Bir Pazar günü, bir patlama, fýrtýna altýnda.yok olan bir beyin.Yok olan bir beden.Aðlamayý hazýr gözler dört bir tarafta.Bir araba patlýyor c-4 le bir insan yok oluyor düþünceleriyle birlikte.Amansýz bir haykýrýþ dahi duyulmuyor.
Kan doluyor akciðerime.Öyle bir kan ki, yarýnýn cümlelerinden ibaret.Yazarým bugün, ben yarýn öleceksem diyebiliyor.
Gerçekleri haykýrýyorum , siz yarýnlar duymuyor musunuz?
Bir yarýnýn, yarýnýmýn, nasýl yok olacaðýný bedenimin parçalarýyla bir yap boz olarak sizlere sunuyorum.
Bir yaným zemheri ayazý, bir yaným ölümün derin sessizliði.
Bir bomba patlýyor bu gün.Bir araba içinde yok olan bir beden.
Susmadým hiçbir zaman.Ölüm benim boynuma takýlmýþ bir zincirdi doðduðumda.
O zinciri hiçbir zaman kýramadým.
Hep düþündüm.
Her zaman yazdým.
Her zaman söyledim.
Söyleyemediklerimi anlayamaya çalýþtým bir çok zaman.Anladýklarýmý her zaman paylaþmaya çalýþtým.
Çalýþtýðým bir çok zaman aðladým.Her göz yaþýmda, her bir damla da bir kelime oluþturmaya, her kelimeyle oluþacak cümleleri yarýný yazmaya çalýþtým.
Var olmuþ bir milletin suskunluðunu, göz yaþlarýmla kapatmaya çalýþtým.
Göz yaþlarým kara dönüþtü, yanmýþ bedenimi bir battaniye gibi örtmeye çalýþtý.
Bir bomba patlýyor.
Kelimelerim birer birer gözlerimin önüne geliyor.
Bir düþ kuruyorum, bir devlet düþünüyorum.
Yokluk içinde kurulan bir devlet, þimdi varlýk içinde olmasa da yok edilmeye çalýþýlýyor .Göz yumamýyorum olanlara, uyuyamýyorum, yazýyorum, yazýyorum , fakat yarýnýn ne isteyeceðini de bilmiyorum, bilmeden sadece yazýyorum.
Öyle bir zaman gelecek ki, ben olmayacaðým.
Öyle bir çýðlýk patlayacak ki , duyamayacaðým.
Bir ben kalacaðým kelimelerin arkasýnda.
Bir ben öleceðim bir patlama sonrasý.
Yarýný düþüneceðim, karlar altýnda ki yanmýþ bedenimde.
Bir duþ kuracaðým yine, göz perdelerim hiç açýlmayacakken.
Bir yarýn düþüneceðim;
Yine barýþ ve sevgi olacak.
Yarýn olacak.
Ýnsanlar olacak.