Hilkati düþünürüm yüzün görünür birden,
Sanki tüm yaratýlýþ çehrende gizlenmiþtir.
Gözlerin ki en parlak yýldýzýn sihirinden,
Gülüþünle ruhlarýn özü temizlenmiþtir.

Sen ki zayýf aklýma sýðmayan bir fikirsin,
Sensiz bütün tezlerim maluldür nisyan ile,
Kalbimi huþu ile kaplayacak zikirsin,
Yokluðunla varlýðý izah etmek nafile.

Felsefenin duraðý sanatýn son hududu,
Sesinin efkarýma dokunduðu yerdedir,
Feryadýmýn hiçlikte tutunduðu umudu,
Aþkýn cism-ü canýyla yekpare bedendedir.

Boþlukta savrulsam da düþmek deðildir kabil,
Yer çekmez bedenimi düþtükçe yükselirim,
Bütün çirkinliðime hiçliðime mukabil,
Yargýsýz ve sonsuzca seveceksin bilirim.

Kalem seni yazdýkça daha bir anlatamaz,
Seni içtikçe kanmak bilmez hiç susuzluðum,
Kainatýn yasasý seni aydýnlatamaz.
Sana daldýkça artar kadim uykusuzluðum.

Dünyalar yüreðinin etrafýnda dolaþýr,
Öyle sýcaktýr sinen tabiata can verir.
Iþýltýsý ruhlarýn ümidine karýþýr,
'Us'ta parladýðýnda fikre heyecan verir.

Gitme bütün dermaným ilk adýmda tükensin,
Yetiþmesin mecalim sýrlarýn' keþfetmeye,
Gitme ömrüm seraplar ardýnda boþa geçsin.
Kalmasýn son nefesim adýný zikretmeye.

Gözlerinin önünde yýkýlsýn hayallerim,
Baðrýmý kurþunlarla doldursunlar sen gitme,
Cesedimle topraða karýþsýn suallerim,
Þi'rlerimi mazide soldursunlar sen gitme.

Bütün acizliðimle bakakaldým ardýndan,
Bir deva bulamadým ne dünden ne yarýndan,
Yokluðun asýr çaldý ömrümün baharýndan,
Cehennemler kavursun dünyamý tek sen gitme...

Umut Salih TÝRYAKÝOÐLU