Ve” onlar ermiþ muradýna biz çýkalým kerevetine” diye biten bir masal sonundaki muradýna eren kiþi rolünü üstlenmeyi istemiþti her insanoðlu, mutlu bitsin istemiþti her ne kadar mutlu baþlamasada. Her insan rolünü kendi belirlemiþti oysa roller kategorilere ayrýlmýþtý, iyi insan, kötü insan, çýkarcý insan, katil insan, masum insan, fesat insan vs gibi daha birçok sýfatla süslendirilebilecek roller. Ýyilik ve kötülük göreceli kavramlardý. Kime göre ve neye göre iyi ve kötü… Ýnsanlar farklý mizaçlarda dünyaya gelmiþlerdi ve herkesin farklý derinlikleri vardý…

Sürprizlerle doluydu yaþam, her an her çalan kapýnýn ardýnda duygu depremi yaþanabilirdi. Bu duygu sevinçte olabilirdi, üzüntüde. Yaþanan sonun güzel bitmesini beklerdi insan. Güzellik kavramý da göreceliydi. Kimine göre kötü biten bir sonda güzeldi. Ben kötü sonu güzel bulan insana kötü insan rolünü yakýþtýrmýþtým. Hayatý masum karelerde görmeye çalýþmak hayatýn masum olduðu anlamýna gelmiyordu, masumiyetin bittiði kareler görmeye hazýr olmak gerekiyormuþ bende hazýrlanýyordum… Ama hayat bazen hazýr olmadýðýn yerlerden sýnava alýyor, sýnavý baþarýyla geçmek demek hazýr olamadýðýn sýnav karþýsýnda bocalamana raðmen ayakta sapa saðlam durabilmekti. Ama hayat bu rolü her insana vermemiþti. Birçok badire atlatarak ayakta kalabilmek ve saðlam adýmlar atabilmek güçlü insan kategorisine giriyordu. Güçlü insan olabilmekte her babayiðidin harcý deðildi. Çaresizde kalýnabiliyordu…

Çaresizlik dipsiz bir kuyunun içine düþmüþ kedinin duyulmamýþ çýðlýklarý gibidir. Kuyudan çýkmaya çalýþýr fakat çýkabilmesi için tutunacak çýkýntýlara ihtiyacý vardýr, çýkýntýlar ne kadar saðlam olursa kedinin kurtuluþu o kadar gerçek ve saðlam olur. Dipsiz kuyuya düþmüþ küçük bir kedi gibi çaresiz hissederiz bazen kendimizi tutunacak yer ararýz çaresizlikten kurtulmak için. Destek olmasýný beklediðimiz bir dost eli gibi…

Hayatýmýzdaki en büyük ve en önemli ihtiyaçlarýmýzdan biri inanabileceðimiz, güvenebileceðimiz insanlara gereksinim duymamýzdýr. Çünkü birilerine güvenmeye ve inanmaya ihtiyacýmýz vardýr. Bu nedenledir ki çoðu zaman doðru gibi görünen yanlýþlara ve yalanlara inanýrýz. Bu yalanlarýn sahibi bazen kendimiz oluruz bazen de baþkalarý bizi yalanlarýna inandýrýr. Yalan olduðunu bile bile inanýrýz çünkü inanmak isteriz. Ýnanmak istediðimiz için kandýrýlýrýz, çaresiz olduðumuz için bazen de… Acýlar paylaþtýkça azalýr yalanýna da kendimizi inandýrdýðýmýz gibi… Hangimiz bir baþkasýna derdini anlattý da çare bulabildi, hangimiz derdini paylaþtýðý kiþinin yanýndan akýl almadan ayrýlabildi… Evet, sadece akýl verirler arkalarýný dönüp gittiklerinde kendi hayatlarýna devam ederler senin acýlarýn azalýr mý? Hayýr… Sahte akýl vermeler, sahte arkadaþlýk rolleri, sahte paylaþýmlar ve çetrefilli dostluklar… Gerçek olan tek þey çaresizliðindir ve artýk rol yapan insanlardan býkmýþsýndýr…

Ne acýdýr paylaþýmlarýný gerçekleþtirecek gerçek bir dost bulamamak deðil mi? Sahtelikten uzak, çýkarsýz, menfaatsiz, ruhunu doyurabilecek, çaresizliðine çare olabilecek, belki masum bir tebessümün bile çaresizliðine ýþýk olabileceðinin farkýnda olan, arkasýný dönüp gittiðinde dahi aklýyla ve kalbiyle hep sizin yanýnýzda olabilecek hakiki bir dost… Ýmkânsýz bir þeyden bahsetmiyorum, seviliyorsanýz eðer ve size ihtiyaç duyuluyorsa o dost her zaman yanýnýzdadýr çünkü sevgi çýkarsýzdýr… Þayet kimse size ihtiyaç duymuyor ise o zaman yalnýz ve çaresizsinizdir…

Çýkarlarýn ortak noktada buluþma noktasý olmuþ maalesef dostluk bu zamanda. Bir atasözü bu durumu þöyle açýklar ”Abdalýn dostluðu köy görününceye kadardýr.”yani çýkarlarý dolayýsýyla size dost görünen kimseler, iþini yürütecek baþka yollar bulunca sizinle olan münasebetlerini keserler, sizi hemen terk ederler… Benim bildiðim dostluklarda karþýlýklý sevgi vardýr, saygý vardýr, samimiyet, içtenlik, doðallýk vardýr, fedakârlýk vardýr, menfaat ve çýkar iliþkilerine dayanmaz…

Dost zor zamanlarda yanýnda olabilendir. Dostunun derdini kendi derdi bilendir, derdine derman olmak için elinden geleni yapandýr. Ýyi günde de kötü günde de yanýnýzda olandýr. Desteðini hissettirendir. Acýyý tatlý söyleyebilendir. Dost sizinle onun arasýna maddiyatýn girmesine izin vermeyendir. Hüznünle hüzünlenen sevincinle sevinendir ve tatlý bir sözü ufacýk bir tebessümü sizden esirgemeyendir yani dost çýkar saðlamadan seninle olandýr…

Hayat acýsýyla tatlýsýyla yaþamaya deðer önemli olan hayatýn acýsýný da tatlýsýný da sizinle ayný tadý alabilecek insanlarla beraber paylaþabilmektir. Dilerim ben ve benim gibi düþünen herkesin karþýsýna çýkarsýz, menfaatsiz çaresiz kaldýðýnda çare olabilecek, tebessümünü esirgemeyen samimi ve fedakâr insanlar çýkar. Þayet bu özelliklerden yoksun insanlarla karþýlaþacaksam hiç dostum olmasýn daha iyi ben kendi gölgemle dost olurum…

Dost sanýp el uzattýðýnýzda elinizi utandýrmayacak hakiki dostlarla karþýlaþmanýz dileðiyle…