hakan.yozcu@hotmail.com
     
     Kýbrýs Türk Devlet Tiyatrolarý olarak 2011 Tiyatro Sezonu’nun son günlerinde Sema Ýslim Utandý’nýn yazdýðý, Ýslam Bahçe’nin yönettiði müzikli, danslý, eðlenceli bir komedi olan “Ah Aþk Ah” isimli kabareyi sahneliyoruz.
     Oyunumuz seyirciler tarafýndan büyük ilgi görüyor. Lefkoþa’da son iki gösterimdeyiz. Sonra turneye çýkacaðýz. 13 Nisanda Girne GAÜ Spectrum Salonu’ndayýz. 15 Nisan Cuma akþamý Güzelyurt AKM’deyiz. 22 Nisanda ise Lefke Belediye Salonu’ndayýz.
     Elemanlarýmýz daha önceden Girne ve Güzelyurt’a gidip afiþ ve pankartlarýmýzý astýlar. Bir grup da Lefke’ye gidecek. Önce salonun durumu incelenecek. Salon oyunumuza uygun mu deðil mi ona karar verilecek. Sonra da afiþler ve broþürler daðýtýlacak.
     Lefke’ye oyunumuzun yönetmeni Ýslam Bahçe, teknik elamanlarýmýzdan Mustafa Kral, Yalçýn Arýcý ile birlikte ben de gittim.
     Lefke uzak bir yerdi benim için. Her zaman gidemiyordum. Bu nedenle çok az sayýda gitmiþimdir oraya.
     Sohbet ede ede, güle oynaya gittik. Lefke’ye girdiðimizde bizi yeþillikler karþýladý. Bir tepe üzerine kurulmuþ büyük bir belde idi Lefke.
Doðrusu benim çok hoþuma gitti. Þehir havasý var. Küçük; ama eksik olan pek bir þey yok gibi görünüyor. Þirin, güzel bir yer.
Ýnsanlarý da bir o kadar içten ve misafirperverler.
Salona vardýðýmýzda kimseyi bulamadýk. Çünkü o gün grev vardý. Ve tüm belediye çalýþanlarý da greve katýlmýþtý. Bunu biliyorduk. Hatta telefon da etmiþtik. Kimseye de ulaþamamýþtýk. Ama yine de biz Allah’a sýðýnýp yola çýkmýþtýk. Sadece salona bakýp inceleme yapacaktýk.
Salonun önüne geldiðimizde orada bulunan bir beye sorduk. “Bura ile kim ilgileniyor?” Bize “Þu anda grev var. Kimseyi bulamazsýnýz. Ama isterseniz ben size yardýmcý olayým” dedi. Biz, salonu görmek istediðimizi, þöyle bir göz atýp inceleyeceðimizi söyledik.
Adam, sað olsun bizi alýp salona götürdü. “Yetkim yok ama, bir þey diyeceklerini sanmýyorum. Anlayýþla karþýlarlar” dedi. Bizi salona götürdü.
Burasý eski bir sinema idi. Belediye burasýný onarýp salon haline getirmiþ. Dýþtan görüntüsü hiç de fena deðil. Ýçerisi çok karanlýk. Arkadaþ gidip ýþýklarý yaktý. Karþýmýza güzel bir manzara çýktý. Salon koltuklarla döþenmiþti. Sahne de yabana atýlacak cinsten deðildi. Biraz küçüktü ama oyun oynanabilirdi.
Yönetmen Ýslam Bahçe “olur” dedi. Iþýkçýmýz Mustafa Kral, “Ben planýmý kurdum. Siz onaylarsanýz hazýrým” dedi. Biz de onayladýk. “Tamam” diyerek dýþarý çýktýk.
Yukarý da Asmalý Kahve vardý. Oraya gittik. Bir kaç kiþilik grup sohbet ediyordu. Bizleri görünce hepsi ayaða kalktý. Buyur ettiler. Doðrusu çok misafirperver idiler. Çok hoþuma gittiler.
Sohbetleri futbol üzerineydi. Ýki yaþlý vardý. Gençliklerinde Lefke Futbol Takýmýnda oynamýþlar. Benim Maðusa’dan geldiðimi duyunca baþladýlar anlatmaya: “Maðusa’da maçtayýk. Hisarlarda oynarýk. Galligalarýn zamaný. Gavorkana seyirciler bize durmadan laf atar. Bu, bembeyaz bir yüze sahip. Süt gibi. Ona durmadan söylenirler. Bana laf attýlar. Gýzdým. Koþtum seyircilere, baðýrdým çaðýrdým. Güldüler. Sonra alkýþladýlar. Gavorkana Maðusa seyircisini hiç unutmam.”
Futbol muhabbeti uzadýkça uzadý. Yaþlý futbolcular büyük bir keyifle anlatýyorlardý o günleri. Diðeri baþladý söze: “Biz Elyelilerle daha eyi anlaþýrýk. Onlarýn düþmesini istemeyik. Gaziveranlýlarýnan annaþamayýk. Onlar bizi kolayýnan yenemezler. Bir sezon, ya Elye, ya da Gaziveran küme düþecek. Elye’yinan oynarýk. Son maç. Adamlara býrahýrýk býrahýrýk atamazlar oðlum. Penalti yaptýk. Kalecimiz dedi, topu sol tarafa atasýnýz. Gendi yattý sað tarafa. Ahmak da gitti, topu sað tarafa çekti. Kaleciden döndü. Bakarýk olmaz. Atamazlar, en son biz kendi kendimize attýk golü. Adamlarý küme düþürmedik.”
Öðle üzeri idi. Hemen yanda kebapçý vardý. Bizi kebapa davet etti. “Buyrun arkadaþlar. Yeylim.”dedi. Yolumuz uzak olduðu için kalkmamýz gerekiyordu. Kahvelerimizi içtik. Sað olsunlar hepsi de kahveyi ödemek için harekete geçtiler. “Ben ödeyeyim, ben ödeyeyim” diye büyük bir misafirperverlik örneði gösterdiler.
Biz, afiþ ve broþürlerimizden de býraktýk. “Belediye görevlilerine verebilirseniz memnun oluruz” dedik. “Merak etmeyin siz” dediler.
Arabalara binip ayrýlýrken hemen oracýkta bir çok afiþimizin duvarlarý ve camlarý süslediðini gördük.
Gerçekten ben Lefkelileri çok misafirperver, çok içten, çok samimi olarak gördüm.
Umarým oyunumuza da gereken ilgiyi gösterirler.
Bütün Lefkelileri oyunumuza bekliyoruz.