Önceleri kuþ olmak istemiþtim, özgürce özgürlüðün tadýna bakabileyim diye. Sonralarý öðrendim ki en özgür kuþlar, göçmen kuþlarmýþ ve onlarýnda özgürlüðü mevsimlerin elindeymiþ. Bu acý gerçekle karþýlaþýnca kendime yeni formlar bulup kurduðum düþlerde sonsuz özgürlüðe eriþmek için arayýþlara giriþtim.

     Bir yaz günü küçük beyaz bir bulutla kesiþti gözlerim ve özgürlük bu olsa gerek dedim. Hem ben yaðmuru sevmesem de ihtiyacý olan kurumuþ topraklarý sulamasýný severdim. Su görmüþ topraktan yeþillenecek bitkilerin açacaðý çiçeklerin hayalleriyle bulut olup hem özgür olacaktým hem de bir iþe yaramanýn verdiði mutluluða kavuþacaktým. Yanýldýðýmý fark etmem kýsa sürdü, dünyanýn dönüþü, mevsimlerin etkisi ve rüzgârýn yön tayini derken kutuplarýn çekim kuvvetine göre bulutlarýn özgürlüðünün sýnýrlý olduðunu anlayýnca hüsranla biten bir düþ daha olmuþtu benim için.

     Kýsa bir süreliðine güneþ olmak istemiþtim tabi akþam gelip gecenin karanlýðýnda kaybolana kadar. Sonra ay göründü sabaha kadar. Yýldýzlarda özgür deðildi. Neydi tam özgürlüðün simgesi. Düþün, düþün yoktu özgürlük denen bir þey derken rüzgârý keþfettim, Akdeniz’den þiddetle gelen lodos olmak istedim. Çatýlar uçurup, tozu dumana katýp özgürlüðe kavuþmak istedim. Evet, özgürlük rüzgâr olmaktý. Kimsenin durduramadýðý, hiçbir etkiye maruz kalmayan, kendi bildiðine, kendi yönünü tayin eden rüzgâr olmalýydý özgürlük.

Uzu bir süre rüzgâr oldum, özgürlüðün son noktasýnda, damarlarýma kadar iþlemiþ, kimsenin durduramadýðý, engel tanýmayan, özgür ben. Sonradan öðrendim, rüzgârlarda sýcak ve soðuk havanýn yer deðiþtirmesine baðlý olarak oluþuyormuþ. Ýþte o zaman yýkýldým. Neydi beni özgür yapan sýcak ve soðuk, iyi ve kötü, doðru ve yanlýþ. Yoktu iþte, benim hiç kötüm yoktu, benim hiç soðuðum, yanlýþým yoktu. O zaman ben bir rüzgâr olamazdým, hem o da özgür deðilmiþ ki hava akýmlarýna baðlýymýþ.


Acaba dedim; özgürlük hiç olmamýþmýydý, hiç varolmamýþmýydý dünyada. Olmalý, tam özgürlük, sýnýrsýz özgürlük mutlaka olmalý. Sanýrým yanlýþ yerlere bakýyorum deðip görünmeyenleri incelemeye baþladým, gerçek özgürlüðün simgesini bulup, onun davranýþ biçimini inceleyip, kendi gerçek özgürlüðümü yaratmak için.

Elektronlar, atomlar, hücreler, proteinler, vitaminler derken binlerce kalem eledim, havayý ellerime alýp, güneþi tuttum. Yoktu iþte gerçek özgürlük. Her þey birbirine baðlý ve muhtaçtý. Kimse ve hiçbir þey özgür deðildi. Her olayýn birbiri ile baðlantýsý vardý. Sýnýrsýz özgürlüðe melekler bile sahip deðildi. Peygamberleri inceledim, dinleri, yeri, göðü, her bilineni inceledim ama yoktu iþte gerçek özgürlüðün sembolü.

Derken bir gün kendimi keþfettim. Baktým ki herkesten, her þeyden özgürdüm, kimsenin engel olamayacaðý hayallerim, düþlerim vardý. Evet, kim engel olabilmiþ ki özgürlük arayýþlarýmý, kim engel olabilmiþ ki bulut olup yaðmur yaðdýrýþlarýmý, güneþ olup ýsýtmalarýmý, ay olup gece karanlýklarýnda aydýnlatmalarýmý, yýldýz olup kaybolmuþlara yön tayin etmelerinde yardýmcý olmalarýmý, kuþ olup herkesin gördüklerinin, göklerden görünen hallerini göstermelerimi… Evet, özgürlük bendim. Gerçek özgürlüðe ben sahiptim. Ben her þeyden, herkesten daha özgürdüm.


Kýþý bitirecek güce sahiptim, yazýn sýcaðýnda kar yaðdýracak yeteneklere sahiptim, en mutsuzlara mutluluk verebilecek, gülümsetebilecek, düþüncesizleri düþündürebilecek, kanayan yaralarý kapatabilecek, kötüye kaybettirebilecek, iyiyi kazandýrabilecek, dünyayý durdurabilecek, olmaz denilen her þeyi yapabilecek bir güce sahiptim. Ben özgürlüðün sembolüydüm.

En özgür, tam özgür, sýnýrsýz özgürdüm. Derken kalemimin mürekkebi bitti. Özgürlüðüm kesintiye uðramýþtý, bilgisayarýmý açýp kaldýðým yerden özgürlüðümü yaþamaya devam ediyordum ki bu seferde elektrikler gitti. Diz üstü bilgisayarýmý aldým elime þarjý bitene kadar özgürlüðümü elimden kimse alamaz derken zaman o kadar hýzlý geçmiþ ki tükenip gittim sanmýþtým son 15 dakika uyarýsýnda.

Evet, bütün aksilikler üzerime, üzerime gelmiþ olsa da kesintisiz güç kaynaðýna sahip ben özgürlüðümü düþümde yaþýyorum yine. Hiçbir þeye baðýmlý olmadan, sýnýr tanýmadan, kimsenin engellemesine maruz kalmadan, hayal kuruyorum yine. Gerçek özgürlüðü yaþýyorum, elle tutulur, gözle görülür, tadýlýr, hissedilir, bilinir… bütün onaylamalarý geçen, gerçek özgür düþler kuruyorum.

Özgürlüðün sembolü, aslýnda, uzaklarda deðilmiþ ve yýllardýr aradýðým sýnýrsýz özgürlük, aslýnda, kalemimin mürekkebi olan düþlerimmiþ.