerde; " Zulasýnda saklayacaðý.. " Mutluluk bu kýyý kentin
ýraðýndan bir Ýstanbul sabahýna düþüyordu...
Baygýn gözlerindeki boþvermiþlik ve sek içilen rakýnýn beynindeki serhoþluk
" Sizler; küçük burjuva or..pu çocuklarýsýnýz! "
Demek için daha erken bir sabahtýr ve henüz güneþ uyanmamýþtýr. Güneþ uyandýðýnda büyüyecek bir zamanýn geç kalýnmýþ ertelenmiþliðine yakýlacak olan aðýt gelecek bir zamana mutluluk saklamýþ mýdýr? Bunu bilmeyecek kadar saf mýdýr ki de Denizde korkak gezen balýðýn suskunluðundan çalýnan bir hayata
sýðýnmýþtýr...
Kocaman bir Ýstanbul olunan anlarda aþka aldatmaca düþüren evcilik oyunlarýndan, oyuncaklarý çalýnan çocuklarýn aðlamasýna sýðýndýðý bir savunma alanýydý onunkisi ve mutluluk gölge çiçeklerinden saksýlara tohum veren izdüþüm...
" Yalnýzlýðým sýðýnmacý aþklarda seviþgenliðimin orgazma ulaþma sanatýnýn ustaca çizilmiþ tablosu " Derken kendince ne kadar haklýlýk taþýdýðý bir iç çeliþkisinin sorgulayan
ve her yanlýþta yeni doðrular üreten yeni doðrularýndan zamanda yanýlsayan yanlýþlarda kendini yenileyen biri gibi, elbiselerinden sýyrýlýp çýrýlçýplak kalacaðý tam doðrunun anýný düþlemekteydi kendince...
Belki de birden aydýnlanýverecek Dünya'nýn bekleyiþindeki çocuk tedirginliði ve Albatros vari gezintilerde yalnýzlýða yüklenen serhoþluklar....
Bir karadeniz kasabasýnýn hýrçýn öfkesinde damar bulan anarþistlik ve terkedilmiþ kentlerde gezinen yalnýzlýk kadar üretgen olacaktý. " Kimbilir!..
Aþk :
" Bulnumasý gereken yitik ülkenin; kayýp çocuklarý kadar hoyrat ve isyankar, bir o kadar da kaybedilmiþ zaman
ötelemesiydi... Soðuktu ve yaðmur çiseliyordu; Oyun bahçesinde oyun oynayan çocuklar, saf soðuðun ýsýtan yüzünde yükledikleri sinerjinin pozitif enerjisini deþarj etmekteydi kendiliðindenci hayatlarý... Boþa harcanmamýþ her an, yaþadýklarý an kadar özgürdü ve özgürlük yaþadýklarý kadar
gerçekti... Büyümemiþ insan kadar umutlu ve yarýnsýzlýk taþýyan imgesellik düþürüyorlardý hayata ya sarýgül özgürlüklerinden dem çalan aþklara özgürlük þarkýsý söyleyen esaret ve baðýmlýlýðýn içselleþmiþ yolculuðu? Hangi maskeyi takarsa taksýn, kendi maskesinden bir dünya yaratamayacak kadar statik ve edilgendi.
Açlýk diz sürten alýþkanlýklarýn paydasýna eþit býçak sýrtý duruþtu ve kesemiyordu hayatý... Bir kuru ekmek kavgasýnýn ardýnda eksilten yoksulluk, ne kadar gelir dengesinde üçe beþe bölsede hayatý: az doyanlar, çok doyanlar ve açlýktan ölecek olanlar diyerek... Aþk hep vardý ne kadar sýnýflansa bile kaygan sýnýf bölünmüþlüðünde, sýçramalý geçiþ modellerinin
varyasyonlarý umutta saklýydý...
" Ya umut; Beklentisine durulan mutluluðun gölge aðacýydý ve hep olacaktý...""
Ýshak
|
|
