Düþündükçe çözülemeyen birçok problemin kaynaðýnda; adilikler ile þerefsizlikleri ve yaðdanlýða konacak kadar küçülmüþ yalakalarý buluyor insan. Ama hangi insanlar görüyor bunu, ne kadarý? Ya da ne kadarý bakýp göremiyor? Ya da görüp anlamasýna izin verilmiyor? Ya da anlayýp susuyor? Ya da susup o susmalarýnýn karþýlýðýný, susturanlardan bekliyor?
Dönem yanlýþ belki de… Ya da yanlýþ zaman diliminde birileriyiz. Anlamlý düþünenlere, anlamsýz anlamsýz bakanlarýn döneminde miyiz?” Görmemek için sanki bakýyorlar. Komut verenleri var belki de, bakýlacak bak! Görülecek gör! Düþünülmeyecek düþünme! Konuþulmayacak, sus! Bu emirlerle idare edilenlerin yani hür iradeden yoksunlarla nasýl özgürlük ve demokrasi ile insanýn insan gibi yaþama hakkýndan bahsedilebilir? Bakmama, konuþmama özgürlüðü mü istenilen? Demek bir de düþünmeme özgürlüðü var. Düþünmüyorum o halde kimse bana zarar veremez ve özgürüm. Yürüyorum çevreme bakmadan, hiçbir þey görmeden, hiç sorgulamadan… Düþünmeme özgürlüðü ve rahatlýðý var ya, söylüyor kendine; sakýn düþünme!
Sadece “nefes alýyorum, bu bana yeter” zihniyetinde olanlarla hangi baskýlarý ve eþitsizlikleri, adaletsizlikleri nasýl gösterebilirsiniz ki? “Bana bu özgürlük bile fazla” dedirtilenlerle neyi tartýþmalýyýz? Göremeyene, nasýl göremezsin demenin manasý ne? Göremeyen, konuþamayan, düþünemeyene, baskýlarýn üzerine neden gitmiyorsun demeye gerek var mý? Ýþte çoðu insanýn yaptýðýný sen neden yapamýyorsun; yani “düþünememe”ya da düþünemeyen gibi düþün, bakamayan gibi bak, konuþamayan gibi konuþ. Sonrada git, düþündürmeyeni, baktýrmayaný, susturaný alkýþla… Ýþte kaliteli bir yaþam sana… Daha ne istiyorsun? Hýrsýzlarý, arsýzlarý, þerefsizleri, adileri, hainleri, satýlmýþlarý göremeyeceksin iþte. Al sana huzur… Düþündürmek, konuþturmak istemeyenlerin bunlar olduðunu dayanamayýp ya düþünürsem ve konuþursam; “kin ve düþmanlýða sevkten” yargýlanýr mýyým acaba? Anlamsýzlýklarla kavga etmek yerine konuþmak ve düþünmek suçunu iþlemek bence çok anlamsýz, bunu düþündüm iþte, suçluyum o halde.
Anlamsýz ama suçluyum toplum önünde, öyle gösterilecek nasýlsa. Anlamsýzlýklara baþkaldýrmak yalnýzlýk olacaksa artýk olsun ne yapalým, anlamsýzlýklar arasýnda zaten yalnýz kalmadýk mý?
Gözünüz aydýn anlamsýzlýklarla kavga etmiyorum artýk sadece düþünüyorum… Demiþ ya Descartes; “düþünüyorum o halde varým”. Aslýnda gerçek bugün þu oldu; “düþünüyorum o halde rezil durumdayým”. E, buda tarihte bize yazýlsýn artýk…
(Gürsel ÇOLAKOÐLU)